Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard

sobota, 11 lipca 2015

Bodyguard - 28 -

21:00

Odcinek 28

Zeszliśmy na dół. Na stole w salonie na samym środku stał świecznik o trzech świecach, przyozdobiony gałązkami świerku. Kaczka tak pachniała, że momentalnie napłynęła mi ślinka do ust. Andy, jako gospodarz domu, usiadł u szczytu stołu, a Billa posadziliśmy naprzeciwko niego. Reszta szybko znalazła dla siebie miejsce. Ja usiadłem obok Billa.

– Kochani – odezwał się Andreas.

– Tylko, Andy… – wtrącił się Mark. Doskonale znaliśmy zdolności oratorskie Andreasa. Wszyscy byliśmy głodni, a to jedzenie tak smakowicie pachniało, że każdy zerkał na półmiski, mając już zapewne w planach, na co w pierwszej kolejności się rzuci. Pozostała tylko kwestia uświadomienia Andreasowi, żeby się streszczał.

– Będzie krótko, obiecuję. Chciałbym wam wszystkim życzyć tego, o czym każdy z was marzy najbardziej. Tobie, kochanie – zwrócił się do Beate – cierpliwości dla twojego ukochanego. – Wszyscy na ten tekst wybuchli śmiechem, ale Beate chwyciło to za serce, bo uciekła wzrokiem na kolana. – Zoi, tobie milionowych nakładów twojego czasopisma. Tobie, Julian, najpiękniejszych zdjęć. A tobie Mark… Wiem, że marzysz o otwarciu drugiego zakładu fryzjerskiego, mam nadzieję, że w tym roku uda ci się zrealizować to marzenie.

W końcu spojrzał na mnie i na Billa.

– Tobie, Bill, powinienem życzyć odniesienia sukcesu w nowej kolekcji, ale odniesiesz go tak czy inaczej, bo jesteś w tym po prostu dobry, więc życzę ci cierpliwości i wytrwałości, nie w dążeniu do sukcesu, ale do pewnej osoby. Wiesz, kogo mam na myśli?

Bill się uśmiechnął i skinął głową, a ja tylko westchnąłem.

– Dzięki – odparł Bill.

– A tobie, Tom… Cóż, nie będę życzył ci tego, co w zeszłym roku i dwa lata temu, czyli wymarzonego domku na plaży.

– Jestem już coraz bliższy osiągnięcia tego celu – sprostowałem.

– Tak wiem, mówiłeś. W tym roku chcę ci życzyć tego, czego naprawdę ci potrzeba, czyli miłości.

– Andy! – warknąłem na niego. On jednak nic sobie z tego nie robił i kontynuował.

– Dużo miłości i seksu z Billem.

Tego było już za wiele. Poderwałem się ze swojego miejsca i ruszyłem w stronę Andreasa udusić go, ale jak tylko się zorientował, co chcę zrobić, zaczął uciekać, i tak zrobiliśmy rundę wokół stołu chyba ze trzy razy. Wszyscy mieli ubaw, nawet Bill się śmiał.

– Jak dzieci – skomentowała Beate. – Siadajcie, bo nigdy nie zaczniemy.

Usiedliśmy z Andreasem na swoich miejscach.

– Przepraszam, Bill, jeśli cię uraziłem – zwrócił się do niego Andy - ale my wszyscy trochę już znamy Toma i widzimy, delikatnie mówiąc, że macie się ku sobie.

– Pięknie to ująłeś – skomentowała Zoi. A ja tylko pokręciłem głową, czując się zażenowany. Do tej pory miałem przewagę z tym, że Bill nie wiedział, co do niego czuję. Po występie Andiego moja przewaga przestała mieć rację bytu.

– Bill, jesteś w tym roku naszym gościem i jako nowy członek naszej dość specyficznej paczki, możesz powiedzieć kilka sów, jeśli oczywiście chcesz. Będzie nam miło.

– Nie jestem dobry w przemowach – powiedział, wyraźnie zawstydzony.

– Jak my wszyscy – odparł Andy.

– Chciałbym jednak wam wszystkim podziękować za tak ciepłe przyjęcie, a tobie, Tom – spojrzał na mnie – za to, że mnie tu zabrałeś. – Zamilkł na chwilę, jakby układał w myślach, co chce jeszcze powiedzieć. – To najlepsze święta w całym moim życiu. Kiedy tu jechałem, sądziłem, że Tom mnie wkręca. Cały czas mówił o tym, jacy jesteście i że przyjmiecie mnie z otwartymi ramionami, ja… - Po jego policzkach popłynęły łzy. – Ja… zaczął się jąkać – nie sądziłem, że tak będzie naprawdę. Przepraszam – powiedział, nie będąc już w stanie nic więcej powiedzieć. Zoi chwyciła go za rękę.

– Każdy z nas pierwszy raz tu przybywając, czuł dokładnie to samo – odezwał się Julian. On w zeszłym roku też czuł się podobnie jak Bill. Mark przyjechał z nim, oznajmiając nam, że to jego życiowy partner i przy okazji wyznając nam, że jest gejem. Od dawna miałem podejrzenia. Nie gustowałem w mężczyznach, wolałem seks z kobietami, ale kiedy trafiałem na jakiegoś młodego przystojnego chłopaczka, nie oponowałem, doskonale wiedziałem, który leci na mnie i znałem dokładnie schemat podchodów, zanim nie wylądowaliśmy zwykle w kiblu jakiegoś lokalu, dlatego miałem już od jakiegoś czasu podejrzenia względem orientacji Marka.

– Tak, wiem. Tyle że was połączyło to, że każdy z was ciężką pracą do wszystkiego dochodził. Ja dla was jestem bogaczem, który nie wie, co to prawdziwe życie.

– Gdybyś był tylko bogaczem i nic nie wiedział o prawdziwym życiu, Tom nie wariowałby tak na twoim punkcie.

– Zamknij się już wreszcie, Andy! – krzyknąłem na niego. Ciągle mnie kompromitował. I choć na moment zapanowała cisza, to zaraz wszyscy wybuchli śmiechem. – Boże – jęknąłem. – Czasami się zastanawiam, za co cię tak lubię – powiedziałem do Andiego.

– Właśnie za to, że jako jedyny potrafię powiedzieć ci wszystko wprost.

– Dobra, dajmy dokończyć Billowi.

– Już skończyłem, Tom. Dziękuję wam za tak ciepłe przyjęcie i wyrozumiałość.

– Mówisz tak, jakbyś był tu gościem tylko w te święta – wtrącił się Julian. – Ja w zeszłym roku siedziałem tam, gdzie ty dzisiaj, i czułem się dokładnie tak samo jak ty dzisiaj, i zapewniam cię, to uczucie wcale nie zależy od statusu. Myślałem sobie, że fajni z nich ludzie, ale ja tu nie pasuję. Do tego Mark przeze mnie wyznał im, że jest gejem. Wiem doskonale, jakie to było dla niego trudne. – W tym momencie Mark położył dłoń na ręce Juliana. – Myślałem sobie wtedy, że to najpiękniejsze święta w całym moim życiu i że muszę zapamiętać każdy dzień, żeby mieć co wspominać, bo już nigdy więcej tu nie przyjadę. Jak widać, znowu tu jestem i będę tu też za rok, i za dwa lata, i liczę na to, że w każde następne święta zobaczę też tu ciebie.

Bill się lekko uśmiechnął, co oznaczało, że pomyślał dokładnie tak, jak przedstawił to Julian.

– Dziękuję wam wszystkim. I przepraszam, jeśli dziwnie się zachowuję. Nie znam was dobrze i nie chciałbym przez przypadek kogoś urazić.

– Jest tylko jedna osoba, przy której musisz uważać na słowa – Powiedział Andreas i wszyscy jak na komendę spojrzeli w moim kierunku.

– Że niby kogo masz na myśli? – zapytałem.

– Ciebie.

Prychnąłem, a wszyscy znowu zaczęli się śmiać. Tak właśnie wyglądała co roku nasza wigilia. Miało być krótkie przemówienie, a jak zwykle każdy coś wtrącił i robił się z tego cały wiec.

– Skończyliście już? – zapytałem w końcu, przerywając im nabijanie się ze mnie. – Czy ktoś coś jeszcze chce powiedzieć?

– Skończyliśmy – powiedziała Beate. Ona jedyna zawsze stała po mojej stronie, kiedy wszyscy mi dokuczali.

– To zacznijmy w końcu jeść, bo umieram z głodu – rzuciłem, a wszyscy zgodzili się ze mną.

Nareszcie. Cały rok czekałem, żeby ukroić sobie soczysty kawałek kaczki i zakosztować reszty przysmaków Beate. Była zaraz po cioci najlepszą kucharką, jaką znałem.

Wszyscy zajęli się jedzeniem i przez kilka pierwszych minut mało kto coś mówił.

Po daniu głównym nadszedł czas na inne rarytasy. Dziewczyny postarały się jak co roku i choć nie było na stole dań cioci, to najwyraźniej w wielu daniach dało się wyczuć jej przepisy, więc po kolei wszystkiego próbowałem.

Bill dzielnie dotrzymywał mi kroku. Aż się dziwiłem, że może tyle zjeść.

Andy otworzył w końcu butelki z winem, które jak stwierdził, trzyma w piwniczce specjalnie na święta, i w końcu wszyscy po mega obżarstwie zaczęli zachwycać się przepysznym winem. Po kolacji zaczęliśmy jeszcze śpiewać kolędy, które z każdym kolejnym kieliszkiem brzmiały bardziej żałośnie, ale wszyscy bawili się świetnie. Po drugiej w nocy wiedziałem już to, co wiem w każde święta mniej więcej o tej samej porze, a mianowicie to, że sam nie dojdę do pokoju.

– Tom, masz już dosyć – powiedział Julian.

– Nie. Wszystko jest dobrze. Zaraz mi przejdzie – zaprzeczyłem.

– Masz już dosyć gdybyś mógł położyłbyś się na stole i spał. Zresztą ty, Mark, tak samo – zwrócił się do swojego chłopaka.

Różnica między nim a mną polegała na tym, że ja zawsze twierdziłem, iż nie jestem pijany i wszystko ze mną w porządku.

Julian jednak nie brał sobie moich protestów do serca. Obaj z Billem pomogli mi wstać i zaprowadzili do pokoju, gdzie i tu oczywiście musiałem dać im do zrozumienia, że ja nie jestem taki pijany, jak im się wydaje.

Posadzili mnie na łóżku, a ja opadłem na wznak, dokładnie tak jak Bill w Paryżu.

Było mi trochę wstyd przed Billem. Nie chciałem się tak załatwić, chociażby dlatego, żeby nie widział, na co mnie stać, a zupełnie nie wiem czemu choć ciągle piłem, to z mojego kieliszka nie ubywało.

– Poradzisz sobie? – zapytał się Julian, Billa.

– Tak, dziękuję za pomoc.

– Bill, to twoja szansa, wykorzystaj ją, w przeciwnym razie będziesz się jeszcze długo starał, żeby… no wiesz.

Słyszałem, o czym rozmawiali, ale przez nadmiar alkoholu jakoś nie wyłapałem dwuznaczności ich rozmowy.

– Nie chcę, żeby jutro mówił, że wykorzystałem sytuację – powiedział Bill.

– Jedyne, o czym będzie jutro mówił, to że go boli głowa. Zaufaj mi i powodzenia.

Słyszałem kroki i skrzypniecie drzwi.

– Nie zapomnij zamknąć na zamek – powiedział Julian. No właśnie zamek. Wczoraj zapomniałem zamknąć drzwi na klucz, przez co Zoi wtargnęła nam do pokoju. A co, gdybyśmy z Billem akurat się kochali? Och, niedobrze, zaczynałem mieć na Billa ochotę. Mam nadzieję, że zamknie drzwi.

Usłyszałem, jak podchodzi do łóżka.

– Tom?

– Hm?

– Myślałem, że śpisz.

– Nie śpię. Kręci mi się tylko w głowie, ale daj mi chwilę, zaraz dojdę do siebie.

– Nie wiem, czy chwila ci wystarczy. Jesteś pijany jak bela.

– Specjalnie pozwoliłeś im mnie tak spić – wymamrotałem.

– Szczerze mówiąc, tak.

Na te słowa aż otworzyłem oczy, dostrzegając, że wisi nade mną i rozpina mi koszulę.

– Co robisz?

– Rozbieram cię. Chyba nie chcesz spać w ubraniu?

– Zostaw, jestem dla ciebie za ciężki.

– Poradzę sobie.

On jednak wcale nie miał zamiaru tylko mnie porozbierać, nakryć i utulić do snu. Poczułem nagle jego dłoń na moim nagim torsie.

– Bill, nie. – Próbowałem go powstrzymać, gdy sunął dłońmi po mojej klatce piersiowej, schodząc coraz niżej.

– Spokojnie, przecież jest ci przyjemnie.

– Nie mogę…

– Ależ możesz. Strasznie mnie intrygujesz, a to, że mi się opierasz, jeszcze bardziej sprawia, że cię pragnę. Jesteś dla mnie zagadką. Nie potrafię cię rozgryźć, ale twoje ciało mówi więcej niż słowa, dlatego chcę poznać każdy jego centymetr i zobaczyć, jak reagujesz, kiedy cię dotykam.

– Bill…

– Wiem, że mnie pragniesz. Nie zaprzeczaj.

– Nie mogę. Proszę, przestań – prosiłem, doskonale wiedząc, że to daremne.

– Nie możesz, czy nie chcesz?

– Nie mogę. Moja praca… zasady...

– Taki masz odruch. Wyrobiłeś sobie odruch ukrywania swoich emocji i przyznaję robisz to doskonale. Jesteś w tym tak dobry jak ja, a z moich ust to komplement.

O Tak, to była prawda, Bill rzadko… Choć w tym momencie, to byłoby niedomówieniem twierdzić, że rzadko, bo on nigdy nie porównywał kogoś do siebie. Nigdy.

Wsunął palce pod pasek moich spodni i zaczął mi je zsuwać razem z bielizną.

– Boże, nie. Proszę cię, Bill. Ja nie mogę – chwyciłem go za ręce.

– Nie podobam ci się?

– Nie o to chodzi. Ja dla ciebie pracuję – powtórzyłem to już chyba setny raz tego wieczora, a on w ogóle jakby tego nie słyszał.

– Tak, tak. Znam to już aż do znudzenia. I nie dla mnie, tylko dla mojego ojczyma.

– Wszystko jedno.

– A mówił ci mój ojczym, że masz robić wszystko, co ci każę?

– Tak, ale…

– Zgodziłeś się, więc… – wyswobodził ręce z mojego uścisku, zsuwając ze mnie resztę ubrania. – Jesteś piękny, Tom.

Patrzyłem na niego kompletnie otumaniony i lekko zaskoczony, że nie krępowało mnie to, jak przygląda mi się inny mężczyzna, choć leżałem teraz tak, jak mnie pan Bóg stworzył. I łamałem się, powtarzając sobie w duchu jedną tylko sentencję jak mantrę. Zmuś mnie! Sprowokuj! Nie rezygnuj! Doprowadź mnie do stanu, w którym rzucę się na ciebie i stanie się to, o czym przecież ja też marzę i to już od dawna. Boże, jeszcze nigdy nie miałem w sobie tyle sprzecznych myśli i zdecydowanie alkohol nie ułatwiał mi podjęcia decyzji, ale dla Billa stan, w jakim się znalazłem, był jedyną okazją do zburzenia muru, jakim nas od siebie odgradzałem.

– Obaj wiemy, że mnie kochasz. Barierę stanowi tylko ta twoja durna zasada, ale wiesz? Mam ją gdzieś. Tak samo jak twoje protesty. Jeśli potrzebujesz usprawiedliwienia to biorę winę na siebie. Słyszysz?

– Słyszę.

– Więc wszystko, co się tu dzisiaj stanie jest tylko i wyłącznie moją winą, rozumiesz? To ja cię sprowokowałem, co więcej z premedytacją pozwoliłem spić, żeby cię uwieść i zaciągnąć do łóżka.

– Bill… – wzdrygnąłem się, kiedy zacisnął dłoń na moim członku, doprowadzając mnie do pełnego wzwodu.

– Ile jeszcze ci trzeba, żebym przekroczył twoją granicę i żebyś mnie wziął? Co jeszcze mam zrobić? Powiedz, zrobię to. Czemu to dla ciebie jest takie trudne? Wytłumacz mi, a przysięgam, że usunę wszystkie przeszkody z twojej drogi.

Spojrzałem na niego, doskonale wiedziałem, skąd mógł o tym wiedzieć. Sam mu to przecież powiedziałem.

– Słyszałeś? – zapytałem dość enigmatycznie, ale on doskonale wiedział, o co chodzi.

– Każde twoje słowo. I uwierz mi, jeszcze nigdy tak mi nie zależało, by wyzdrowieć, jak wtedy.

Pokręciłem głową. Pierwszy raz w takiej sytuacji dałem się ponieść emocjom, chociaż to nie były emocje, to była czysta, prawdziwa miłość. Dawno zepchnięte w kąt uczucie. Coś, przez co uciekłem do akademii, żeby zapomnieć, a teraz wbrew temu, co sobie obiecałem, opanowało mnie i już nie potrafiłem się bronić i odmawiać mu.

Zrzuciłem go z siebie i zacząłem całować, nie mogąc się nasycić jego ustami. Rozbierałem go w pośpiechu i błądziłem rękami po jego ciele, nie mogąc się zdecydować, który kawałek ciała chcę poznać w pierwszej kolejności. Kręciło mi się w głowie od nadmiaru alkoholu, ale co do tego, że go pragnę i chcę z nim być, nie miałem żadnych wątpliwości.

Uklęknąłem między jego nogami. Uśmiechał się, dotykając moich ud.

– Zrób to – powiedział, obawiając się, że za chwilę się wycofam, ale ja już za daleko zabrnąłem, żeby teraz to przerwać.

– Będę delikatny – powiedziałem, kładąc się na nim. Czułem, jak z podniecenia szybko bije mi serce. Bill też miał przyspieszone tętno. Pulsowało na jego szyi chyba nawet w takim samym tempie jak moje.

Jednak kiedy miałem już wejść w niego, zatrzymałem się.

– Co się stało? – zareagował natychmiast.

– Nic. Daj mi chwilkę – powiedziałem, zaciskając dłoń na swoim członku.

– To pewnie przez alkohol, nie przejmuj się – chwycił mnie za rękę, gładząc po ramieniu.

Spojrzałem na niego.

– Nie mam problemu z erekcją – wyjaśniłem – Tylko za bardzo mnie spiłeś i obawiam się, że jak w ciebie wejdę w takim stanie, dojdę natychmiast. Za bardzo mnie podnieciłeś.

Uśmiechnął się tak serdecznie, że aż oddałem mu ten uśmiech.

– Nawet jeśli, to nic nie szkodzi.

Tak mu zależało na tym zbliżeniu, że gdybym go tu teraz zaczął chłostać, zgodziłby się na wszystko. Miałem nadzieję, że mówi tak tylko dlatego, że obawia się, iż się wycofam, bo nie chciałem, żeby był w łóżku uległy, jeśli mamy ciągnąć to dalej.

W każdym razie opanowałem się na tyle, że mogłem kontynuować. Wtarłem pacami trochę śliny w jego wejście. Nie chciałem, żeby mi jutro marudził, że boli go tyłek.

– W porządku? – zapytałem, na co kiwnął mi tylko głową. Przysuwając się do niego bliżej, naparłem na jego wejście, przeciskając się przez pierścień mięśni. Był cholernie ciasny. Stęknął i poczułem jak cały się spina. Bolało go. Zatrzymałem się gdzieś w połowie, nie chcąc sprawiać mu jeszcze większego bólu, a on spojrzał na mnie.

– Kiedy ostatni raz to robiłeś? – zapytałem.

– Co? – Nie wiedział, o co go pytam.

– Kiedy ostatni raz się kochałeś?

– Nie żałuję sobie, jeśli mam okazję – odparł.

– Analnie – sprostowałem.

– Przecież ci mówiłem, że po Niku nie miałem nikogo.

– Myślałem, że mnie wkręcasz. Mogłeś mnie uprzedzić.

– A co by to zmieniło?

– Zrobiłbym to inaczej. Przygotowałbym cię, a tak…

– Nic mi nie będzie.

– Nie chcę cię krzywdzić.

– Jest ci dobrze? – zapytał

– Co to za pytanie? Oczywiście.

– To nie przejmuj się resztą. Mnie też jest dobrze. Zaraz się przyzwyczaję. – Momentalnie przygryzł wargę, gdy chciałem wejść w niego głębiej.

– Właśnie widzę.

– To nic – powiedział, obejmując mnie za szyję.

– Bill, Bill… – Pokręciłem głową. Żebym nie był taki pijany… Niech to szlag. Na tyle, na ile dałem radę w tym stanie, zacząłem go całować. Obdarowywałem go pocałunkami, starając się dać mu jak najwięcej przyjemności i rozluźnić go. Byłem na siebie zły, że dałem się tak spić. Ta noc wyglądałaby zupełnie inaczej, gdybym był choć odrobinę mniej pijany. Tak bardzo mi na nim zależało, że nie chciałem, żeby teraz pomyślał sobie, że tylko mi w głowie seks. Uwielbiałem seks i uważałem, że dobre życie erotyczne to podstawa związku, ale ten stosunek miał najlepszy smak wtedy, kiedy miał odpowiednią uczuciową oprawę, której w tej chwili było zdecydowanie za mało i to między innymi przez niego, bo z premedytacją dolewał mi wina. Kiedy zacząłem pieścić go ręką, jęknął, zaciskając dłonie na moich ramionach.

– Nie przestawaj, Tom – wyszeptał.

Nagle tak bardzo się odprężył, że wszedłem w niego w całości właściwie bez większego wysiłku. Poruszyłem się, a on znowu jęknął, i to nie z bólu. Czułem doskonale w dłoni, jak jego członek pulsuje. Zacząłem się w nim powoli poruszać, przyglądając się jego twarzy. Jego oddech lekko przyspieszył, a on sam wydawał się rozpływać w przyjemności.

Kolejny raz przekonałem się, jaką przewagę ma współżycie, kiedy ci na kimś zależy. Każdy mój ruch starałem się dostosować do mimowolnych ruchów Billa. Chciałem dać mu tyle przyjemności, ile tylko się dało. Kompletnie przestałem myśleć o sobie. Czułem podniecenie i było mi cholernie dobrze, ale nie skupiałem się na tym, by jak najszybciej dojść i dać upust napięciu, tylko na nim, by to on miał z tego zbliżenia jak najwięcej przyjemności. W pewnym momencie nagle się wyprężył, wstrzymując w sobie powietrze, a ja poczułem, jak jego mięśnie zaciskają się na moim członku, i jakimś dziwnym impulsem rozkosz, którą zapewne odczuwał, rozeszła się także po moim ciele.

Złapał gwałtownie oddech i rozluźnił się, powalając mi kontynuować.

– Jeszcze raz – wyszeptał zmęczonym głosem – Zrób tak jeszcze raz, Tom.

Zmarszczyłem brwi. Nie dałem się długo prosić, dając mu kolejny raz to, czego chciał. Obserwowałem, jak zaciska dłonie na pościeli, a jego twarz wykrzywia się w grymasie przyjemności. W mojej dłoni utonęły ślady jego przyjemności i ja sam, zbombardowany tyloma doznaniami, doszedłem w nim.

Opadłem na niego, ciężko dysząc. Nawet nie pomyślałem, że mogę być dla niego zbyt ciężki. Bill jednak nie narzekał, a jego dłonie, którymi gładził mnie i tulił do siebie jak najdroższy skarb, dawały mi taki spokój, że prawie zacząłem tam zasypiać, gdy nagle się odezwał.

– Powiedz mi jeszcze raz to, co mi powiedziałeś w szpitalu, kiedy miałem gorączkę.

Podniosłem nerwowo głowę i spojrzałem na niego.

– Co takiego?

– Że mnie kochasz.

Patrzyliśmy sobie przez chwilę w oczy. Nagle zrozumiałem, dlaczego po powrocie z Tajlandii jego zachowanie do mnie zmieniło się. On już wiedział, tylko szukał pretekstu, żeby mi o tym powiedzieć, i żeby stało się to, co się stało kilka chwil temu. Muszę przyznać, że mnie zadziwiał swoją cierpliwością i uporem. Ja byłem jego totalnym przeciwieństwem w takich sprawach. Uśmiechnąłem się i musnąłem jego usta.

– Kocham cię – powiedziałem. Alkohol nadal krążył w moich żyłach i dużo łatwiej było mi wyznawać takie uczucia.

Uśmiechnął się na te słowa i obejmując mnie za szyję, przyciągnął do siebie, całując namiętnie i drażniąc moje podniebienie kuleczką w języku. Ten kawałek metalu mnie denerwował, a zarazem intrygował.

– Posłuchaj, Bill – powiedziałem, przerywając nasz pocałunek. – Ja nie potrafię mówić o uczuciach, strasznie się wtedy denerwuję i… No, chyba że jestem pijany jak dzisiaj. Jednak chciałbym ci powiedzieć, że może nie będę często mówił ci „kocham cię”, ale tak jest, i postaram się okazywać ci to tak często, jak to tylko będzie możliwe.

Znowu pokiwał głową. Dla niego najważniejsze było to, że w końcu to usłyszał, nawet jeśli miał to być ten jeden jedyny raz, ale nie będzie, popracuję nad tym. Teraz jestem dużo starszy i inaczej podchodzę do związku i tego, co czuję a co za tym idzie jestem świadomy tego, co mówię.

– W porządku.

– Chyba nadal jestem nieźle wstawiony, skoro ci to w ogóle mówię.

Zaśmiał się.

– Wiem, że skory do wyznań robisz się po znacznej ilości alkoholu.

– Ach! - Przetarłem twarz ręką. – Zabiję Andiego, za ten jego długi jęzor.

– To dobry przyjaciel – stwierdził.

– Najlepszy – sprostowałem. – No i teraz także twój. Zresztą, jak i reszta towarzystwa. I pamiętaj, nie chcę już nigdy więcej słyszeć, że nie masz przyjaciół, bo jak im o tym powiem, rozerwą cię na strzępy za takie słowa.

– Aż się boję.

– Powinieneś, bo mówię teraz bardzo serio.

– Jak na kogoś, kto nie jest w stanie nawet sam ustać na nogach.

– Bez obaw, nogi mi odmówiły posłuszeństwa, ale umysł mam sprawny.

– Prawie – dodał Bill.

– Wystarczająco, żeby wiedzieć, co się wokół mnie dzieje.

Zapanowała cisza. Położyłem głowę na jego klatce piersiowej, wsłuchując się w bicie serca. Czułem, jak gładzi mnie po ramieniu, i coraz mniej docierało do mnie to, co się jeszcze wokół mnie działo. A przecież za oknem tak strasznie wiało i była taka śnieżyca, że jutro będą pewnie dwumetrowe zaspy.

Poczułem, jak Bill naciąga na nas kołdrę. To był dobry pomysł, bo choć Andy znowu przesadził z ogrzewaniem, to jednak spanie nago w środku zimy nie było najlepszym pomysłem. Wsunąłem dłoń pod ramię Billa tak, jakbym wsuwał ją pod poduszkę, i zsuwając się z niego lekko na bok, by nie leżeć całym ciężarem ciała na nim, ułożyłem wygodnie głowę na jego klatce piersiowej i po prostu pogrążyłem się we śnie. Doskonale zdawałem sobie sprawę, że poranek nie będzie już dla mnie taki przyjemny, a moja głowa na pewno będzie mi pękać z bólu.

26 komentarzy:

Queen of Suburbia11 lipca 2015 22:00
Jejku, to jest... to jest... NIE MAM SŁÓW *_*
Najlepszy odcinek ever! Wreszcie Tom się przełamał, tyle na to czekałam. Ciekawi mnie, co wydarzy się następnego dnia i czy Tom będzie cokolwiek pamiętał.
Mam nadzieję, że przetrwam jakoś te trzy dni.
Weny! <3
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy11 lipca 2015 22:09
DOBRA AŻ PIERWSZY RAZ TUTAJ SKOMENTUJE BO TAKA OKAZJA,ŻE AŻ NIE WIERZE
NIE WIERZE NIE WIERZE DOCZEKAŁAM SIĘ :D
CIĄGLE SIĘ BAŁAM,ŻE JEDNAK TOM SIĘ WYCOFA,ZAŚNIE,ODTRĄCI GO
ALE JEDNAK BOŻE BOŻE DZIEKUJE ;D
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown11 lipca 2015 22:59
OMG *,* Sorki, że nie komentuję, ale czytam regularnie :* Boże, cudowny :) Nie mogę doczekać się nexta :) Życzę weny, kochana ! :) <3
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Demi Lerman11 lipca 2015 23:39
no nie :D wreszcie stało się to, na co tyle wszyscy czekali. po prostu brak mi słów. świetnie to opisałaś.
nie sądziłam, że Tom się przełamie i powie ''kocham cię'', ale to bardzo miłe zaskoczenie, że jednak to z siebie wyrzucił. Bill musiał być mega szczęśliwy.
atmosfera świąt była przecudowna ( ja jakoś od kilku lat nie czuję tej ''magii świąt'', jaką czułam kiedy byłam dzieckiem. teraz mówię jakbym była nie wiadomo jaka stara xd).
przyznam się, że kiedy Bill się popłakał, ja zrobiłam to samo. ehh smutno mi się zrobiło, jak pomyślałam, że to są jego pierwsze prawdziwe święta od długiego czasu i do tego ze swoimi przyjaciółmi.
teraz tylko czekać, aż złapią tego co poluje na Billa. a jak już to zrobią to niech Tom kupuje ten domek na plaży i żyje w nim razem z Billem. tak, to zdecydowanie cudowny scenariusz :D
czekam na następny rozdział ze skacowanym Tomem^^ weny ;*
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown12 lipca 2015 01:21
No nie mogę! Co to zaszło między Billem a Tomem?! O Boże! A ja myślałam, że w święta je się ile się widzi i widzi ile się je, a nie pieprzy się z nalanymi facetami. Dziwne rzeczy się tam u nich dzieją! :D Naprawdę myślałam, że chłopaki najpierw dowiedzą się o swoim pokrewieństwie. Chyba takie zboczenia łatwiej się czyta mojemu zwichrowanemu umysłowi. Ach a jednak Bill słyszał gdy był w stanie, szczerze powiedziawszy to właśnie jakaś część mnie chciała, aby tak się stało. :) To naprawdę miło się czyta, gdy komuś się udają takie miłości i wgl.
Naprawdę miałam łzy w oczach, gdy Bill przemawiał na forum przyjaciół Toma, mimo, że to nie było wcale takie męskie gdy się rozkleił. Już nie mogę się doczekać 'jutra'. Gdy do obydwu dojdzie co tak właściwie się stało w nocy.
Swoją drogą, może uchylisz rąbka tajemnicy i wyjawisz czy między bliźniakami będą nadal spory czy jednak oni zaczną ze sobą w końcu być? :) Nie wiem, czy to tajemnica, na którą muszę czekać przez te co najmniej 3 dni, czy możesz coś powiedzieć. Nie żebym nalegała, czy coś, ale chciałabym wiedzieć.
Czytając tą część miałam cały czas wrażenie, że już to czytałam, takie deja vu, nie wiem dlaczego. Przecież nawet nie myślałam przez te ostatnie dni o tym opowiadaniu, ani nic. Strasznie dziwne.
Pozdrawiam i życzę duuużo weny, god said no.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Jaskóła12 lipca 2015 09:44
Dziękuję za świetny odcinek,atmosfera Świąt ,dobre towarzystwo,jedzonko ,a na koniec winko tak znieczuliło Toma ,że Bill dostał zielone światło(od jego przyjaciół) i Tom poległ na polu włosnych zahamowań.Uległ, w głębi siebie bardzo tego pragnął,więć się za bardzo to się nie bronil,tylko tak aby ratować honor ohroniarza.Bill dżentelnen wziął odpowiedzialność za tę miłosną noc za siebie,on go uwiódł i rano będą się zmagać na trzeźwo ze skutkami.Tom po pijaku jest słodki i taki wygadany,Bill usłyszal ,że jest kochany i niech sie przyzwyczai ,że powściągliwy Tom nie będzie go raczył tymi słowami za często,ale wierzę, że to sięz czasem zmieni.Czekam i zastanawiam w jakich okolicznościach dojdą ,że są rodzeństwem,na razie cieszę się sielanką jaką nam zafundowałaś i dziękuję za nią.Pozdrawiam Beata
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agnieszka Diana12 lipca 2015 12:50
Po pierwsze chciałam napisać, że to strasznie dziwne uczucie skończyć odcinek i nie mieć co dalej czytać ... Tak się przyzwyczaiłam do włączania kolejnych odcinków, że nawet wiedząc, że czytam ostatni, który został opublikowany, wróciłam na stronę "startową" Bodyguarda chcąc włączyć odcinek 29 ;)
Muszę przyznać, że najbardziej podobało mi się "Poza granicami umysłów", gdyż było to "coś innego" od tego co do tej pory miałam okazję czytać, jeżeli chodzi o tematykę twincest :) Brawa, brawa i wyrazy uznania :)
Najmniej przypadło mi do gustu "Kochankowie", ale to chyba ze względu na za duże zbieżności z rzeczywistością, jeżeli chodzi o temat narkotyków ;) Fascynuje mnie ten świat i dużo o nim wiem, więc nie byłabym sobą jakbym się nie czepiała :P Niemniej jednak sama fabuła bardzo wciągająca i przyjemna w czytaniu :)
Co do "Bodyguarda" jest naprawdę ciekawie. Czekam na dalszy rozwój wypadków! Nie jestem z tych, którzy czekają tylko na sceny zbliżenia, bardziej zawsze interesuje mnie psychika bliźniaków, więc bardzo jestem zadowolona, że tak rozwijasz też tego typu kwestie! Jeszcze raz brawa!
Kolejną stałą bywalczynie już zdobyłaś, teraz będę się starać częściej odzywać!
Buziaki! :*
Ps. Zauważyłam, że bardzo często gubisz "ł" na końcu, w słówkach typu "zaciął", "przyciął" ;) Taka drobna aluzja, bo rzuca to się w oczy ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown12 lipca 2015 17:36
A JEDNAK!!!
Przeczytałam tą część chyba już z 5 razy, albo i nawet więcej, bo wczoraj kilka i dzisiaj, teraz na spokojnie mogę już skomentować ;D Moja ulubiona <3 haha
I w ogóle dziękuję! Akurat to było idealne zakończenie wczorajszego bardzo udanego dnia. Najpierw Parada Równości w Monachium, która była mega, a potem jak wracałam do domu to w pociągu czytałam Twoje opowiadanie i tu taka niespodzianka! <3 Przeżywałam koleżance, która sama ze mną aż zaczęła czytać tą część, a w sumie dokładnie to TĄ scenę xD
Wiesz ja już szczerze wątpiłam, że do czegoś dojdzie miedzy nimi w tej części. Chociaż całą czytałam od początku do końca z zapartym tchem. I jak już zaczęło się coś dziać to tak jak Bill bałam się, że Tom zaraz znów się wycofa, pokłóci z nim, zaśnie, albo zacznie rzygać hahahahaha to by dopiero było xD Nie no myślałam, ze nie będzie miał siły w takim stanie, ale jednak podniecenie i pragnienie Billa wzięło górę. I dobrze! I w sumie było tak jak kiedyś pisałam, że Bill powinien Toma upić, no i w końcu to zrobił. W sumie nie było to jakieś nadzwyczajnie romantycznie, ale podobało mi się, w końcu tyle wyczekiwane, to jakby mogło być inaczej ;D A Bill jaki musiał czuć się szczęśliwy i spełniony, dopiął swego.
Ale Toma to nie rozumiałam. Do samego końca musiał grać takiego niedostępnego, twardego, z zasadami, że nie, nie, a w głowie błagał wręcz by Bill kontynuował. A ciekawe co by zrobił jakby jednak ten przestał. Czy wtedy sam by coś zrobił, czy odpuścił też. No ale w sumie już teraz nie ważne xD
I doszłam do wniosku, że Tom powinien cały czas nawalony chodzić skoro wtedy jest bardziej skory do wyznań i taki bardziej... kochany :D
Tylko mam nadzieję że Tom rano będzie wszystko pamiętał... Chociaż nie zdziwię się też jak się okaże, że urwał mu się film. No ale nie może! To by było straszne, jakby się okazało, że nie pamięta ich pierwszego razy, a Bill musi się jeszcze raz starać przełamać tą granicę między nimi. I Billowi byłoby smutno, jakby się okazało że jego kochany nic nie pamięta... Ale może jednak aż tak pijany nie był... Wyobrażam sobie już jednak jak marudzi, że go głowa boli hahaha
No i teraz pozostaje czekanie na to kiedy się dowiedzą że są bliźniakami. I jak sie o tym dowiedzą. Szczerze to nie mam żadnego pomysłu na to w obecnej chwili. I jak na to zareagują... Już się tego boję i szkoda mi ich :( Znów będzie smutno i ciężko i znów zapewne będę osobno nim sobie to poukładają w głowach jakoś. I tak sobie pomyślałam, że może wtedy to Bill zacznie uciekać od tego, nie umiejąc sobie z tym poradzić, a dla odmiany to Tom będzie o niego zabiegał i starał się przekonać go, że to już nie ma znaczenia, że są bliźniakami skoro i tak już ze sobą spali i obdarzyli się uczuciem. No nie wiem... W sumie to do Toma pasuje tutaj już bardziej ta rola, tego który ucieka, wycofuje się, jest zawsze na 'nie' i bardziej skrywa wszystko w sobie, a Bill to ten który zabiega i sie stara, no ale może właśnie role sie odwrócą. Tak sobie to wyobrażam, ale jak to będzie tylko Ty wiesz jak na razie :D
Pozdrawiam ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy12 lipca 2015 17:42
Ile to opowiadanie będzie miało rozdziałów?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy12 lipca 2015 18:12
No, to świetne mieli te święta xD A tak się zastanawiam, oni nie znają swoich dat urodzin? Chyba że rodzice któregoś podali mu zły dzień i obchodzi je kiedy indziej ;D
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Rishi12 lipca 2015 21:39
O, jak uroczo:) Opłacało się czekać.
Te życzenia mnie rozwaliły. Mam tylko nadzieję, że Tom będzie na następny dzień wszystko pamiętał i Bill nie będzie mu musiał wszystkiego przypominać...
Ciekawi mnie teraz, kiedy dowiedzą się o swoim pokrewieństwie, bo już tyle razy słyszeli, że są jak dwie krople wody, więc może to jednak nie jest przypadek?
Buziaki przesyłam!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
obsesja12 lipca 2015 23:01
