Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard

sobota, 30 maja 2015

Bodyguard - 14 -

21:00

Witajcie kochani.

Dawno nic do was na wstępie nie pisałam, ale nie chciałam narzekać, a tylko to cisnęło mi się w związku z panującą pogodą i tym, że ja w zimne i deszczowe dni po prostu umieram. Na szczęście od wczoraj piękne słoneczko i jest coraz cieplej i moje samopoczucie jest już zdecydowanie lepsze.

Wiem, że bardzo byście już chcieli, żeby nasi przystojniacy wylądowali już w łóżku, ale cierpliwości. Chociaż… może wylądują szybciej, niż myślicie. Wiecie, tak myślę, że to opowiadanie, to będzie jedno z dłuższych moich projektów, tak mi się wydaje. Ostatnio rozpisałam sobie w punktach wszystko, co chciałabym w nim ująć i wyszło tego dość sporo, więc na seks możecie jeszcze trochę poczekać. No, chyba że Bill na tyle sprowokuje Toma, że ten nie wytrzyma, to w takim razie trzymajcie kciuki za Billego (nic więcej nie zdradzę) :))))

No dobrze kochani, w poniedziałek dzień dziecka, tak sobie pomyślałam, że zrobię wam przyjemność z tej okazji i wrzucę wam kolejny odcinek, ale zaraz dotarło do mnie, że przecież nie jesteście już dziećmi, no nie? Dzieci nie myślą o seksie i nie czytają takich opowiadań J, więc kolejny odcinek zgodnie z harmonogramem będzie we wtorek XD (chyba złośliwy charakter Billa mi się udzielił – pretensje kierować do wcześniej wymienionego)

A teraz zapraszam was na kolejny odcinek.

Całuję wszystkich mocno. Wasza Niki.

Odcinek 14

Kiedy przyniesiono posiłek, po minie Billa widziałem, że coś będzie nie tak. Czułem, zanim jeszcze zajrzałem pod klosz na talerz, że zamówił coś dziwnego i pewnie czekał, jaka będzie moja reakcja.

– Mam nadzieję, że będzie ci smakowało – rzucił, co jeszcze bardziej mnie upewniło, że zrobił to celowo.

Spojrzałem na niego i podniosłem klosz, marszcząc od razu brwi, gdy zobaczyłem to coś.

– Co to jest? Ośmiorniczki?

– Tak. Ośmiorniczki w sosie pomidorowym. Przepyszne.

Usiadłem naprzeciwko niego, obserwując, jaką on będzie miał minę, kiedy zacznie to jeść.

– Um, pycha. Spróbuj, Tom. To chyba najlepsze z dań, jakie tu mają. Zawsze, kiedy tu jestem, zamawiam je.

Cóż, nie krzywił się, więc musiało być smaczne, a już na pewno jadalne.

– Smacznego – powiedział, wpychając kolejną porcję do buzi.

– Nawzajem.

On i te jego cudowne pomysły. Dobrze, że mam żelazny żołądek, może nic mi nie będzie. Wziąłem się w końcu za jedzenie. Zapach rozchodził się po całym pokoju, sprawiając, że czułem się głodny jeszcze bardziej, ale pierwszy kęs wziąłem ostrożnie.

– I co? – zapytał.

Zacząłem przeżuwać. No, El Diablo to nie było, ale niczego sobie.

– Może być. Trochę takie… gumowate – skomentowałem, nie wiedząc jak określić konsystencję tego.

Bill parsknął śmiechem.

– Ale smaczne – dodałem, już znacznie śmielej, biorąc drugi kęs.

– Jesteś naprawdę oryginalny, Tom.

– Co, myślałeś, że tego nie zjem?

Kiwnął głową.

– No to mało mnie znasz.

– Istotnie – potwierdził, przyglądając mi się, jak pochłaniam swoją porcję.

– Ten sos też jest bardzo dobry.

– Zabija smak ośmiornicy – wyjaśnił. – Gdyby nie on, pewnie nie smakowałoby ci już tak bardzo.

– I pewnie tobie też nie.

Uśmiechnął się.

– Przejrzałeś mnie – stwierdził.

– To wcale nie było trudne.

– Najadłeś się? – zapytał, widząc, że odłożyłem łyżkę.

– Tak.

– To idziemy.

– Zaraz po jedzeniu lepiej do wody nie wchodzić.

– Nie przesadzaj. To nie basen, nie utopisz się. No dalej rusz się, Tom.

Westchnąłem. Szczerze mówiąc, miałem już dosyć. Wolałbym posiedzieć i obejrzeć telewizję albo choćby porozmawiać, ale Bill stał już przy drzwiach i nie zamierzał nawet słuchać o tym, żeby tu zostać.

– W ten sposób, zamiast odpocząć będziemy jeszcze bardziej zmęczeni – stwierdziłem, idąc za nim korytarzem, jak mniemam prosto do dżakuzi.

– Ja tam wypoczywam – odparł.

– Super – bąknąłem pod nosem. Wiem, że to słyszał, ale udał, że nie. To była kolejna z cech, która mnie u Billa denerwowała. Zresztą nie tylko u niego, każdy bogacz ją miał, nie liczył się ze zdaniem innych. Wiedziałem, że jeśli chcę mieć dobre stosunki z Billem, po prostu muszę przymykać oczy na jego zachowanie, ale tego ile mnie to kosztowało, nikt nie wie. Naprawdę zacząłem się zastanawiać, czy nie skorzystać z okazji i go wykorzystać. Sam mi się pchał w ramiona, nie oczekiwał ode mnie uczuć, bo sam powiedział, że chodzi tylko o seks, więc czemu nie? Ta przyjemność przynajmniej wynagrodziłaby mi to, co musiałem przy nim znosić, żeby nasze stosunki były, na jako takim cywilizowanym poziomie.

A wszystko przez to, że nie potrafiłem powiedzieć Gordonowi - nie. Wyjechał mi z tą przyjaźnią. Do tego kompletnie bezmyślnie zaproponowałem Billowi, że zostanę jego przyjacielem. Teraz rozumiałem, czemu powiedział, że mogę tego żałować. Czy żałowałem? Miałem mieszane uczucia. Dopóki Bill mi nie wyskakiwał z czymś nietypowym, to nie, ale dziś zrobił to kilka razy i ta pseudo przyjaźń zaczynała wychodzić mi już bokami.

– I jesteśmy – powiedział, otwierając duże szklane drzwi.

Wskazałem mu gestem ręki, żeby prowadził, skoro mnie już tu zaciągnął siłą perswazji. Niech włazi do tego dżakuzi i relaksuje się, zanim mnie tu zaraz coś weźmie.

– Tamta jest fajna i będziemy mieli dużo miejsca – powiedział.

– Okej – zgodziłem się, przyglądając się kolejny raz, jak zrzuca z siebie szlafrok i kompletnie nagi wchodzi do wody. Zaciskając szczękę, żeby nie powiedzieć, znowu czegoś złośliwego zrzuciłem swój szlafrok, pod którym też nic więcej nie miałem i wszedłem do niego, siadając naprzeciwko. Woda była przyjemnie ciepła, a bąbelki cudownie masowały ciało. Nic dziwnego, że tak chętnie tu siedział.

– Jak się czujesz, Tom? – zapytał, wytrącając mnie z zadumy.

– Słucham?

– Jak samopoczucie?

No i nie mogłem się powstrzymać.

– Czuję się jak kurczak w rosole.

Bill parsknął śmiechem.

– Na litość Boską, skąd takie skojarzenie?

– Tak to z boku wygląda, jakbyśmy siedzieli w gotującej się wodzie.

Pokręcił głową, śmiejąc się. Dobrze, że odebrał to, jako żart. Nagle wstał i przesiadł się koło mnie, kładąc mi pod wodą rękę na udzie.

– Bill, nie! – Chwyciłem go za nadgarstek, strącając jego dłoń. Nie spodziewałem się, że poczuje się tak pewnie i przepuści na mnie atak.

– Na pewno nie dasz się skusić? – zapytał.

Doskonale zrozumiałem, o czym mówił, ale postanowiłem udawać, że nie wiem, o co chodzi.

– Na co?

– Daj spokój. – Znowu położył dłoń na moim udzie, tym razem lekko ją zaciskając.

– Na pewno – odparłem, kolejny raz powstrzymując go.

– Szkoda. Mogłoby być przyjemnie. Kochałeś się już w wodzie?

– W wodzie tak, ale nie w dżakuzi.

– Spróbujemy?

– Nie.

