Tak, myślała o Tomie. Historie Simone i Jorga jeszcze poznacie, dowiecie się dlaczego chłopcy zostali rozdzieleni.

Rany, co za epistoł :)
Więc tak: Co do szablonu, to najbliższym czasie nie planuje go zmieniać. Kiedyś na pewno, bo ja lubię zmiany, ale nie w najbliższym czasie. Więc będziesz musiała jakoś przymknąć oko na te niedogodności, które Ci przeszkadzają :P
Cóż, jeśli chodzi o ubiory Billa, pozostawię tę kwestię bez komentarza. Dla mnie, w każdym razie, Tom ma zdecydowanie lepszy gust, zresztą zawsze miał, nawet wtedy, gdy nosił 3 numery za duże ubrania, jakoś bardziej ten styl do mnie przemawiał niż, to co nosił Bill, ale to pewnie kwestia gustu. Zresztą tak samo tyczy się to jego włosów. Wolałam Billa w ciemnych włosach i tyle. I możne jeszcze bym ten blond jakoś zaakceptowałabym gdyby nie farbował ich ciągle i dał im mieć ciemne odrosty. To ma swój urok i pasuje mu do tego ciemnego zarostu, a tak, coś tu nie współgra ze sobą. No i do tego jeszcze, jak je uliże, to... ehhhh. Cały Bill. Ze skrajności w skrajność. Albo mu włosy stoją na wszystkie strony świata, albo leżą. Jedyna pociecha w tym, że on szybko nudzi się swoimi fryzurami, więc pewnie i tą niedługo zmieni. Oby tylko nie zaczął golić się na łyso, bo tego nie przeżyję.:) Wtedy się naprawdę pofatyguję, załatwię sobie wizę, polecę do LA, znajdę i popukam palcem w czoło i zapytam go - WTF?
No, ale tak już serio. Bardzo mi miło, że tak Cię zaraziłam opowiadaniami. Na razie wrzucam tak często, jak mam czas pisać. Mam nadzieję, że to się nie zmieni, ale wiadomo - życie.
Jeszcze raz dzięki za tak obszerny komentarz i zapraszam Cię oczywiście na kolejne odcinki, no i liczę na Twoje komentarze pod nimi. Pozdrawiam :*

Och, mi szablon przeszkadza (oczywiście, to tylko moje zdanie i nie mam zamiaru Cię poprawiać itp.) w czytaniu, bo w pewnym momencie litery zlewają się z tłem..
Co do stylu, szczerze, nigdy nie przepadałam za Tokio Hotel, chociaż mimo iż lubię mocniejsze tony bardziej do mnie przemawia ich twórczość z teraźniejszego czasu, więc wtedy czy teraz... Mam takie dziwne wrażenie, że aktualnie bliźniaki zamieniły się rolami, Bill chodzi w coraz to luźniejszych rzeczach a Tom na odwrót, ale nie przeszkadza mi to, styl Billa mi absolutnie odpowiada. Chociaż te tłuste włosy są nieco nieznośne, to pięknie to współgra. Gdyby on nagle się zgolił na łyso.. No proszę Cię... To by było okropne. :D Ja mam fetysz długowłosych i wyznaję zasadę, że facet powinien mieć dłuższe włosy od penisa (Hahaha).
Ale kompletnie poruszając ten temat miałam na myśli, że gdyby Bill był ubrany w biały garnitur to całość fajnie by kontrastowała na zdjęciu. Cały czas się zastanawiam czemu ubrali go w ten bordowy... Cały czarny Tom i cały biały Bill. Ciekawie. :D
Och, pisz jak najdłużej tak systematycznie. Co ja zrobię gdy będę musiała czekać jeszcze dłużej na kolejny odcinek?
Ogólnie dobrze mi się czyta Twoje opowiadania, jejku, nie chodzi mi tu o to, żeby przysłowiowo włazić Ci w tyłek, aczkolwiek podoba mi się styl pisania, odpowiedni dobór słów, to co zawsze zaznaczam zaznajomienie się z tematem. Nie pisaniem tego cholernego: I tak właśnie powstała piosenka (tu daj tytuł), ewentualnie przeskoczeniem czasu czegoś co nie wie jak się opisać. Często się spotkałam z takim, że tak brutalnie to nazwę, lekceważeniem czytelnika. Czasem jak czytam kompletnie niestworzone historię i to jeszcze, za przeproszeniem, od dupy strony opisane, ciągłe błędy stylistyczne, itp. to aż się odechciewa... Jako dyslektyk, dysgrafik, dysortografik i wgl strasznie zwracam na to uwagę, tyle lat walczenia ze swoją dysmózgią sprawiło, że strasznie przeszkadzają mi literówki, zjadanie liter czy błędy ortograficzne. Mógłby ktoś zapytać, czemu jak mi coś nie pasuje, to sama nie pokażę swoich opowiadań, jednak uważam, że raz. za dużo tego wszystkiego na necie się pojawia, dwa. nie mam takiej wytrzymałości, żeby wszystko pisać z polotem, a trzy. w swoim życiu miałam wiele blogów i po prostu stwierdziłam, że to nie jest dla mnie.
Jejku. znów Ci piszę elaborat, mam wrażenie, że nie mam się komu wygadać spędzając całe dnie z dzieciakami. :D
and-god-said-no

Mnie, bardziej niż te wszystkie błędy na które jeśli coś jest ciekawie napisane jestem w stanie przymknąć oko, bo w końcu każdy jakoś zaczyna, ale najbardziej wkurza mnie, jak ktoś zacznie opowiadanie i go nie skończy, a tego jest mnóstwo. Nie wiem, jak inni piszą swoje opowiadania, ale kiedy ja jakieś zaczynam wiem od początku do końca co chcę żeby w nim było. Oczywiście w trakcie nie raz coś dodam, ale to już taki bonusik, a nie że ktoś napisze kilka rozdziałów i kluczowym momencie zabraknie mu już pomysłów i to jest koniec opowiadania. Wiele razy, jest to naprawdę świetne opowiadanie i aż serce boli, że nie jest skończone, ale cóż...
Ja w każdym razie ze swojej strony postaram się szkolić swój warsztat pisarski i mam nadzieję, że nie zawiodę Twojego zaufania.
Buziaczki :*

Jest jeszcze jedna rzecz, która mnie męczy, zapomniałam o tym wspomnieć. Kiedy Tom przyszedł do pokoju Billa zobaczył wielkie okno w suficie przez które widać niebo. Czy Bill zostanie zaatakowany przez kogoś kto wejdzie tym oknem? Bo ochrona niby jest ale ktoś może chyba dostać się helikopterem na szczyt posesji kiedy Bill będzie spał. Wtedy Tom nie zdąży go ochronić, chyba że do tego czasu już będzie nocował w pokoju razem z Billem. ;D
Daj mi znać czy dobrze myślę kochana :*

Moja kochana Kinia, jak zwykle mnie nie zawodzi długością komentarzy :*
Tom w tym opowiadaniu to poważny mężczyzna, który bardzo serio podchodzi do swojej pracy. A Bill, to bogacz, którego obchodzą zasady tylko te, które on sam ustala. Tom podejmując się pracy u Trumperów, trafił najgorzej jak mógł, "najgorzej" mam na myśli względem tego za kogo chce być uważany, a przy Billu mu to w zupełności nie wychodzi. Daje się mu sprowokować byle pretekstem i reaguje na wszystko jak nastolatek, co gorsze sam nie rozumie czemu tak bardzo rusza go to co mówi i robi Bill. A Bill wyprowadza go z równowagi, prowokuje i kusi ( no, może jeszcze nie w obecnych odcinkach, ale już niebawem) a Tom kompletnie sobie z tym nie radzi. I jest coś jeszcze.:) Tom zaczyna z Billem rywalizować, choć sam nie wie dlaczego tak się dzieje. Oczywiście my wszyscy wiemy, że to kwestia tego, że są bliźniakami i to jest w ich genach. Będzie ciężko o czym się przekonasz już w następnym odcinku. Tom nawet spasuje, będzie miał dość pomysłów i zachowania Billa, ale że pod tym wizerunkiem twardziela jest gołębie serce, to... no sama przeczytasz :) Bill, to osobą bardzo zagubiona i zamknięta w sobie. Ma pieniądze, ma te swoje agencje mody, jest sławny, ale jest sam i jest nieszczęśliwszy. W jego życiu, w krótkim czasie wydarzyło się zbyt wiele cierpienia, o tym też się dowiecie i to między innym całkowicie go zmieniło. Jednak Tom, jest dla niego zagadką i go cholernie intryguje. Chociaż jasno mu powiedział "żadnych związków", Bill nie będzie rezygnował. Systematycznie i bardzo powoli omami Toma, aż ten się w końcu podda. Zresztą Bill, Toma też intryguje, właśnie dlatego, że mu się stawia i nie rezygnuje nawet wtedy, gdy ten mu po raz kolejny mówi, że nie może być między nimi nic więcej prócz przyjaźni.
Co do okna w suficie Billa, to nie. To nie ten trop. :) Nikt się nie włamie przez to okno. No, to teraz będziesz kombinować :)
Rany! Znowu się rozpisałam, a muszę też uważać, co piszę, bo nie chcę wam zdradzać za wiele i psuć atmosfery.

Dzięki za odpowiedź kochana, jesteś wielka :*
Przepraszam, że ostatnio te komentarze tak rzadko, ale nie mam zbyt wiele czasu po obecnie złapały mnie poprawki przed końcem roku, wiesz jak to jest :\ więc sorki za to :(
No tak masz rację teraz to będę kombinować, ale dobra jeszcze przyjdzie na to czas, chłopcy jeszcze nie są razem więc mam dużo czasu na konkretne domysły, aczkolwiek jeśli jakieś teorie pojawią się w mojej szalonej główce to chętnie Cię poinformuję :)
A tak dołączając się do tematu gustu Billa... :) ja jedne jego stroje lubię bardziej, drugie mniej, myślę że na koncertach lekko daje czadu w złą stronę bo tak to na codzień ubiera się moim zdaniem ładnie i pomysłowo. Co prawda wolałam jego stare stylizacje, bardzo mi się podobały, zwłaszcza jego odjazdowe fryzury, jak ten irokez, coś a la lwia grzywa, czyt te mini biało-czarne dredy. Nawet nieżle wyglądał też w krótkich włosach, ale one niestety przypominają mi o tym, że ta fryzura prowadziła do zmiany koloru włosów na ten tleniony blond. :( Rzeczywiście, może jeszcze bym przeżyła ten blond, ale Bill tylko mi to utrudnia, bo jak patrze na te włosy jak są takie ulizane to...pff..masakra. Co innego jak ma tak ułożone włosy jak w teledysku do Feel It All, tam jest naprawdę seksi ;) No i tak ja też błagam o odrosty bo inaczej ta blada skóra Billa zlewa się z włosami, zwłaszcza jak są ulizane, wtedy to koszmar. No i mógłby zostać przy tych kolczykach co miał kiedyś bo teraz to lekka przesada, inne są jeszcze spoko, ale to septum w nosie cosik mi nie odpowiada ;P

Heh, ten kolczyk w nosie to porażka. Ze wszystkich jego kolczyków najbardziej mnie denerwuje. Ale i tatuaże to też lekka przesadza. Te napisy były jeszcze fajne, ale teraz wydaje mi się, że on dzierga sobie je, żeby dziergać, kompletnie nie jest to jakoś przemyślane. Mnie Bill zawsze się podobał w długich włosach. Te z białymi dredami chyba najbardziej mi się i podobały, pewnie dlatego, że uwielbiam facetów z długimi włosami. I w ogóle wtedy za czasów Humanoida miał zajebisty makijaż oczu, z tymi kreskami, no bajka, jak dla mnie.No ale ten blond... No i jak mówisz jeszcze, jak nie są ulizane tylko takie roztrzepane jest ok, ale on oczywiście zawsze musi wszystko zrobić nie tak jak my byśmy tego chciały, cały Bill. Do tych włosów musiałby się całkiem golić wtedy to by fajnie wyglądało, jesli już. Co do tych kostiumów na koncercie, powstrzymam się z komentarzem, z wiadomych względów, czasami po prostu brakuje mi słów. Co śmieszniejsze Tom w jakiś sposób też daje się na to namówić.

No cóż w końcu są bliźniakami, więc może mają coś tam wspólnego w tej sprawie. No chyba że Bill tak na Toma naciskał, że ten miał dość i się zgodził. ;)
Ogólnie to widzę że zgadzamy się bo ja też najbardziej lubiłam tą fryzurę i ten makijaż, bo cóż zrobić, do Billa po prostu zawsze pasowały mi długie włosy, do Toma też (nie wiem co bym im zrobiła gdyby on też swoje obciął). Billa kocham ale naprawdę jak coś mu strzeli do głowy to kiepsko, no i z tatułażami rzeczywiście trochę przesada, te co były kiedyś były super, teraz to te bliźniacze to też jeszcze są okej, najlepsza godzina urodzenia, ale reszta to jak dla mnie nie potrzebna :\ No i tak kiedy Bill był księżniczką z długimi włosami i bez zarostu, wszystko było pięknie ale nic niestety nie trwa wiecznie. Chłopaki już dorośli a mi bardzo brakuje tych z kiedyś, zwłaszcza, że dopiero niedawno odkryłam istnienie tego zespołu i nie miałam szansy zobaczyć ich takich na koncercie. Bardzo nad tym ubolewam, ale co zrobić :( W dodatku Bill już tez taki chudziutki nie jest, trochę mięśni mu przybyło i już nigdy nie będzie tą szczuplutką księżniczką co kiedyś. Teraz jego wygląd i tak już nie wróci. :'(
No ale kiedyś był śliczny, ja mam po prostu słabość do damskich facetów. Zawsze stawiam na to,że lepszy kobiecy facet niż kobieca kobieta. ;D Dziwne prawda?

A tak w ogóle to chopcy kiedyś byli bardzo śmieszni jak się kłócili np. tutaj https://www.youtube.com/watch?v=TvXrkrO79Bs :D
Albo jak kiedyś Bill przy In die Nacht trącał Toma nogą. To było naprawdę urocze. :3
Ehh...tęsknię za tym a nawet nigdy nie widziałam tego na żywo. czy to normalne? :\

Ja niestety chłopkami, też się zainteresowaniem od niedawna, właściwe to jakieś 2-3 lata, więc łącze się z Tobą w bólu, że mnie jakoś wtedy nie zainteresowali na tyle, żeby aż tak się na nich skupić.W ogóle to na samym początku wolałam Billa, Tom mnie irytował i nie znosiłem jego blond dredów. A Bill był śliczny, właśnie dlatego, że był taki kobiecy choć ciągle męski. A potem wszystko się zmieniło. Eh. Ale i tak ich obu kocham Niby wolę Toma, ale gdybym musiała wybrać któregoś, to bym miała problem, bo i jeden i drugi ma coś co mnie urzeka a czego nie ma ten drugi, oni muszą być w pakiecie, bo się uzupełniają. Po prostu. :)

Właśnie, ja też tak mam. Ja wolę Billa, ale jak mam wybierać to zawsze pojawiają się wątpliwości. Ale co poradzić, w końcu to bliźniaki - jedna dusza w dwóch ciałach. :D <3

U mnie zaiteresowanie nimi trwa jeszcze krócej - niecały rok. I o dziwo poznałam Tokio Hotel dzięki yaoi, czytałam fanfiction o Adamie Lambercie i Tommym Joe Ratliffie. Wpadłam na czyjegoś twincesta, ponieważ ta osoba pisała także moją poprzednią ukochaną fikcję. Na początku myślałam, że to też jest o Lambercie bo występowało imię Tommy ale szybko skumałam, że Ratliff nie ma bliźniaka Billa i to musi być coś innego. Poszukałam trochę i znalazłam zespół (co najlepsze kiedyś myślałam że Tokio Hotel to taki serial typu Moda na Sukces xD) i okazało sięże znam tą piosenkę Durch den Monsun. Zaczęłam jej słuchać i podobała mi się, częściowo zaczęłam poznawać ich muzykę i zaczęłam także czytać twincest. Ten który spotkałam jako pierwszy był niedokończony (nie pamiętam czyj chyba kitty) więc poszukałam innego i trafiłam na blog Kasiaczka. Jej opowiadanie podbiło moje serce i chciałam innego twincesta, zaczęłam szukać i trafiłam do obsesji, a potem obsesji do Ciebie i stałaś się moim numerem jeden. Automatycznie (Automatic hihi ;3) razem z uwielbieniem dla twincestu zbudowałam uwielbienie dla zespołu i tak już zostało. Tokio Hotel stało się moim życiem. :D

U mnie to też był przypadek. Szukam czegoś nowego i też się jakoś złożyło, że trafiłam na opowiadanie o Lambercie i Billu, że Bill miał wypadek na koncercie i ogień mu uszkodził wzrok. I potem między nim a Lmbertem coś tam było. Nie miało to jeszcze nic wspólnego z twincestem, ale jakoś zainteresował mnie temat i jak to zwykle bywa, po nitce do kłębka. No i wpadłam :) A już całkiem się napaliłam, jak sobie wpisałam w google w grafikę Bill i Tom i zobaczyłem te zdjęcia i rysunki twicestów. To było to!

Ah, wiem o które opowiadanie chodzi aczkolwiek nie przeczytałam go, bo nie był to paring który mnie interesował, była na pewno Bariera Zmysłów. :)
Hah, ja także się jeszcze bardziej napaliłam jak zobaczyłam te wszystkie rysunki, no i jeszcze filmy na youtube bo to też daje niezłego kopa ;D
No i przepraszam, że tak rozwijam tak temat, który nie do końca dotyczy opowiadania, niestety straszna ze mnie gaduła i uwielbiam dowiadywać się czegoś nowego o ludziach, a w tym momencie wybrałam Cię na swoją ofiarę numer 1 :D

A ja Wam powiem kochane, że o WIELE bardziej podoba mi się ten obecny blond Bill; jest zajebisty. Też nie przepadam za tym smalcem na głowie, ale np. w FIA był MEGA sexy. A tatuaże mi nie przeszkadzają za bardzo, owszem, czasami przesadza, jak z tym duszkiem albo bokserem,ale ogólnie spoko :D Za to bardzo nie lubię kolczyka w brwi... :)

Niki - kocham Twoje opowiadania, nie wiem, jak to robisz, ale są naprawdę wciągające! Mają tylko jedną bardzo poważną wadę - odcinki pojawiają się za rzadko według mnie! :D

Buziaczki ♥♥♥

(KINIA) Nazwy już nie pamiętam, bo to było bodaj pierwsze opowiadanie i jeśli je czytałaś wiesz, że z twincestem w ogóle nie maiło nic wspólnego, ale było na tyle interesujące, że przeczytałam całe i sięgnęłam po więcej, tyle że, jak wpadły w moje ręce "twc" to już na inne nawet nie chcę spojrzeć. Po prostu jeśli nie ma w nich tych swój jakże ważnych postaci (B i T) to nie mam ochoty zagłębiać się w lekturę. Ja już tak mam, że jak ma obsesje na jakim punkcie to krążę tylko wokół tego tematu. No, chyba, że to jest książka zupełnie o innej tematyce.

(ANONIMKU)
Kolczyki to jeszcze nie problem można wyciągnąć, ale tatuaże usunąć to nie jest taka prosta sprawa.
Ten duszek i bokser to porażka. ten tatuaż na ręce też mi nie specjalnie się podoba, znaczy wzór jest śliczny, ale zasłania całą skórę na ręce i to mi się już nie podoba. No ale ten kolczyk w nosie, to by była pierwsza rzecz jaką bym mu ściągnęła, a zaraz po tym zrobiła porządek z tymi włosami.
Śmiać mi się chce, bo gdyby Bill przeczytał co się o jego pomysłach na swój image pisze, to by w depresje popadł. :)

Jak mam tak samo, jak mam obsesję na twc to tylko twc hihi ;)
Jak przedstawiasz sprawę w ten sposób (że Bill miałby popaść w depresję xD) to od razu robi mi się żal tego naszego kochasia i jestem w stanie wybaczyć mu od razu całe to jego kombinowani, kocham w nim wszystko od tej blond czupryny, przez masę kolczyków i tatuaży aż do szalonych kreacji i w życiu nie chcę go na inny model zamieniać. :D
Bo w końcu przynajmy dziewczyny, gdyby nasz Billy nie był tak unikalny w swoim stylu i dziwactwach, nie kochałybyśmy tego naszego wredziuszka jednakowo jak teraz. ;D

Tak. I jak sam Bill powiedział na rozdaniu nagród "Mimo tego albo właśnie dlatego" tak go kochamy :)

A mam takie pytanko (tak wiem męczę tymi "pytankami". Teraz to już dotyczące opowiadania. Czy mówiąc, że już niedługo Bill będzie Toma kusił masz może na myśli także ten pokaz? ;D

Od pokazu zacznie, ale nie wyjdzie mu to na dobre.

Dziękuję Ci bardzo. Wiem, że na razie obaj chłopcy są trochę zagadkowi. W sumie to dopięto 7 odcinek i powoli poznajecie ich obu. Oni siebie też poznają i wy dokładnie wraz z nimi będziecie poznawać ich charaktery.
Co do pokazu, to owszem, Bill dostarczy Tomowi niezapomnianych wrażeń :D