Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard

środa, 27 maja 2015

Bodyguard - 13 -

21:00

Odcinek 13

Jak tylko weszliśmy, z uśmiechem na twarzy powitała nas sama kierowniczka ośrodka.

– Witamy serdecznie.

Skinąłem tylko głową, rozglądając się, na co dałem się namówić.

– Panie Trumper.

– Bill – sprostował, nie chcąc, żeby ktokolwiek zwracał się tu do niego po nazwisku. – A to jest Tom – spojrzał na mnie. – Mój przyjaciel – wyjaśnił.

Kobieta wyciągnęła w moją stronę rękę, witając się ze mną.

– Miło mi pana poznać.

– Mnie również – odparłem.

– Wszystko jest już przygotowane tak, jak było uzgodnione – zwróciła się tym razem do Billa.

– Dziękuję.

– Greg, zabierz od panów walizki – powiedziała do chłopaka, który był tu najwyraźniej kimś w rodzaju boja hotelowego.

Byłem pod wrażeniem, jak zmienia się ludzka mentalność, kiedy w grę wchodzą pieniądze. Skakali wokół nas i gdyby tylko mogli nosiliby nas na rękach. Dziwnie się z tym czułem, ale Bill odnajdywał się w tym znakomicie.

– Pokoje są dwa, ale połączone ze sobą łazienką.

– Świetnie – odparł Bill.

Kiedy doszliśmy do naszych pokoi i w końcu zostaliśmy sami, przeszedłem przez łazienkę do pokoju Billa i stanąłem w drzwiach, obserwując, co robi.

– Coś się stało? – zapytał znad otwartej walizki. On się tu czuł bardzo swobodnie, zupełnie tak jakby był u siebie w domu.

– W sumie nic – odparłem. – Tylko to jak nad nami skaczą, trochę to dziwne.

– Dlaczego dziwne? To ich praca.

– Wiem.

– Przebieraj się, Tom. Idziemy do sauny – powiedział, ściągając z siebie koszulę.

– Może najpierw coś byśmy zjedli?

– Później – odparł krótko.

Westchnąłem i wróciłem do swojego pokoju. Czułem się jak idiota, kompletnie nie potrafiłem się odnaleźć w tej sytuacji. Wszystkie te luksusy nie były mi obce, ale zwykle przyglądałem się temu z boku. Zacząłem się rozbierać i z każdą ściągniętą rzeczą walczyłem ze sobą. Ja tu nie pasowałem. Czy Bill tego nie widział? Czy on tego nie rozumiał, że ja się źle czułem w takiej sytuacji?

– Już? – zapytał i tym razem to on stanął w drzwiach.

Zerknąłem na niego, stał w białym szlafroku z niebieskim wyhaftowanym logiem ośrodka i białych frotowych kapciach do kompletu.

– Wiesz, co? – zacząłem, drapiąc się po czole. – Może idź sam.

– Dlaczego? Źle się czujesz?

– Nie, nie. Nic mi nie jest.

– No to nie widzę powodu, dla którego miałbym iść tam sam. – Rzucił mi szlafrok. – No dalej, przebieraj się, bo tracimy cenny czas.

– Posłuchaj, Bill. – Jak tylko zacząłem, widziałem, jak głęboko westchnął.

– Znowu się zaczyna – skomentował. – O co chodzi tym razem? Obiecałeś mi przecież.

– Nie o to chodzi. Przecież jestem tu z tobą.

– Tak, jesteś i myślisz, co zrobić, żeby najlepiej przestać istnieć.

Ujął to niezwykle trafnie.

– To nie dla mnie, zrozum.

– Co nie jest dla ciebie?

– To wszystko. Spójrz na mnie.

– Patrzę cały czas i co?

– No i co widzisz?

– Przystojnego faceta, który mnie intryguje od pierwszego dnia naszego poznania.

Prychnąłem.

– Nie jestem bogaczem – powiedziałem wprost.

– No i co z tego?

– Jak to, co?

On kompletnie nie rozumiał, jak ja się czułem w tej sytuacji.

– A kto o tym wie?

– Ja, ty i…

– No i na tym kończy się ta lista. Coś jeszcze wymyślisz?

– Bill…

– Nie. Nie ustąpię! Czy ty nigdy nie robiłeś nic szalonego? – zapytał.

– Właśnie, dlatego, że robiłem i zawsze, ale to zawsze źle się to kończyło, nie chcę robić więcej szalonych rzeczy.

– Naprawdę? – Uśmiechnął się.

– Tylko że to właśnie te rzeczy sprawiają, że człowiek żyje pełnią życia, wiesz o tym?

Niestety wiedziałem i to aż za dobrze.

– Ach, zapomniałem ściągnąć zegarek – rzucił znienacka. – Pójdę go zanieść, a ty się przebieraj. Jak tu za chwilę wrócę, masz być gotowy – mówiąc to, zniknął w drzwiach, przechodząc przez naszą wspólną łazienkę do swojego pokoju, a ja zostałem znowu sam ze sobą i swoimi wątpliwościami.

Zdejmowałem rzecz po rzeczy i zastanawiałem się, dlaczego to mnie muszą się przytrafiać takie dziwne sytuacje? Czym sobie zasłużyłem, że zawsze pakowałem się w jakieś kłopoty?

– Już? – zapytał, pojawiając się kolejny raz w drzwiach.

– Już – odparłem, chociaż w ogóle nie byłem do tego przekonany.

– No to idziemy. Zobaczysz, jak wejdziemy do sauny, wypocisz wszelkie wątpliwości.

Pokręciłem tylko głową. Żeby to było takie proste.

Zeszliśmy piętro niżej, kierując się korytarzem według strzałek, na których widniał napis „Sauny”, prosto do celu. Kiedy weszliśmy do środka pomieszczenia, w których znajdowało się kilka różnych saun, od razu wyczuwało się tu znacznie wyższą temperaturę powietrza.

– Która? – zapytał.

– Nie wiem, ty zdecyduj. W każdej będzie gorąco – stwierdziłem.

– Nawet bardziej niż myślisz – rzucił pod nosem.

– Co?

– Nic – uciął krótko. – Może do tej? – Podszedł bliżej. – Temperatura 60 stopni, wilgotność 90%, idealnie.

Wzruszyłem ramionami, przyglądając się Billowi, jak ściąga z siebie szlafrok. I to by nie było niczym niezwykłym, gdyby pod nim miał coś jeszcze, ale był kompletnie nagi.

– No co? – zapytał, widząc moją minę.

– Chyba przesadzasz – rzuciłem, próbując nie ująć tego bardziej dobitnie, a już z całą pewnością nie wydrzeć się na niego, że znowu zaczyna, chociaż mi obiecał.

– Nie. – Wskazał mi ręką na tabliczkę nad drzwiami sauny, na której wielkimi drukowanymi literami było napisane. „W saunie obowiązuje strefa nagości. Odzienie wierzchnie, jak i ręczniki prosi się o pozostawienie przed drzwiami”.

Wiedziałem! Cholerny kombinator! Dokładnie to sobie wszystko zaplanował. Miałem ochotę go zabić! Normalnie skręcić kark i wypruć flaki, a potem rozrzucić po całym tym lesie, który tak go zachwycił zapachem na pożarcie dzikiej zwierzynie.

– To chyba jakiś żart! – oburzyłem się.

Pokręcił głową.

– Co jak co, ale ty chyba nie masz się czego wstydzić – rzucił, unosząc jedną brew i cały czas, stając przede mną nagi, jakby w ogóle go to nie krępowało. Zresztą, też miało, co go krępować. On doskonale wiedział, że tak będzie. Pewnie sprawiało mu nieopisaną przyjemność to, że nie wiedziałem, co mam ze sobą zrobić. Najgorsze w takich sytuacjach było zawsze to, że były zaledwie ułamki sekund do podjęcia jakichś decyzji. Jeśli teraz bym się wycofał, były dwie możliwości, które przewidywała moja rezygnacja. Pierwsza: to jego irytujące wywody, że znowu zaczynam robić problemy, tam gdzie ich nie ma. A druga: że zachowuję się, jak jakiś prawiczek, a tego bym nie zdzierżył. Chwyciłem za pasek przy szlafroku i rozwiązałem go, nie zamierzałem dać mu tej satysfakcji. Z nas dwojga, powiedzmy to sobie szczerze, ja nago wyglądałem lepiej. Odwiesiłem szlafrok na wieszak przed drzwiami.

– No i tak już lepiej – skomentował z uśmiechem na twarzy i otworzył drzwi do sauny.

Weszliśmy do środka. Długo to tu raczej nie wytrzymamy. Było tak duszno, że prawie natychmiast zacząłem się pocić. Bill od razu wyłożył się na górnej ławce, dumnie prezentując mi swoje wszystkie wystające kości i coś jeszcze.

Nagle zrozumiałem jego aluzję z pokoju, kiedy powiedział, że w saunie wypocę wszystkie wątpliwości. Oczywiście, bo teraz moją uwagę przykuwało jego ciało. I chociaż, był chudy, to, do cholery, pociągający. Przez to, że wymagał ochrony 24 godziny na dobę, nie miałem okazji z nikim po grzeszyć i brakowało mi seksu z drugą osobą. Wszystko jedno czy z kobietą, czy mężczyzną. Rzecz jasna wolałem kobiety, ale jeśli chłopak był młody, przystojny i miał ładne ciało to, czemu nie? W każdym razie Bill miał wszelkie te atuty i kusił.

Położyłem się po drugiej stronie, modląc się w duchu, żeby moje myśli nie sprawiły, że pewna część ciała zdradzi mnie, o czym tak naprawdę myślę.

– Bolało? – zapytałem, przyglądając się jego tatuażom.

Popatrzył na mnie i przejechał ręką po największym swoim tatuażu, który miał na lewym boku klatki piersiowej.

– Ten bolał, ale to takie dość wrażliwe miejsce.

– Głęboka ta sentencja – skomentowałem napis, który miał tam wytatuowany. – Uważasz, że zawsze wraca się do korzeni?

– A ty tak nie uważasz?

– Czy ja wiem. Ja nie bardzo mam, do czego wracać.

– Ja też nie.

Zmarszczyłem brwi.

– Jakbyś jeszcze nie zauważył, ja też już nie mam rodziny – sprostował. – Gordona nie liczę, bo on nie jest moim biologicznym ojcem.

– Więc, do czego chcesz wracać?

– Czasami, żeby odkryć prawdę o swoim życiu, trzeba sięgnąć znacznie dalej niż tylko do swojego istnienia.

– Zamierzasz prześledzić swoje drzewo genealogiczne? – zapytałem.

Podniósł się na chwilę na łokciach.

– Nigdy nad tym nie myślałem, ale kto wie. Jeśli kiedyś ta myśl będzie mnie dręczyć wystarczająco mocno, może to zrobię. Być może okaże się, że wcale nie jestem taki samotny, jak sądzę.

– Może – przyznałem.

– A ty nigdy nad tym nie myślałeś? Też nikogo już nie masz.

– Nie myślałem. Kogo miałbym szukać? Dziadkowie zmarli, jak byłem mały. Pamiętam ich jak przez mgłę. Potem umarł mój ojciec i na tym koniec.

– A mama?

– Nie znałem jej, ale wiem, że ona też już nie żyje.

– Jeśli nie chcesz, to nie mów, ale nigdy jej nie szukałeś?

– Szukałem. Ale jak się dowiedziałem, że nie żyje, to już nie było sensu drążyć tego tematu dalej.

Zamilkł, kładąc się z powrotem.

– Przykro mi – powiedział.

Na chwilę zapanowała między nami cisza.

– A ty szukałeś swojego ojca? – zapytałem, przerywając ją i ciągnąc ten wątek dalej.

– Oczywiście.

– I co?

– Mama się wściekała, kiedy poruszałem ten temat. Wynająłem nawet detektywa, chciałem, chociaż zobaczyć jak wygląda. Nie mam nawet jego zdjęcia. Byłem, nadal jestem ciekawy, do kogo jestem bardziej podobny, ale ślad jego istnienia urywał się tuż po tym, jak skończyłem dwa miesiące. To były ciężkie czasy, upadek muru berlińskiego, zamieszki. Wiele się wtedy działo w Niemczech. Być może właśnie wtedy zginał.

– To nie jesteś pewny, że nie żyje?

– Jestem, ale nie znam dokładnej daty ani okoliczności jego śmierci.

Nasze historie dziwnie się ze sobą przeplatały. On nic nie wiedział o swoim ojcu, a ja o matce. Coś nas jednak łączyło, pomimo że pochodziliśmy z dwóch skrajnie różnych stref społecznych.

– Boże, czuję się tu jak w niebie. A ty, Tom? – stwierdził, przeciągając się.

– Jak w piekle – skomentowałem. Tu było gorąco i duszno, jak w piekle, i dla mnie to tu nic z nieba nie było. No, może prócz perspektywy seksu z Billem. Jezu, chyba zaczynałem mieć tej sauny dosyć, bo zacząłem rozważać, wstanie i przeniesienie się na drugą stronę do niego. Wdrapanie się na tę górną ławkę, na której leżał i przygniecenie go własnym ciałem, a potem wśliźnięcie się w niego, tak głęboko, jak to tylko możliwe. Ciekawe czy nadal był tak przyjemnie ciasny w tamtym miejscu? Jeśli uprawiał seks z innymi facetami pewnie już nie, ale odkąd go pilnowałem, nie widziałem, żeby z kimś się spotykał, więc… No, chyba że się zabawia sam. Może gdzieś w tym jego królestwie ma jakąś tajną szufladę z mnóstwem różnego rodzaju dild. W każdym razie był cały mokry, jego skóra połyskiwała od potu. W tamtym miejscu z pewnością też był teraz mokry, wszedłbym w niego bez najmniejszego wysiłku.

– Tom? Houston, tu ziemia, dobrze się czujesz? – pomachał mi ręką przed oczami.

– Dobrze – odparłem, nie mając pojęcia, co się stało. Zamyśliłem się tak bardzo, że straciłem poczucie rzeczywistości.

– Może wyjdźmy stąd, zanim zemdlejesz.

– Nie zemdleję.

– Ale ja mam już dosyć – powiedział i paradując z gołym tyłkiem, ruszył do drzwi, a potem pod prysznic z zimną wodą. Dołączyłem do niego.

– Co teraz – zapytałem?

– Masaż. Chodź. – Złapał szlafrok z wieszaka i ubierając go po drodze, skierował się do drzwi. Pospiesznie ruszyłem za nim, zawiązując pospiesznie pasek szlafroka.

– Bill, zaczekaj. – Złapałem go za ramię, tuż przed drzwiami z napisem „masaż”.

– Bez obaw, obiecałem ci przecież.

Jakby wiedział, o co mi chodzi.

– Może pójdziesz sam, ja naprawdę nie potrzebuję tego.

– Przeciwnie, tobie jest on potrzebny bardziej niż mnie – mówiąc to, otworzył drzwi i już nie miałem wyjścia, widząc, że dwie piękne młode dziewczyny patrzą na nas.

– Zapraszamy – przywitały nas.

Zabiję go, przysięgam. Coraz bardziej gromadziło mu się.

– Proszę zdjąć szlafroki i położyć się na łóżka.

Spojrzałem na Billa. Miało nie być numerów, a to, co? Przecież ani ja, ani on nie mamy nic pod tymi szlafrokami.

Bill spojrzał na mnie i uśmiechnął się, a ja miałem ochotę podejść i skręcić mu kark.

Patrzyłem, jak ściąga z siebie szlafrok i kładzie się na łóżku na brzuch. Jednak, jak tylko się położył, dziewczyna nakryła go ręcznikiem, zakrywając jego goły tyłek.

Nie podobało mi się to, ale nijak było się już wycofać. Zrzuciłem swój szlafrok i położyłem się tak, jak on na drugim łóżku. Podobnie jak jego i mnie przykryto ręcznikiem.

Odwróciłem głowę w stronę Billa, patrzył na mnie. Wydaje mi się jednak, że doskonale po moim wzroku widział, że nie jestem zachwycony.

Poczułem nagle dłonie dziewczyny na ramionach. Zaczęła rozcierać mi ciepły olejek, zsuwając dłonie wzdłuż mojego kręgosłupa. Przyjemnie gładziła moje plecy, rozcierając każdy mięsień, to było cholernie przyjemne.

– Ma pan bardzo napięte mięśnie ramion – zwróciła się do mnie.

– To przez moją pracę – sprostowałem, nie spuszczając wzroku z Billa.

– Proszę się rozluźnić. – Chwyciła mnie za rękę, układając ją w takiej pozycji, że przestałem napinać mięśnie ramion. – Zaraz rozmasuję to napięcie.

– Podobno miałeś wolne – wtrącił Bill, podejmując jakąś dziwną grę.

– To żadne wolne. Musiałbym zrezygnować z tej pracy, żebym mógł się rozluźnić.

– Wszystko przez to, że się niepotrzebnie wahasz – stwierdził, a ja zmarszczyłem brwi, nie wiedząc za bardzo, o czym mówi.

– Nad czym się waham? – zapytałem w końcu.

– Nad tą fuzją.

Teraz dopiero zacząłem kombinować, o co mu chodzi.

– Nad fuzją?

– Tak. Myślę, że wcześniej czy później i tak do niej dojdzie, choćbyś się zapierał rękami i nogami. A wiesz dlaczego?

– Dlaczego?

– Bo ty sam chcesz, żeby do niej doszło.

Nie skomentowałem tego, zastanawiając się, czy on ma na myśli nas razem?

– Po moim trupie – podsumowałem. – Prędzej umrę, niż dopuszczę do tego.

– Nie rozumiem, dlaczego tak się przed tym bronisz. Takie fuzje czasami wychodzą na dobre obu stronom.

– Dobrze powiedziałeś, czasami. Z tej nie byłoby nic dobrego.

– Skąd wiesz?

– Z doświadczenia.

– No nie wiem, ja na twoim miejscu przemyślałbym to.

– Nie ma, nad czym myśleć – uciąłem temat, odwracając głowę w drugą stronę.

Fuzja? Dobre sobie. Cholerny kombinator i manipulant. Aż się bałem pomyśleć, co by się działo, gdybym się tylko zgodził na tę jego „fuzję”.

Po masażu byłem taki głodny, że zaprotestowałem, kiedy Bill ciągną mnie jeszcze do dżakuzi.

– Tom, później coś zjemy.

– Nie. Chcesz, żebym zemdlał tam z głodu?

– No nie przesadzaj. Potrafiłeś cały dzień nie jeść i nic ci nie było.

– Po tej saunie i masażu jestem taki głodny, jakbym tydzień nie jadł, a nie cały dzień. Idź sam, ja skoczę coś zjeść i dołączę do ciebie.

Stał, myśląc nad czymś. Postawiłem tak jasno sprawę, że widział, iż nie ustąpię.

– Idę z tobą. W sumie to też jestem głodny.

– To prowadź. Ja nie wiem, gdzie tu jest jakaś restauracja.

– Zjemy w pokoju.

– W pokoju?

– Zamówimy do pokoju. Zresztą tak się też umówiłem z kierowniczką.

– Acha. No to chodźmy.

– Lubisz owoce morza? – zapytał, przeglądając menu.

– Ja lubię wszystko – odparłem, zaskakując go. – Co tak patrzysz? Jestem facetem z krwi i kości i zjem wszystko, co nadaje się do jedzenia.

– Głodowałeś kiedyś, że jesteś taki wszystkożerny, czy co?

– Nie. Mama Andreasa świetnie gotuje. Musisz kiedyś spróbować jej kuchni, każda potrawa by ci smakowała.

– A jest coś, czego nie lubisz?

– Oczywiście, ale jeśli miałbym położyć się głodny, zjadłbym nawet to, za czym nie przepadam. A ty?

– Ja? – Znowu uniósł wzrok znad menu. – Cóż, ja w przeciwieństwie do ciebie jestem wybredny.

– Ale El Diablo ci smakowało.

– Wybitnie – przyznał. – Naprawdę nie spodziewałem się, że to będzie takie pyszne.

– Przy mnie nauczysz się jeść wszystko.

– Nie liczyłbym na to – odparł stanowczo i z taką miną, że aż się zaśmiałem.

– A jak cię ładnie poproszę, żebyś zjadł coś, czego normalnie byś nie tknął, odmówisz? –

– Zależy, co będę miał z tego.

– Materialista – podsumowałem.

– Nie koniecznie. Od ciebie wystarczyłby mi nawet jeden pocałunek.

– Zapomnij. Zresztą, swoją szansę już straciłeś – powiedziałem, na co tym razem zadarł aż głowę do góry, by spojrzeć na mnie uważnie.

– Kiedy?

– Jak wracaliśmy ze strzelnicy. Pamiętasz?

Pamiętał, bo aż wciągnął gwałtownie powietrze.

– To się nie liczy. Gdybyś wtedy naprawdę coś zrobił, nie protestowałbym.

– Teraz tak mówisz, ale wtedy twoje przerażone spojrzenie mówiło coś innego.

– Wcale nie byłem przerażony.

– Nie, wcale. – Przekrzywiłem ironicznie głowę w bok.

– Ach! Czasami cię nienawidzę – odparł.

– No widzisz, to tak samo, jak ja ciebie. – Puściłem mu oczko.

Pokręcił tylko głową i podniósł słuchawkę telefonu, składając w końcu to zamówienie.

24 komentarze:

Anonimowy27 maja 2015 22:09
mmm seks w tej saunie.. *-* Dlaczego nam nie zrobiłaś tego prezentu?! xD
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Révolution Immortelle.27 maja 2015 22:14
Awww, kolejny odcinek! Nie mogę się doczekać następnego <3 No.. powoli coś się dzieje.. Czekam na więcej :D <3
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Lejdi-chan28 maja 2015 00:11
Je chcę nowy rozdział i to już.
Dużo weny
Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy28 maja 2015 00:55
To jest takie magiczne, że chłopcy tak narzekają i opowiadają o swojej samotności, rodzinie, której nigdy nie mieli, a tak na prawdę nie znają sobie sprawy, że są braćmi i są tak blisko siebie.. Weny życzę i mam nadzieję, że Tom w końcu się przełamie ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Jaskóła28 maja 2015 10:30
Dzięki,uwielbiam te ich rozmowy.Świetnie pieszesz,rozweseliłaś mnie o poranku.Obaj mają na siebie ochotę ,tylko twardziel Tom ,udaje trudnego do zdobycia,w sumnie to jest trudny.Bill podpuszcza go koncertowo.Czekam na dalszy ciąg.Pozdrawiam Beata
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Bill and Tom Kaulitz Twincest28 maja 2015 14:58
Tak, Bill się zawziął i przechodzi do ofensywy. :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown28 maja 2015 15:39
Och. zauważyłam, że znów zamiast dodać komentarz wylogowałam się. Taka głupia... Smuteczek. Napiszę więc pokrótce co miałam na myśli. Lubię bardzo konsekwencję jaką Bill podąża, widzę, że już obydwaj mają pewne elementy układanki w kieszeni. Jedyną rzeczą jaką mnie dziwi to brak umiejętności Toma do zachowania Billa. Wiem, nie rozumiesz tego. Ale to nic dziwnego, bo sama nie wiem jak to wyjaśnić. :D
Przesyłam buziaki i czekam na dalszą część. :)
and-god-said-no
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Bill and Tom Kaulitz Twincest28 maja 2015 21:01
Tak obaj tam siedzą, w sensie Kaulitzowie.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
INNA29 maja 2015 21:50
Wiem, wiem, zła ja nie komentuję, ale nie mam siły i czasu.
Nie pamiętam, kiedy ostatni raz pisałam koma u Ciebie, ale trochę minęło na pewno. W sumie, to mogłabym Ci napisać rozprawkę wielkości niektórych moich wypracowań na polskim, ale nie chce mi się. Wiem, jestem leń.
A tak w ogóle, to rozdział fajnusi. Już sobie zaczełam wyobrazać, jak tom się rzuca na Billa w tej saunie.
Czekam na jeszcze i ciekawa jestem, kiedy wreszcie beda sceny 18+.
Weny życze
KOTEK
P.S. U mnie new
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi