Obudziłem się gdzieś popołudniu, ale nie było tak źle, jak sądziłem, że może być. Prócz ciągle drętwego smaku w ustach, czułem się całkiem dobrze. Ruszyłem do łazienki. Gorący prysznic i toaleta przywróciły mnie już całkiem do życia.

W kuchni nastawiłem kawę, zrobiłem sobie jedzenie, właściwie to odgrzałem, to co mi mama nagotowała i włączyłem radio, bo ta cisza aż mnie świdrowała w uszach. W końcu usiadłem do stołu, pochłaniając moje jedzenie i rozmyślając nad wszystkim, a głównie nad Billem i Gustavem, który rzucił mi wczoraj tym tekstem; że ja i Bill zachowujemy się tak, jakby między nami coś było. Jeśli on dostrzegał naszą zażyłość i dziwne podchody Billa wcześniej, to co by powiedział teraz? Nie utrzymamy tego z Billem w tajemnicy. Nawet, jeśli obaj będziemy odpierać ataki Gustava i Georga, w końcu coś się wyda. Zawsze się wydaje, nie damy rady aż tak dobrze grać przed innymi.

Jedyne rozwiązanie, jakie przychodziło mi teraz do głowy, to takie, że mimo iż w końcu zrozumiałem co czuję do brata, po prostu nie mogę z nim tego dzielić. Dla naszego wspólnego dobra, nie mogę mu powiedzieć, co do niego czuję.  Nie wrócę też do Stanów w przyszłym tygodniu. Muszę dalej starać się, by Bill przestał o mnie myśleć w ten sposób. To był koniec. Koniec zanim jeszcze cokolwiek zdążyło się zacząć na dobre.

Usłyszałem dźwięk przychodzącej wiadomości tekstowej.

Chwyciłem komórkę, to od Billa.

BILL

Tom, śpisz jeszcze? Możemy pogadać na Skypie?

Westchnąłem.

TOM

Zaraz wejdę. Dokończę jeść.

BILL

Okej, czekam.

O ile wczoraj nie mogłem się doczekać, kiedy wreszcie wejdzie na  Skypa, o tyle dzisiaj nie miałem ochoty z nim gadać. Złapałem doła i czułem, że Bill się zorientuje i zacznie mi wiercić dziurę w brzuchu.

Skończyłem jeść. Wsadziłem do zmywarki brudne naczynia i wyłączając radio udałem się do swojego pokoju. Chwyciłem laptopa i zabrałem go do salonu. Usiadłem na kanapie i z nogami na ławie odpaliłem komputer.

Jak tylko włączyłem Skypa, pierwszy napisał, zauważając, że zrobiłem się widoczny.

Bill.K

                HEJ.

Tommy

                NO HEJ.

Bill.K

                PRZEPRASZAM ZA WCZORAJ. JESTEŚ ZŁY, ŻE CIĘ ZOSTAWIŁEM?

Tommy

                PRZESTAŃ. NIE JESTEŚMY MAŁŻEŃSTWEM, MOŻESZ ROBIĆ, CO CHCESZ.

Bill.K

                ALE NIE TAK SIĘ UMAWIALIŚMY.

Tommy

                NIE JESTEM ZŁY, OKEJ?

                O TYM CHCIAŁEŚ ZE MNĄ POGADAĆ?

Bill.K

                NIE. CHCIAŁEŚ MI COŚ WCZORAJ NAPISAĆ, A JA CI PRZERWAŁEM.

Pewnie przeanalizował sobie naszą wczorajszą rozmowę. Mógłbym mu to teraz napisać to, co chciałem wyznać mu wczoraj, ale nie napiszę. Nie mogę. Nie skarze nas na potępienie wszystkich, na których nam zależy, zbyt wiele mamy obaj do stracenia.

Tommy

                NIE PAMIĘTAM.

Bill.K

                HMM… NA PEWNO?

Tommy

                NIE WIEM, PISAŁEM POD WPŁYWEM CHWILI. TA OPONA WYTRĄCIŁA MNIE Z RÓWNOWAGI, NIE PAMIĘTAM JUŻ, CO CHCIAŁEM CI NAPISAĆ.

Bill.K

                A MOŻE MIAŁEŚ OCHOTĘ POPISAĆ NA JAKIŚ FAJNY TEMAT, NO WIESZ, CO MAM NA MYŚLI.

Prowokował mnie, żeby tylko wiedział, co chciałem mu napisać. Dobrze się stało, że James nam przerwał. Wczoraj byłem na niego wściekły, a dzisiaj kupiłbym mu w podzięce jakieś dobre wino. Gdybym mu teraz musiał napisać, że ma zapomnieć o tym wszystkim, co mu napisałem, nie wiem, co by się stało. Bill zawsze sięgał po to, co pragnął, nie oglądając się na to, co powiedzą inni. Zawsze taki był. Lubił zaskakiwać i szokować, ubraniem, swoim wyglądem, zdaniem na różne tematy, nigdy nie zastanawiał się czy tym, co mówi nie zraża do siebie ludzi. Zawsze twierdził, że jeśli ktoś go lubi, to będzie go lubił takim, jakim jest, a mnie to imponowało.

Tommy

                DAJ SPOKÓJ. LEPIEJ POWIEDZ, JAK TAM NA IMPREZIE?

Bill.K

                IMPREZIE?

Tommy

                NO, W PARADISEA.

Bill.K
                LEPIEJ POWIEDZ, CZEMU ZMIENIASZ TEMAT? TYLKO NIE KŁAM, WIESZ, ŻE JA SIĘ DOWIEM I BĘDZIE JESZCZE GORZEJ.

Tommy

                NIE ZMIENIAM. PYTAM, JAK SIĘ WCZORAJ BAWIŁEŚ?

Chwilę nie odpisywał.

Bill.K

                DOBRZE, JAK ZAWSZE.

Nie kleiła się nam rozmowa, nie potrafiłem się skoncentrować, a on najwyraźniej wyczuwał to. Tylko czekałem, kiedy napisze; Co jest grane Tom?

Tommy

                TO DOBRZE, NIE CHCĘ, ŻEBYŚ SIEDZIAŁ SAM W DOMU.

Bill.K

                A TY?

Tommy

                CO JA?

Bill.K

                SPAŁEŚ CZY SIEDZIAŁEŚ?

Tommy

                WYSZEDŁEM Z GUSTAVEM POŁAZIĆ PO MIEŚCIE.

Bill.K

                Z GUSTAVEM, TO ON JEST W HAMBURGU?

Tommy

                TAK, U SIOSTRY.

Bill.K

                NO I CO ŻEŚCIE ROBILI? WYRYWALIŚCIE LASKI?

Tommy

                GDZIE? W ŚRODKU NOCY, W PUSTYM PARKU NA ŁAWCE?

Bill.K

                CZEMU W PARKU, TO NIE MOŻNA BYŁO IŚĆ DO PUBU?

Tommy

                JAKOŚ TAK WYSZŁO.

Bill.K

                W TAKĄ POGODĘ, KIEDY JESZCZE NIE JESTEŚ CAŁKIEM ZDROWY, SIEDZIAŁEŚ W PARKU?

Tommy

                NIE MARTW SIĘ O MNIE, BYŁEM CIEPŁO UBRANY. A POZA TYM POPIJALIŚMY SOBIE WINKO.

Bill.K

                CHYBA ŻARTUJESZ?

Tommy

                NIE. PAMIĘTASZ TO TANIE WINO, KTÓRE KIEDYŚ, JAKO DZIECIAKI KUPOWALIŚMY I UKRADKIEM PRZED RODZICAMI PILIŚMY?

Bill.K

                NO CO TY, NA PORZĄDNE WINO WAS JUŻ NIE STAĆ?

Tommy

                CHCIELIŚMY SOBIE PRZYPOMNIEĆ DAWNE CZASY? PAMIĘTASZ JE JESZCZE? PAMIĘTASZ JAK TO BYŁO, KIEDY MARZYLIŚMY O SŁAWIE?

Bill.K

                PAMIĘTAM. I PAMIĘTAM, ŻE TO WINO BYŁO OBRZYDLIWE.

Tommy

                NADAL JEST.

Bill.K

                CO SIĘ DZIEJE TOM?

Wiedziałem! To była kwestia czasu, kiedy zapyta. Zawsze rozgrzebywałem przeszłość, kiedy miałem jakiś problem. Uciekałem wspomnieniami do chwil, kiedy czułem się szczęśliwy. Nie zamierzałem mu jednak wyznać swoich uczuć, ale teraz, gdy padło już to pytanie, musiałem czymś go zbyć.

Tommy

                GUSTAV SIĘ DOMYŚLA.

Napisałem wprost.

Bill.K

                CZEGO SIĘ DOMYŚLA?

Tommy

                ŻE MIĘDZY NAMI COŚ SIĘ DZIEJE. OBSERWUJE NAS OD DAWNA.

Bill.K

                I CO Z TEGO?

Tommy

                JAK TO, CO?

Aż się poprawiłem na kanapie. Ja tu się martwię, a on najwyraźniej ma to gdzieś.

Bill.K

                NO CO Z TEGO, ŻE SIĘ DOMYŚLA? PRZEJMUJESZ SIĘ TYM?

Tommy

                TAK. WIESZ, CO TO BĘDZIE, JAK ZAUWAŻY, ŻE DZIWNIE NA SIEBIE PATRZYMY ALBO COŚ.

Bill.K

                NIE WIEM, CZYM TY SIĘ PRZEJMUJESZ. ZAWSZE NA SIEBIE DZIWNIE PATRZYMY, WSZYSCY SIĘ DO TEGO JUŻ PRZYZWYCZAILI, A MIĘDZY NAMI NIC NIE MA.

Tommy

                JAK TO NIE MA?

Zgłupiałem teraz. Każde kolejne zdanie Billa mnie zaskakiwało i mieszało mi jeszcze bardziej w głowie.

Bill.K

                NIE MA, BO TY ODE MNIE UCIEKŁEŚ. WIĘC NIE ROZUMIEM, CZEMU PRZEJMUJESZ SIĘ GADANIEM GUSTAVA.

Tommy

                TY ALBO NAPRAWDĘ GŁUPI JESTEŚ ALBO UDAJESZ GŁUPIEGO?

Bill.K

                TO TY GŁUPI JESTEŚ ALBO UDAJESZ GŁUPIEGO.

Tommy

                BO?

                ZRESZTĄ NIE WAŻNE. MUSZĘ KOŃCZYĆ, UMÓWIŁEM SIĘ W URZĘDZIE, NIE CHCĘ SIĘ SPÓŹNIĆ.

Wkurwiłem się. Ręce mi się zaczęły trząść, a serce biło mi nienaturalnie szybko.

Bill.K

                W JAKIM URZĘDZIE? PRZECIEŻ JUŻ WSZYSTKO ZAŁATWIŁEŚ.

Tommy

                DZWONILI DO MNIE, ŻEBYM JESZCZE WPADŁ COŚ TAM WYJAŚNIĆ. DOBRA BILL, POGADAMY PÓŹNIEJ, NAPRAWDĘ MUSZĘ LECIEĆ.

Nie zatrzymywał mnie, chyba kupił tą ściemę albo na tyle był zaskoczony moją reakcją, że nie zdążył się zorientować, co jest tak naprawdę grane.

Bill.K

                OK, ODEZWIJ SIĘ, JAK WRÓCISZ.

Tommy

                JASNE. TO NARKA.

Bill.K

                NA RAZIE.

Zamknąłem komputer i odłożyłem na bok, przecierając twarz rękami. Boże, ugrzęzłem. Czułem, że zagrzebałem się i z każdą chwilą zapadałem się jeszcze bardziej. Nie wiedziałem, co zrobić. Jeszcze wczoraj rozważałem powiedzenie mu, że miał rację, że ja też go kocham, że na weekend wracam do niego, że chcę się z nim kochać, że pragnę go. Kurwa! Prawie mu to wczoraj napisałem! A teraz? Wszystko się zmieniło, prócz mojego uczucia, które wydawało się być jeszcze silniejsze. Wstałem z kanapy i podszedłem do okna. Z nieba leciały płatki śniegu, pięknie! Jeszcze tylko śniegu mi tu brakuje, jakbym i tak tu nie miał innych zmartwień.

Dlaczego to musiało być takie trudne? Dlaczego się tym dręczyłem? Może Bill miał rację, może nie potrzebnie przejmowałem się gadaniem Gustava. Kiedy miałem dziewczynę, a Bill nie raz, nie dwa odwalał jakieś dziwne sceny, bawiło mnie to nawet. Czasami specjalnie nawet ich podpuszczaliśmy, zwłaszcza po tym, jak dokuczali nam zdjęciami fanów, że niby ja i Bill razem. Co za ironia.

Szwendałem się po domu bez wyraźnego celu. Czułem się tak, jakby ktoś wyrąbał mi w klatce piersiowej dziurę, która teraz cholernie bolała. Boże, jak bardzo Bill musiał się męczyć, ile znosić, zwłaszcza moich złośliwości, ile musiał znaczyć dla niego każdy mój gest, teraz to dopiero zrozumiałem. Wspomnienia z miesiąca szansy, którą mu dałem, a zakończyła się zaledwie po dwóch tygodniach, były już zupełnie inne. Kiedy przypominałem sobie każdy jego pocałunek, delikatny dotyk, dłonie sunące po mojej klatce piersiowej i pieszczoty, przechodziły mnie dreszcze. Jaki ze mnie kretyn. Miałem go na wyciągnięcie ręki, sam pchał mi się w ramiona, a ja go jeszcze zwyzywałem od pedałów. Powinien mi przypierdolić w łeb i kopnąć w dupę po tym jak go potraktowałem. Nie dziwię się teraz, że zażył ten narkotyk, jeśli czuł to samo bolesne uczucie w piersi, co ja, to teraz doskonale go rozumiałem. Co nadal nie zmieniało faktu, że nie wiedziałem, co z tym wszystkim zrobić.

Położyłem się na kanapie w salonie i tak leżałem w kompletnej ciszy, gapiąc się w okno i niebo, które z każdą upływającą minutą przybierało coraz ciemniejszy odcień szarości, aż w końcu zrobiło się zupełnie czarne.

Poczułem wibracje telefonu w kieszeni.

Oderwałem w końcu wzrok od okna i wygrzebując telefon zerknąłem na wiadomość, to Bill.

BILL

Wróciłeś już do domu? Musimy pogadać.

Boże, dlaczego musi mnie tak dręczyć? Zerknąłem, która godzina i aż się zdziwiłem, że dochodziła już prawie dziewiąta wieczór. Ile tak leżałem na tej kanapie? Ze trzy godziny, może nawet więcej, a wydawała mi się dosłownie chwila. Było ze mną źle, ostatni raz takie zawieszenie i kompletną utratę poczucia czasu miałem… nawet nie pamiętam dokładnie, kiedy, tak dawno to było, a wtedy też czułem się bezradny jak teraz. I jak na ironię, to Bill wyciągnął mnie wtedy z dołka. Czy teraz miało być podobnie?

TOM

Co się stało?

BILL
Nic, chcę pogadać.

TOM

Właśnie teraz? Nie chce mi się odpalać komputera.

Nie chce…? właściwie leżał pod moimi nogami, wystarczyło tylko po niego sięgnąć.

BILL

Możemy pisać sms’y, jeśli chcesz, ale musimy pogadać.

TOM

Zaraz padnie mi bateria, więc długo i tak nie popiszemy.