– Ach – jękną zdegustowany i wstał, przesiadając się z powrotem na swoje miejsce. – Wiesz, że i tak nie zrezygnuję?

Nie odpowiedziałem mu, jedynie zgromiłem wzrokiem. I oczywiście, wiedziałem, że nie odpuści. I niech to szlag, jak bardzo walczyłem z tym, żeby go nie powstrzymywać. W tym momencie to nawet nie wiem, czy ze sobą nie walczyłem bardziej niż z nim. Miałem na niego ochotę i w innych okolicznościach nawet bym się nie zastanawiał, ale swoje zasady traktowałem jak świętość, to taki mój hamulec bezpieczeństwa. Jeśli odpuściłbym ten jeden jedyny raz, wszystko zaczęłoby się sypać i musiałbym odejść. Tylko czy wtedy moja „emerytura” za pół roku stałaby dla mnie otworem? Nie. I choć stałem się pracoholikiem, to zdążyłem oswoić się z myślą, że Bill jest moim ostatnim klientem i wkrótce będę żył tak, jak zawsze o tym marzyłem.

– Nie rozumiem, czemu nie skorzystasz z okazji? – dopytywał. Co mu miałem powiedzieć, kiedy to było nielogiczne nawet dla mnie samego?

– Może nie jestem zainteresowany. Nie przyszło ci to do głowy?

– Dzisiaj czy w ogóle?

– W ogóle.

Znowu się uśmiechnął. Wiedział, że kłamie. Nie mam pojęcia, jak to robił, ale on jedyny wiedział, kiedy kłamię.

– Dobrze, przepraszam. Żartowałem tylko.

Milczałem. Doskonale wiedziałem, że nie zrezygnuje. Szczęście, że nie wiedział, ile samozaparcia kosztowało mnie, żeby nie potraktować go jak kogoś, z kim uprawia się przygodny seks i po wszystkim ma się go gdzieś. Lubiłem go i mimo wszystko chciałem, żebyśmy zostali przyjaciółmi, kiedy w końcu przestanę być jego ochroniarzem, a z przyjacielem nie idzie się do łóżka.

– Wychodzimy? Mam już dosyć na dzisiaj. Zrobiłem się śpiący. Jeszcze chwilę, a zasnę tu i się utopię.

– Wychodzimy – zgodziłem się, chociaż miałem ochotę krzyknąć „nareszcie”.

Wróciliśmy do pokoi. Bill po szybkiej toalecie położył się do łóżka, a ja, sprawdzając jeszcze czy zamknął w swoim pokoju drzwi na klucz, pożyczyłem mu dobrej nocy i sam w końcu położyłem się spać. Byłem taki wypompowany po tym dniu relaksu, że zasnąłem chyba natychmiast, jak tylko położyłem głowę na poduszce. Spałem też jak zabity. Obudził mnie oczywiście Bill, który brał prysznic w łazience. Przeciągnąłem się i zerknąłem na zegarek, był kwadrans po ósmej.

Wstałem i ubrałem się. Zanim jednak zdążyłem się jakoś konkretniej rozejrzeć po pokoju, Bill otworzył drzwi, które oddzielały łazienkę od mojego pokoju.

– Dzień dobry, Tom.

– Dzień dobry.

– Chodź do mnie, zamówiłem śniadanie.

– Znowu ośmiorniczki? – zapytałem złośliwie.

– Nie. Pieczywo pełnoziarniste, jajka na miękko, jakieś tam drobiazgi i kawa.

– O, to coś nowego – stwierdziłem. – Myślałem, że ci smakowały.

– Bo smakowały, ale na śniadanie ośmiorniczki? – Przekrzywił głowę w bok, przyglądając mi się.

– Po tobie można się wszystkiego spodziewać.

– Tak mnie widzisz?

– Mniej więcej.

– Aż taki ekscentryczny nie jestem. I zapewniam cię, że już prawie wszystkie z moich dziwactw poznałeś.

Chciałbym, żeby to była prawda, ale prócz tego, jakie miał przyzwyczajenia, było coś jeszcze, jego pragnienia. A tego, jaki potrafi być, kiedy czegoś pragnie, jeszcze nie wiedziałem.

– Świetnie, bo umieram z głodu – rzuciłem, ucinając tę rozmowę, która powoli zaczynała zmierzać w wiadomym kierunku. Po wczorajszej akcji w dżakuzi, musiałem się mieć na baczności. Bill zaczynał być coraz śmielszy w swoim zachowaniu i posuwał się coraz dalej w okazywaniu mi tego, jak bardzo chce mnie zdobyć. Robiło się ciężko i to głównie, dlatego, że gdyby nie okoliczności miałem ochotę skorzystać z okazji.

Usiedliśmy w końcu do stołu.

– Co dzisiaj w planach? Znowu sauna, masaż i dżakuzi?

– Nie. Dzisiaj mam zamiar poddać się wszystkim zabiegom kosmetycznym.

– To już beze mnie.

– Dlaczego?

– A co ja baba jestem?

– Boże, Tom, masz poglądy, jakbyś się wychowywał w jakimś ciemnogrodzie. Nie wiesz, że w dzisiejszych czasach mężczyźni są metro seksualni?

– Nie potrzebuję tych zabiegów. Czy mnie czegoś brakuje? – Wyprężyłem dumnie pierś.

Bill odetchnął głęboko, po czym upił łyk kawy.

– I co, zamierzasz siedzieć tam ze mną i patrzeć się, co mi robi, bo pewnie samego mnie nie puścisz.

– Nie mam innego wyjścia. Kto wie, może to właśnie kosmetyczka czyha na twoje życie. – Łypną na mnie z niedowierzaniem, ale ja mówiłem całkiem poważnie. – Mam tylko nadzieję, że nikt ci tam nie zacznie znowu dogadzać – dodałem, bo to, że musiałem tam z nim iść, było oczywiste.

Pokręcił głową.

– Bez obaw.

Jak już ustaliliśmy wszystko, zaraz po śniadaniu zszedłem z Billem do gabinetu kosmetycznego. To był dziwak, naprawdę. Gorzej niż kobieta i jeszcze mi wyjechał z tym metro seksualizmem.

– Proszę się położyć tutaj – zwróciła się jedna z dziewczyn do Billa.

– A pan tutaj – A druga podeszła do mnie, zachęcając mnie do położenia się na łóżku.

– Nie, dziękuję. Ja tu jestem tylko dla towarzystwa – wyjaśniłem jej.

– Może jednak? – Namawiała mnie.

– Zrób mu manicure. – Wtrącił się Bill. – Jego dłonie są okropnie zaniedbane – podsumował.

– Moje? – spojrzałem na swoje ręce. Nie wiem, o co mu chodziło.

– Są szorstkie. – Sprostował.

Szorstkie? A kiedy on…? Ach! Już wiem, pewnie jak byliśmy na strzelnicy. Właściwie moimi dłońmi mogła się zająć, to jeszcze było dla mnie do zaakceptowania.

– No w sumie – bąknąłem pod nosem.

– W takim razie zapraszam na fotel – powiedziała dziewczyna, a ja usiadłem. Czy ja mam naprawdę szorstkie ręce? Wydawało mi się, że dbam o siebie. Żadna kobieta, z którą byłem, nie powiedziała mi, że mam szorstkie dłonie. Może Bill mnie znowu wkręcał? Ostatnio to jego ulubione zajęcie.

Dziewczyna zajęła się mną. Nawet jeśli Bill mi znowu wywinął numer, to przynajmniej nie siedziałem tam jak kołek, gapiąc się, jak smaruje mu twarz jakąś zieloną papką. Zresztą u mnie to by i tak nie przeszło, mam brodę. Bill w sumie też ma zarost, ale jego zarost był tak króciutki, że bez problemu to z niego zmyje, a jeśli nie, to pierwszy raz ja pośmieje się z niego.

Męczyła mnie tam i męczyła, przypuściła atak nawet na moje paznokcie. Okropnie dziwnie się czułem. Pierwszy raz ktoś inny niż ja sam obcinał mi paznokcie.

– Mają panowie takie same dłonie – powiedziała, kiedy wcierała mi w dłonie jakiś specyfik.

– To znaczy? – zapytałem zaintrygowany.

– No, praktycznie identyczne. Co prawda pana są bardziej umięśnione i dużo bardziej uwydatnione ma pan żyły, ale…, zobacz – zwróciła się do koleżanki.

– Faktycznie, są podobne – potwierdziła.

– W ogóle panowie są do siebie podobni, no nie?

– Tak. Kolor oczu taki sam, chociaż nosy są różne, ale, kształt ust. Nawet łuki brwiowe.

Spojrzeliśmy z Billem na siebie. Już, kiedy pierwszy raz go zobaczyłem, to zauważyłem, że mieliśmy taki sam kolor oczu, no i nie będę ukrywał, że faktycznie trochę byliśmy do siebie podobni, ale po tym, jak miałem okazję przyjrzeć się jego ciału w całej okazałości, stwierdzam, że na tym nasze podobieństwo się kończyło.

Zaśmialiśmy się tylko, rozśmieszając też dziewczyny.

– Po południu wracamy do domu. Jutro rano jedziemy do agencji – rzucił Bill.

– Zamierzasz zawieść projekty?

– Tak. Jest strasznie mało czasu, wiosna już niedługo.

– Wiosna? Nawet zima się jeszcze nie zaczęła, a ty mówisz, że mało czasu?

– Takie projekty robi się rok z wyprzedzeniem.

– Żartujesz?

– Nie.

– Najwyżej zatrudnię jeszcze kilka osób do pomocy albo poproszę Wolfganga, żeby podesłał mi kilku swoich ludzi.

– To ten starszy mężczyzna, który ci gratulował w Paryżu?

– Tak. Wiele mu zawdzięczam.

Po dwóch godzinach wróciliśmy do pokojów. Bill zamówił obiad, po którym mieliśmy się spakować i ruszyć do domu. Oczywiście, znowu do jedzenia wybrał coś dziwnego, ale tym razem nie były to ośmiorniczki ani żadne owoce morza. Choć nie mam pojęcia, co jadłem, nie chciałem się go już pytać, czym tym razem nas uraczył. Najważniejsze, że było smaczne.

Dochodziła prawie piętnasta, jak wyjechaliśmy. Tym razem Bill nie spał w drodze, za to grzebał cały czas przy odtwarzaczu, przesłuchując wszystkie piosenki.

– Muszę przyznać, że mamy podobny gust muzyczny. Chyba ci zrzucę moją play listę. Skoro już jeżdżę z tobą, to będzie nam obu przyjemnie posłuchać to, co lubimy.

– Czemu nie – odparłem. – Moja play lista miała już spore braki, ale odkąd chroniłem Billa, nie miałem nawet czasu zgrać nowych kawałków. Ciekawiło mnie też, czego jeszcze słucha. Tak w ogóle to nie mam pojęcia, czemu zależało mi na poznaniu jego gustu muzycznego. Zastanawiałem się i nie mogłem zrozumieć, czemu chcę o nim wiedzieć coraz więcej, a najlepiej poznać całą jego przeszłość i to uczucie było we mnie coraz silniejsze. Nigdy wcześniej nie interesowało mnie ani życie, ani osobowość moich podopiecznych, a Billa chciałem poznać, jakby dowiedzenie się tego wszystkiego gwarantowało mi coś jeszcze. Tylko, co?

Powrotna droga zajęła nam prawie pięć godzin. Na autostradzie, tuż przed Berlinem, był wypadek i musiałem jechać objazdem. Kiedy dotarliśmy, Anna czekała już na nas z kolacją. Zjadłem ją razem z Billem w jadalni i tym razem siedzieliśmy obok siebie. Było gdzieś po dwudziestej drugiej, kiedy pożyczył mi dobrej nocy i uciekł do swojej twierdzy, po drodze przypominając mi tylko, że o siódmej chce mnie widzieć w jadalni.

Kolejne trzy dni, to dosłownie harówka od świtu do nocy i nie wiem, który z nas był bardziej zaangażowany w swoją pracę, ale kiedy wracaliśmy wieczorem do domu, to po posiłku obaj szliśmy prosto do łóżek. W każdym razie zdążyłem pożałować, że wspomniałem mu o mojej nudzie, kiedy pracował jeszcze w domu nad projektami. Co ja bym oddał za choćby jeden dzień wolnego, ale nie zapowiadało się na to. Zdążył mi nawet zakomunikować, że w sobotę będzie taki sam dzień pracy, jak w tygodniu. A w niedzielę, jak on to zgrabnie ujął, „zobaczy się jeszcze”.

Niedziela jednak okazała się małym punktem zwrotnym w naszym życiu, choć właściwie powinienem powiedzieć, że w życiu Billa.

17 komentarzy:

Unknown30 maja 2015 22:22
Kochana, jak Ty możesz kończyć w takim momencie. :D
Nie lubię tego tak bardzo... Ale będę chyba musiała poczekać do wtorku... Jaki ból.
A co do dzisiejszego odcinka, to chyba mam pewne podejrzenia, że niebawem dowiedzą się czegoś więcej o sobie i w sumie to jest nawet bardzo pociągające. Błagam, powiedzcie mi, gdzie mój kręgosłup (nie)moralny? Zawsze ciekawiło mnie, czy chłopaki kiedyś ogarnęli, że jest coś takiego jak twincest z ich udziałem. To by było pewnie dla nich co najmniej strasznie dziwne... Haha.
Kontynuując, czekam z utęsknieniem do wtorku i mam nadzieję, że odcinek będzie równie ciekawy jak ten i poprzednie.
Pozdrawiam.
and-god-said-no
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
GlamKinia31 maja 2015 00:06
No po prostu boskie! Jak zawsze kochana!
Jejku jak się porobiło! :D Widzę, że Tom już ostro się powstrzymuje i jawnie się przed sobą przyznaje, że ma na punkcie Billa fioła. No i jak widać Billy nie odpuszcza i nie odpuści tak łatwo. Coś czuję, że będzie ciekawie... ;)
No i narobiłaś mi smaka tą przedmową i teraz będziesz mnie w niepewności trzymała, ty niedobra kobieto! No bo skąd mam teraz wiedzieć czy seks będzie wcześniej czy poźniej, co? Zrobiłaś to specjalnie! xD
No widać że teraz to kolejna sprawa się rozwiąże niedługo, bo prędzej czy później chłopaki muszą się dowiedzieć o swoim pokrewieństwie. Jest coraz więcej dowodów i oni może nie są jeszcze tego do końca świadomi, jednak sądzę, że zaczyna ich ciekawić już trochę ta ich ilość podobieństw między nimi.
Oh, znowu mi namieszałaś w głowie i już nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Nadal ciężko mi stwierdzić kiedy oni się dowiedzą, że są braćmi. Aczkolwiek, sądzę że dowiedzą się jak już będą razem, bo z taką upartością w zasadach jaką ma Tom, na pewno zapierałby się dwa razy bardziej niż obecnie. Ale nie wiem, bo ty nas zawsze zaskoczysz. Może właśnie będzie odwrotnie? Może nawet jeśli Tom będzie chciał odejść, Bill zatrzyma go i ze względu na to że są właśnie braćmi poprosi go o to by został? I może wtedy Tommy się zgodzi i w końcu nie wytrzyma i jakoś samo to wyjdzie? Kto wie? A może Bill też będzie bardzo to przeżywał? Myślę, że tak ale raczej nie zechce zrezygnować ze zdobycia Toma. Moim zdaniem Bill jest bardzo otwarty na rzeczy dziwne i zboczone. Jego umysł jest bardzo elastyczny w tych sprawach..., tak przynajmniej ja go postrzegam.
To chyba wszystko kochana, przepraszam że nie dam rady więcej z siebie wykrzesać, ale jestem skrajnie zmęczona i nie jestem w stanie myśleć składnie. Wybacz mi także to, że tak mało komentuję, jednak mówiłam: szkoła, niestety. W dodatku ostatnio brak komentarzy bo prawie cały tydzień nie miałam normalnego neta tylko ciągle jakieś problemy. Ale cóż, takie życie. :\
Pozdrawiam Cię kochana i życzę ci dużo, dużo weny. Całuski :*
Twoja oddana

~GlamKinia~ <333333
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Jaskóła31 maja 2015 08:22
Dziękuje bardzo,bardzo fajnie,tylko to podchodzi nad znęcanie sę nad wiernym czytelnikiem ,kończyć w takim momencie.I tak wiesz,że będziemy Cie nękać,wszyscy jesteśmy dziećmi,wię to świeto nas dotycz,.więc może zmienisz zdanie.Jestem ciekawa co tam Twoja wena Ci podpowiedziała i co szykujęsz Billowi.Mam nadzieje ,że coś wstrząsającego ,ale w dobrym sensie.Niech chłopcy nacieszą się sielanką ,zanim nadejdzie trauma.Zbliża się chyba moment prawdy,bo coraz więcej jest przesłanek,to ich zauważalne podobieństwo i to,że chcą się poznać.Dla Toma to dość niespotykane pragnienie.Ciągnie ich do siebie,tylko zasady naszego ochroniarza wstrzymują ich przed poddaniem się wzajemnemu pociągowi.Pożyjemy ,zobaczymy.Pozdrawiam Beata
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Rishi31 maja 2015 16:41
No masz ci los, Tom!
Tak się zastanawiam, czy on próbuje zgrywać takiego niedostępnego przed Billem, czy przed samym sobą? No nie bądźmy już tacy pruderyjni, przecież sam myśli ,,Chodzi tylko o seks, więc czemu nie?''. Bill to jednak twardy zawodnik - za wszelką cenę próbuje dopiąć swego i na niego cały czas liczę hehe, że tak sprowokuje w końcu Toma, ten nie wytrzyma i wiadomo co dalej.. :)
Jeśli chodzi o ich pokrewieństwo, to powoli zbiera się kawałek do kawałka. Pytanie tylko, kiedy będzie ich wystarczająco dużo, by ułożyć układankę. :)
Pozdrówki i dużo weny!
PS: Jeden z dłuższych projektów? Przewidujesz już ilość odcinków?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown31 maja 2015 22:46
Zbierałam się do skomentowania już od... od dłuższego czasu xD ale bywam niestety leniwa, jednak w końcu sie zmobilizowałam ;-)
Jak trafiłam jakiś czas temu na tego bloga, już nawet nie pamiętam, ale zaczęłam czytać urywkami i przyznam szczerze, że skończyło się na tym, że przeczytałam same sceny seksu hahahahahahaha nie, nie jestem wcale zboczona xD Teraz muszę nadrobić całą resztę ;D
Ale nową historię czytam już na biężąco po kolei wszystko. I podoba mi się ten pomysł. Ciekawie się zapowiada już od samego początku :-) Jednak szczerze przyznam, że i tu wyczekuje jakiejś fajnej akcji miedzy Billem i Tomem haha A Tom taki nieugięty. Ma taką ochotę na swojego podopiecznego, a zamaist wcielić w życie swoje fantazje to twardo trzyma się zasad. A mógłby korzystać jak Bill sam mu się pcha! Głupi jest i denerwuje mnie xD
Szczerze miałam taką minimalną nadzieję, że coś będzie się działo w tym samochodzie jak Tom powiedział, ze ma na niego ochotę i się zatrzymał, a Bill taki jakby przestraszony był, a teraz taki chetny i tak kusi. Chyba jednak się słabo stara jak nic z tego nie wychodzi, ale mocno trzymam za niego kciuki ;D Ale wtedy w tym samochodzie tak sądziłam, że nie ma co się nastawiać za bardzo, bo to by było zbyt piękne, łatwe i zbyt szybko hehe Ale to, że nie wykorzystał sytuacji ani w saunie, ani w dżakuzi, to już jest przesada! Myślę, że Bill powinien Toma trochę chyba upić, może wtedy ten przestał by tyle myśleć, a w koncu zaczął coś robić i puściłyby mu hamulce ;D Albo powinien podpuszczać Toma jakimiś tekstami typu, że tchórzy,boi sie seksu z Billem, że go nie zaspokoi, nie sprosta jego oczekiwaniom, że nie jest dobry, nie umie dobrze pieprzyć itp hahaha i Tom by sie wkurzył i mu udowodnił, że potrafi xD
Ich ochota na siebie rośnie z odcinka na odcinek, wiec jak się w końcu rzucą na siebie... jak się Tom rzuci na Billa, zedrze z niego ubrania, to się bedzie działo xD
A co do dnia dziecka ja myślę, że powinniśmy dostać prezent w postaci nowej części, a nawet jakiejś fajnej akcji miedzy bohaterami xD Ja tam się uważam za duże dziecko i myślę, że wszyscy mamy w sobie coś z dziecka, bo smutne byłoby życie, gdyby tak nie było i bylibyśmy tylko tacy dorośli, nudni i poważni haha
A tak poza tym bardzo ciekawi mnie osobowość Billa. Chciałabym już się dowiedzieć co takiego skrywa. I zastanawia mnie czy w późniejszym czasie, jak już lepiej przybliżysz nam jego osobe, będziesz też pisać z jego perspektywy? Chciałabym poznać jego punkt widzenia na wszystko, co myśli, co czuje.
No chyba będę kończyć :D
Pozdrawiam i życzę dużo weny! ;-)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi