Oj, to tylko 3 dni, właściwie nawet 2 :D

Ale się napisałaś. Może jednak na początek coś wyjaśnię,bo chyba nie każdy to wie, ale nigdy nie byłam fanką Tokio Hotel, wiem, że teraz wiele osób się zdziwi jak to przeczyta, ale tak było i nadal tak jest, preferuje trochę inny rodzaj muzyki. Z ich wszystkich płyt podoba mi się zaledwie kilka utworów. Bardziej jednak niż ich muzyka interesują mnie oni sami, zwłaszcza Tom, bo mi się podoba fizycznie tak po prostu, chodź na początku bardziej podobał mi się Bill, no co kobieta zmienną jest. I broń panie Boże żebym miała ich reklamować, niech się sami reklamują :D Wszystko zostało napisane tak by dodać dramaturgi tej historii. A co do wątku twincest... hehehe zobaczysz już wkrótce.
Buziaki kochana :*

Dziękuję

Wiesz, przerażasz mnie czasami kochana, jakbyś siedzią mi w głowie :D

Ooo proszę , czyżbym zgadła ? :d

Yyyy No :D

No wiesz już sam fakt ze to twincest dyskwalifikuje opowiadanie z kręgu opowiadań realnych bo raczej wątpię żeby coś w realu łączyło naszych bliźniaków mimo że pewnie większość bardzo by chciała.
Głównie też w Alter ego chodziło mi o pokazanie walki z uczuciami, obaw z nimi zwanych po mimo gdzieś tam ukrytych pragnień. Tom jako "ofiara" najbardziej się do tego nadawał, bo każdy wie jaki jest z nago kobieciarz i miało to być takie bardziej na luzie bez jakiś większych dramatów itp.
No i jak to w życiu bywa zawsze jest tak ,że czytający nie ma wpływu na to jak autor napisze dane opowiadanie czy scenę, i jednym będzie się to podobało mniej a drugim więcej. Zresztą, to tyczy się wszystkiego, i chyba tak jest dobrze. Mam nadzieję, że to opowiadanie będzie Ci się bardziej podobało :D jak znowu czegoś nie spieprzę :D

Chodziło mi bardziej o to, że w pierwszych dwóch opowiadaniach i na początku trzeciego chłopcy byli postaciami pełnokrwistymi, później jakoś... spłycili Ci się lekko, stali tacy "mało żywi" jak dla mnie. Z czego wynikało to, że stali się dla mnie prawie papierowi? – Nie wiem. Po prostu czegoś brakło... Teraz (na szczęście) znów do takich "realistycznych" opowiadań wracasz.

To, że jest to TWC i raczej nie ma miejsca bytu w rzeczywistości tych osób, mam nadzieję, że rozumieją wszyscy. Tak czy siak literatura (poza literaturą faktu) jest zawsze nieprawdziwa (i dlatego nazywana jest często fikcją literacką) w stosunku do postaci, ale nie znaczy to, że nie może być napisana wiarygodnie i realistycznie. Są to dwie różne sprawy. ;)

Tak, nie mamy wpływu na Twoje decyzje i obyśmy nigdy tego wpływu nie mieli, bo opowiadanie traci całą tajemniczość, gdy autor zmienia go w koncert życzeń. ;)

:*

Ri

Czyli, jeśli dobrze Cię rozumiem, wolałabyś żebym osadziła ich w sytuacjach, które były na tyle realistyczne by miały szanse na spełnienie się w rzeczywistości... Jeśli tak, to chyba znowu odbiegnę od Twoich oczekiwań :D
No i nie będzie na pewno koncertu życzeń, to nie u mnie :))))
:*

Bardziej wolałabym, żeby mnie przekonali, że są "prawdziwymi osobami" – oczywiście prawdziwymi dla realiów swojego świata przedstawionego czy sytuacji. :)
Podając bardzo (ale naprawdę bardzo) przejaskrawione przykłady odrealnienia postaci:
* w trzy dni od zapoznania się bohaterów do "true love", jeśli musieli odrzucić wszytko inne dla siebie, i żadnego żalu czy malutkiej tęsknoty za bliskimi, znajomymi, dobrą przeszłością;
* kompletne zaufanie swojemu byłemu gwałcicielowi i stworzenie z nim szczęśliwego związku bez żadnego "ale";
* nagła, nieuzasadniona niczym na przestrzeni całego opowiadania (przemyśleniami, zdarzeniami) zmiana charakteru lub zachowania postaci.

Rzekłabym, że wolę, kiedy postać nie zachowuje się, jakby autorka używała przycisku "kasuj okresowo pamięć". Czasami jest to tak wyraźne, jak w powyższych przykładach, a czasami to tylko ulotne wrażenie, jak było u mnie pod koniec "Alter Ego". Obecnym, jak na razie, kupiłaś mnie. ;)

(C.d. pod następnym rozdziałem, bo nie chcę tu zostawiać komuś spoilerów).

:*
Ri

Nie szkodzi, zawsze można jeden usunąć :)
Tak w ogolę, to dzięki kochana za tak obszerny komentarz. Wszyscy ostatnio mnie zasypujecie takimi długimi komentarzami, a moje serce aż rośnie, kiedy to widzę :) :* Co do samego opowiadania, to na razie nikt z Was jeszcze nie wpadł, nawet minimalnie, jak rozwinie się scena twincest. Na razie wszyscy idziecie w tym samym kierunku, ale mam z tego powodu zaciesz :D
Heh, ale już w następnym odcinku trochę się zacznie Wam przejaśniać, trochę, bo jeszcze nie wszystko.
Co do bloga, to staram się żeby nie robić bałaganu. Sama nie lubię niczego szukać, a często wracam na moje ulubione blogi i jak mam czegoś szukać nie raz ręce mi opadają, dlatego jako, że jestem osobą lubiącą przejrzystość chciałam żeby na moim blogu łatwo było się Wam odnaleźć. No i kolejna data publikacji - uważam, że to obowiązkowa świętość,:) Ja zawsze wyczekuję kolejnych odcinków, i łatwiej byłoby mi oczekiwać nawet miesiąc gdybym wiedziała, że wtedy i wtedy coś się na nim pojawi, niż zaglądać codziennie, chociaż staram się być wyrozumiał, bo dużo ludzi się uczy i nie zawsze ma czas by usiąść i zamiast wkuwać kolejną partię materiału na klasówkę, pisać odcinek. No, ale u mnie jest, taka mała tabliczka z terminem i informacją jakby coś :)
Ps. Jakbym miała dać dupy i nie wyrobić się na dany termin, bo różnie bywa, też Wam na niej to napiszę.

Które zdanie? :D

"Czasami tak już jest, że się rani właśnie tych, na których ci najbardziej zależy."
PRAWIE SIĘ PRZEZ TO PORYCZAŁAM!
TY ZUA KOBIETO.
KOTEK
PS. ALE I TAK CIĘ UWIELBIAM

:) Taka życiowa prawda :)

Na razie nikt jeszcze nawet w najmniejszym stopniu nie odgadł, jak może się rozwinąć wątek twincest. To oczywiście dobrze, bo tym będzie większe zaskoczenie.
Co do zespołu... Wiem o nich trochę, bo ja w ogolę dużo snupie po necie szukając rożnych rzeczy. Jak zainteresowali mnie oni? To wyszło w sumie też przez przypadek. Oczywiście kto nie zna zespołu Tokio Hotel, chyba każdy, choćby ze słyszenia, i tak też było w moim przypadku. Na samym początku ich kariery, jak usłyszałam, że są bliźniakami, to się gapiłam na teledysk Monsoon i zastanawiam się gdzie tu podobieństwo? Ale pewnie nie tylko ja miałam takie odczucie, i na tym się moje zainteresowanie skończyło. Jednak ja zawsze lubiłam pisać opowiadania "yaoi" że tak to ujmę, a kiedy wyczerpałam wenę w tematyce postaci, którą męczyłam na tamtą chwilę, jakoś zupełnie przez przypadek trafiłam na jedno z opowiadań o bliźniakach. Na tyle utkwiło w mojej głowie, i po pewnym czasie zaczęło kiełkować, że zaczęłam drążyć temat. Do tego, jak zobaczyłam jak nasi panowie wydorośleli, to aż się oblizałam ze smakiem na widok tych dwóch ciasteczek :) No a reszta, to już potoczyła się lawinowo. Wiadomo że, żeby pisać coś o istniejących postaciach, trzeba trochę ich poznać, żeby chociażby wiedzieć jak się zachowuj, co lubią a co nie itd. wiadomo o co chodzi.No to niestety trzeba było trochę poczytać, stąd trochę wiem. Ale tak jak pisałam wcześniej, nigdy nie byłam ich taką normalną fanką - wiecie: plakaty, autografy, płyty, koncerty i wszystko co z nimi związane, tego u mnie nigdy nie było. Podoba mi się kilka ich piosenek i to tyle, chodź przyznam, że obecna płyta chyba najbardziej z ich wszystkich płyt przypadła mi do gustu. (pewnie znowu was zaskoczyłam) Jezu... Ale się rozpisałam, a miałam dokończyć poprawianie dla Was odcinka, bo już pewnie czekacie co będzie dalej. Tak że, to na tyle mojego gderania, biorę się za korektę.