Nie chciało mi się z nim pisać.  Każda rozmowa sprawiała, że czułem się jeszcze bardziej przygnębiony. Miałem w zasięgu wszystko, czego teraz pragnąłem, a nie mogłem tego mieć, nienawidziłem tego uczucia.

BILL

To wejdź na skypa.

TOM

Właśnie teraz?

BILL

Kurwa Tom, właź na ten pierdolony skyp!

Aż uniosłem brwi. Czemu był taki zdenerwowany? Tknęło mnie to, może coś się jednak stało, może ta opona to nie był przypadek albo ktoś się o nas dowiedział? Poderwałem się, chwytając laptopa i w pośpiechu włączyłem go. Przymrużyłem oczy oślepiony światłem z matrycy. Chwilę trwało zanim się przyzwyczaiłem, ale akurat przez tą chwilę system się ładował.

Tommy

                CZEGO CHCESZ?

Bill.K

                NARESZCIE. A TERAZ, MOŻE MI ŁASKAWIE NAPISZESZ, CO SIĘ DZIEJE?

Gapiłem się na tą wiadomość, nie wiedząc jak ją zrozumieć.

Tommy

                NIE ROZUMIEM, Z CZYM?

BILL.K

                Z TOBĄ.

Tommy

                NIC, A CO MA SIĘ DZIAĆ? WRÓCIŁEM Z URZĘDU, POŁOŻYŁEM SIĘ CHWILE NA KANAPIE I PRZYSNĄŁEM, OD I CAŁA HISTORIA.

Bill.K

                I SĄDZISZ, ŻE UWIERZĘ W TE TWOJĄ BAJKĘ?

Tommy

                MÓWIĘ PRAWDĘ.

Bill.K

                CO CIĘ DRĘCZY?

Tommy

                NIC, A CO MA MNIE DRĘCZYĆ?

Bill.K

                MASZ MNIE ZA IDIOTĘ? JA CZUJĘ, ŻE COŚ CIĘ DRĘCZY.

Tommy

                NIE NAZWAŁBYM TEGO DRĘCZENIEM, NAPISAŁEM CI PRZECIEŻ, ŻE GUSTAV COŚ PODEJRZEWA I MYŚLĘ NAD TYM.

Bill.K

                DOBRZE, WIĘC POGADAM Z GUSTAVEM I DOWIEM SIĘ JAK TO WYGLĄDA.

Aż mi ciśnienie skoczyło, kiedy to przeczytałem. Jak zacznie go dopytywać, to na pewno się wszystko wyda.

Tommy

                NIE, BILL! ŻADNYCH ROZMÓW, BO SIĘ OD RAZU ZORIENTUJE, ŻE COŚ JEST NA RZECZY.

Chwilę nic nie pisał.

Bill.K

                TO WCALE NIE CHODZI O GUSTAVA.

Tommy

                SKOŃCZ JUŻ TE SWOJE DOMYSŁY. ZAWSZE TO SAMO.

Bill.K

                I ZAWSZE MAM RACJĘ. WIĘC CZEKAM, AŻ MI NAPISZESZ, CO SIĘ TAK NAPRAWDĘ DZIEJE W TWOJEJ GŁOWIE?

Tommy

                NIC.

Bill.K

                BĘDĘ CIĘ TAK DŁUGO MĘCZYŁ, AŻ W KOŃCU POWIESZ.

Tommy

                KURWA BILL, ODPIERDOL SIĘ, DOBRZE? NIE MASZ INNYCH PROBLEMÓW? COŚ SOBIE UBZDURASZ I ZAWRACASZ MI DUPĘ.

Bill.K

                TO MUSI BYĆ COŚ EKSTRA, SKORO TAKI PODIRYTOWANY JESTEŚ.

Zacząłem głębiej oddychać, poziom mojej irytacji zaczął rosnąć proporcjonalnie do czasu, w którym rozmawialiśmy, a co gorsze Bill był już bliski sprowokowania mnie do tego, żebym mu powiedział, co mnie tak naprawdę dręczy.