przerywać w takim momencie to skandal!!!! :D i jeszcze czekać 3 dni na kolejną część!? podwójny skandal!! tak się nie robi!

Wczoraj ledwo przeczytałam ten odcinek. Nie, że źle, czy coś, nie, nie! Tylko ciągle mi brak czasu na cokolwiek, to dołujące. D: Ale na szczęście jestem! Chociaż tutaj udaje mi się coś komentować XD Ale to chyba tylko dlatego, że tak bardzo lubię twoje opowiadanie. ;>
A teraz do rzeczy - szczerze, to nie wiem co napisać. Na razie akcja nie ruszyła jakoś do przodu, więc za wiele to ja tu nic nie napiszę. Tylko teraz jestem cholernie ciekawa, czy Tom zrobi to, o co poprosił go Bill. Musiałaś przerywać w takim momencie?! D:
No nic. Wrócę tu w piątek. :D
Weny życzę.

Pozdrawiam serdecznie,
Joll.

Oj Tom, Tom.. Widać, że i jego ta sytuacja dobija i męczy.
Musi mu być naprawdę ciężko. To jest takie zmaganie się samego z sobą.
Hmmmm ... widze, że Tom co raz częściej pisze z Billem na dośc pikantne tematy ..
Ojj zżera mnie ciekawość czy Tom wypełni prośbę Billa.

Hmmmm .. cóż jeszcze mogę powiedzieć ?
Raczej tyle, czekam na dalsze losy :)
Ściskam i całuję ;******

NIE BARDZO WIEM, CO NAPISAĆ.
OCZYWISCIE NI9E BĘDĘ POWTARZAĆ TEGO, CO OSOBY WCZESNIEJ KOMENTUJASCE, CZYLI, ŻE W TAKICH MOMENTACH SIE NIE KONCZY.
A TOM NADAL SIE GUBI WE WŁASNYCH ZEZNANIACH. NIE WIEM, CZY ON SIĘ TEGO BOI, CZY CO, ALE DZIWNIE MI SIĘ CZYTA, JAK JEST NAPISANE, ŻE ON ABSOLUTNIE I NIEZAPRZECZALNIE SIĘ NIE ZGADZA NA ZWIĄZEK Z BILLEM, A ZA CHWILĘ ROZKRĘCA GORĄCE TEMATY.
NAJLEPSZA KONCÓWKA
WENY ŻYCZĘ, KOCHANA
KOTEK

Ten komentarz został usunięty przez autora.

W dwie doby przeczytałam prawie całego bloga, "Przeznaczonych sobie" przerwałam przy 44 rozdziale jak na razie, bo Angela zbyt bardzo działała mi na nerwy i muszę trochę po tym odsapnąć, ale obiecuję, że to skończę, a "Poza granicami umysłów" aktualnie czytam, jestem przy 43 rozdziale i jestem w ogromnym podziwie dla ciebie. Twoje opowiadania są cholernie przyjemne, lekko się je czyta i strasznie pochłaniają. Zarwałam przez ciebie całą noc, bo nie mogłam się oderwać od "Poza granicami umysłów", po prostu uwielbiam tę historię, całkowicie mnie nią kupiłaś. Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego w twincestowym światku, przysięgam. Jest naprawdę niesamowita, sądzę, że nie ma słów, którymi mogłabym opisać, jak bardzo mi się podoba. Cholernie żałuję, że na twojego bloga natknęłam się dopiero kilka dni temu, nie wiem, jak to się mogło stać, chociaż z drugiej strony cieszę się, bo nie muszę czekać na kolejne rozdziały, skoro prawie wszystko mam w gotowcu :D
"Poza granicami umysłu" podbiło moje serce. Uwielbiam wątki fantastyczne wplecione w relację bliźniaków, zaznaczanie ich magicznej więzi i tego, jak bardzo są ze sobą blisko, a ty potrafisz to cudownie opisać, sprawnie operując językiem.
Cóż, żeby nie było, że tylko cię chwalę, powiem również, że jest kilka zgrzytów, niektórych dość rażących w oczy. Po pierwsze zbyt często zapominasz o końcówkach "ę" w pierwszej osobie, ale wierzę, że to z pośpiechu :) Drugą rzeczą, która naprawdę mnie razi, bo kiedy tylko to zobaczę, nie mogę się skupić już do końca tekstu, jest fakt, że zawsze piszesz "puki" i to już raczej nie jest z pośpiechu, bo zdarza ci się to zawsze ^^. Poprawna forma to "póki". Czasem wstawiasz przecinki w niewłaściwych miejscach, a w niektórych ich brakuje. Widzę, że wstawiasz wcięcia przy dialogach, jednak przy każdej nowo-zaczętej myśli narratora również powinno się je wstawiać, jednak aż tak ważne to nie jest; kiedy tekst jest tak dobry, tak pochłaniający, kompletnie nie zwraca się na to uwagi.
O, zapomniałabym jeszcze, że czasem zdarzało ci się tworzyć zbyt długie i zawiłe zdania, co dość męczy i przeszkadza w skupieniu się na tekście, bo czasem trzeba przeczytać jedno zdanie dwa razy, żeby się nie pogubić i wiedzieć, o co dokładnie chodzi. Jednak zauważyłam to w zasadzie w kilku pierwszych rozdziałach tego opowiadania, jeśli znów to zauważę, dam ci znać, jeśli oczywiście zechcesz. Mam nadzieję, że nie jesteś na mnie zła za te drobne uwagi, a uważam, że pomogą ci w podszkoleniu twojego warsztatu, który i tak jest bardzo imponujący ;)
Co do rozdziału - Tom jest strasznie niezdecydowany; w poprzednim rozdziale sam bawił się z Billem w ten sam sposób, każąc mu zaspokoić się na jego łóżku, a teraz zachowuje się jak zawstydzona dziewica. Chociaż jestem w stanie go zrozumieć - brat od dłuższego czasu po prostu tak mu miesza w głowie, że biedny już sam nie wie, które uczucia naprawdę są jego, a które być może wpoił mu Bill. Chociaż myślę, że zaczyna naprawdę do niego docierać, że czuje do brata o wiele więcej, niż sądzi. Jestem pewna, że Bill niedługo dopnie swego. O, i jak to fajnie, że Tom chorował na anginę razem ze mną, teraz nawet zdrowiejemy w tym samym czasie, haha :D
Ach, przy okazji jesteś odpowiedzialna za moje biedne płuca, bo praktycznie po każdym kolejnym pochłoniętym rozdziale koniecznie muszę zapalić z nadmiaru emocji i myśli kotłujących się w mojej głowie ^^
Już cię dłużej nie męczę - lecę dalej czytać "Poza granicami umysłu", czterdziesty trzeci rozdział skończyłam ledwie pół godziny temu, a już zaczynam tęsknić za tym opowiadaniem. Pewnie znów przez ciebie zarwę nockę, ale raczej ci to wybaczę, bo warto :D
Pragnę cię jeszcze zaprosić do mnie na pierwszy rozdział "Zabić wspomnienia". :) http://grzech-za-grzechem.blogspot.com/2014/10/1-zabic-wspomnienia.html
Weny, kochana Niki.