Jaj. wiedziałam, że prędzej czy później pójdą na całość, ale nie spodziewałam się, że zacznę czytać rozdział i dosłownie dostanę tym w twarz :D Bo przyznaję, że się kompletnie nie spodziewałam. Ale się cieszę! Tom już nie będzie miał opcji odwrotu, wyznał wreszcie swojej uczucia i teraz sorry memory, ale nie ma jak się z tego wyplątać - co oczywiście bardzo nas cieszy. Dobrze, że Bill spędził z nim te święta i poznał tych wszystkich ludzi. Każdy zasługuje na szczęscie. Bill nie jest wyjątkiem.
nie wiem, czy ktoś już o tym pisał, ale tak myslałam nad tym całym usiłowaniem uśmiercenia Billa i jeśli jest to ktoś, kto został jakoś wspomniany w opowiadaniu, to obstawiałabym Nika. Nie mam pojęcia, czemu mi przyszedł do głowy, tak jakoś po prostu doszlo do mnie, że miałby motyw. Chyba że Bill przeskrobał sobie u kogoś innego i jeszcze o tym za bardzo nie wiemy (albo o czymś zapomniałam).
Czekam na kolejny rozdział!
Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
GlamKinia14 lipca 2015 18:05
Wow!!! To było cudne!!! <3 Może rzeczywiście nie przesadnie romantyczne, ale naprawdę super gorące. W dodatku wyznania Toma na końcu były takie przesłodkie..!! ^^
Cóż można powiedzieć..Twoje sceny seksu zawsze są najlepsze! ;DDD KOCHAM!!!! <333333
Andreas, jak zwykle rozwala tymi tekstami haha!! Te jego życzenia były po prostu boskie xD "Dużo miłości i seksu z Billem." Powaliło mnie na kolana jak to przeczytałam. Normalnie śmiałam się jak głupia. :D
Taaaak, kolejny genialny pomysł Billa z tym upiciem Toma. Chyba i jednemu i drugiemu wyszło to na dobre, chociaż Tom to rzeczywiście jest jakiś głupi, bo chce się z Billem kochać, ale zgrywa niedostępnego kozaka, takiego zawsze na nie, a w myślach "błagam nie przestawaj!" Co za hipokryta xD
Mam nadzieję że ten bałwan mimo cholernego bólu głowy, będzie pamiętał ten milutki wieczór, bo jak nie to napiszę do Ciebie specjalny list z prośbą o umieszczenie mnie w opowiadaniu, żebym mogła mu porządnie złoić dupę aż sobie wszystko przypomni, ta pierdoła jedna. Nie pozwolę, żeby mój Billy, moje małe maleństwo (no może nie znowu takie małe xD) tak cierpiało i się smuciło przez tego półgłówka! Nie i już! :D Toż to skandal, żeby facet nie dbał o swoją kobie...ekhem..swojego mężczyznę xD
No ale cieszę się, że jak na razie moja perełka jest szczęśliwa <3
Szkoda w sumie, że nie dawali sobie żadnych prezentów, ale chyba to co sobie dali przed snem było wystarczającym prezentem. Mam nadzieję, że teraz już naprawdę nie będą sobie żałowali przyjemności skoro bariera została przebita. :D
No, niestety jeszcze są różne niezbyt fajne rzeczy poza tym ich szczęściem. Na przykład sprawa pokrewieństwa. Mam taką mini nadzieję, że może jeszcze nie będziesz tak szybko psuła im tego ich szczęścia może co? ;) No bo to takie smutne, że dopiero co się to ich szczęście zaczęło, a Ty już je im odbierzesz.. :(
W każdym razie nie wiem jak rozwikłać tą sprawę, bo bardzo ją poplątałaś, a że będziesz to robiła dalej to ja w ogóle się nie połapię co i jak. Nie wiem co takiego wymyśliłaś, ale jestem już pewna, że to będzie po prostu mistrzowskie. :)
No i jeszcze ta sprawa polowania na Billa. Nie wiem kto może za tym stać, raczej nie Sebastian, bo chociaż jest to dość dziwna postać to ja bym go o to raczej nie posądzała. Może rzeczywiście ten Nik mógłby chcieć to zrobić albo jeszcze ktoś zupełnie inny. Może ten "znajomy" Billa, Wolfgang? Może udaje takiego dobrego, a tak naprawdę próbuje się go pozbyć, bo jest zazdrosny o jego sukcesy? Może nie robi tego osobiście, ale jak dla mnie to naprawdę może być on. Chyba jak na tą chwilę właśnie jego obstawiam.
No i jak by to nie było, to mam nadzieję, że Tom nie będzie taki rozkojarzony jak mówił, bo to będzie katastrofa. Mówił, że nie potrafi się skupić na dwóch rzeczach na raz, ale skoro kocha Billa to mimo wszystko chyba będzie aż nadmiernie wyczulony, prawda? Pewnie będzie mu tak bardzo zależało na jego bezpieczeństwie, że oberwie broniąc go. No, a może to będzie właśnie tak, że będą już wiedzieli o swoim pokrewieństwie i będą mieli problemy w związku przez ta sytuację, ktoś zaatakuje Billa, Tom go obroni sam dostając i będzie w szpitalu na granicy życia i śmierci, więc Bill postanowi jako jego bliźniak oddać mu swoją krew, bo bliźniakami i uratuje go, a potem pogodzą się z tym, że są rodzeństwem i będą znowu razem, bo teraz kiedy prawie siebie stracili nie będą mogli bez siebie żyć. :')
Wtedy pasowało by żeby to Bill był przeciwny albo obaj, no chyba, że Tom, gdyby Bill stracił bardzo dużo krwi przy transfuzji i wtedy to on byłby zagrożony. Tak ciężko mi akurat to odgadnąć ;D
No ale jaką tam teorię mam więc..nie jest chyba tak tragicznie ze mną xD
To chyba tyle i mam nadzieję, że mimo iż to Święta Bożego Narodzenia, to dla chłopaków będą one gorące ;)
Nie mogę się już dzisiejszego odcinka doczekać :D
Pozdrawiam i życzę mnóstwo weny na kolejne odcinki <3
Mocno Cię całuję i ściskam :*
Twoja wierna czytelniczka
<333 <3333 <33333 <333333 ~GlamKinia~ <333 <3333 <33333 <333333
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi