Witajcie moi kochani.

Tego się pewnie nie spodziewaliście, bo odcinek miał być dopiero jutro, ale jest dzisiaj, taki bonusik dla Was, za pewne narzekać nie będziecie z tego powodu.

Tak w ogóle to miałam dylemat czy dorzucić Wam odcinek „Poza granicami umysłów”, bo jak ujęła to jedna z komentujących osób , której serdecznie dziękuje za komentarz, kimkolwiek jesteś anonimowa  czytelniczko, skończyłam w taaaaakim momencie, co oczywiście było zamierzonym  manewrem, czy może dodać kolejny odcinek z „Przeznaczeni sobie”. Myślałam cały wczorajszy wieczór, bo oba odcinki mam napisane i właściwie to jest mi bez różnicy, który dodam i w końcu zadałam mojej przyjaciółce pytanie, na które dostałam jednoznaczną odpowiedz, a mianowicie, które dodać? Po przedstawieniu jej ogólnego zarysu sytuacji, odpowiedziała mi bardzo krótko; „Niech czekają”  Więc kochani wybaczcie, że jeszcze sobie poczekacie, żeby dowiedzieć się co się stało z Tomem, czy się wybudził? A może nie i kończę to opowiadanie niezbyt miłym i pewnie wcale niechcianym przez Was akcentem i wrzucam wam odcinek z „Przeznaczonych sobie”, gdzie tu także zaczynają się obiecane przeze mnie schody. Założę się, że i tak nie zgadniecie, co dla nich przyszykowałam, chociaż może ktoś się pokusi i napisze, co według niego się szykuje, a zapewniam Was, że krążę już wokół tego tematu od jakiegoś czasu i nawet wprost o tym napisałam.

No dobrze… Na następną część „Przeznaczonych sobie” zapraszam w poniedziałek, ale zaglądajcie wcześniej, kto wie, może dodam odcinek przed poniedziałkiem. :)

Wasza Niki