Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard

czwartek, 13 sierpnia 2015

Bodyguard - 39 -

21:00

Odcinek 39

Po wspólnej kąpieli i kolacji w łóżku Bill zasnął w moich ramionach. Ja, choć przy kolacji ziewałem i wydawało mi się, że zasnę, jak tylko przyłożę głowę do poduszki, leżałem w ciemnościach i wiedziałem, że jeszcze długo nie zmrużę oka. Wciąż czułem dyskomfort w tylnej części ciała i teraz, gdy przeanalizowałem to, co zrobiłem miałem ochotę sobie strzelić w łeb. Miłość to straszna rzecz, człowiek przestaje racjonalnie myśleć i robi rzeczy, o których nigdy wcześniej by nawet nie pomyślał. Jedno było pewne, nie prędko wyląduję pod Billem, jeśli w ogóle jeszcze kiedyś się na to zdecyduję.

Jego miarowy i głęboki oddech świadczył o tym, że bardzo głęboko spał. Miałem nadzieję, że przynajmniej on po tym wszystkim ma przyjemne sny. Czy żałowałem, że to zrobiłem? Nie, ale chyba zbyt pochopnie i za szybko się to wszystko potoczyło. Od świąt spalaliśmy się w namiętności w takim tempie, jakbyśmy co najmniej spodziewali się bliskiego końca świata i czułem, że obaj podejmowaliśmy niekoniecznie odpowiednie, jak na daną chwilę decyzję. Jednak, co bym teraz o tym wszystkim nie myślał, pewnych rzeczy nie dało się już cofnąć, tak jak to, że choć z jednej strony cieszyłem się, że mu się oddałem i coś mu też przy okazji udowodniłem, to z drugiej coś się we mnie buntowało i podsuwało obrazy z ostatniego naszego zbliżenia, ze mną w roli pasywnej osoby, którą nigdy w życiu nie byłem i dziwnie się z tym wszystkim czułem.

Wyrwałem się z zadumy, gdy Bill się poruszył i przewrócił na drugi bok, leżąc teraz do mnie tyłem. Nakryłem go i sam odwróciłem się do niego plecami, wciąż jednak stykając się z nim nogą i czując jego ciepło, a jednocześnie mogąc wygodnie ułożyć się do snu i być może w końcu zasnąć.

Zanim jednak zmorzył mnie sen, zaglądałem na telefon cztery razy, sprawdzając, która godzina i dwa razy nakrywałem Billa, który cały czas się rozkrywał.

Nie wiem, jakim cudem udało mi się w końcu zasnąć, ale kiedy ocknąłem się, poczułem ciepło na ustach.

Dopiero po chwili dotarło do mnie, że to Bill.

– Umm – mruknąłem, oddając pocałunek.

– Dzień dobry śpiochu. Głęboko spałeś. Zdążyłem cię już zmolestować, a ty nic. Już myślałem, że zapadłeś w śpiączkę.

Spojrzałem na niego, marszcząc brwi.

– Zmolestować? – To jedno słowo dotarło do mnie bardzo wyraźnie, a Bill, widząc moje zmieszanie roześmiał się.

– Żartuję. Obudziła mnie twoja komórka, chyba dostałeś jakąś wiadomość.

– Wiadomość? – zdziwiłem się, że nie słyszałem. To koleina rzecz, która działa się ze mną, kiedy byłem z Billem, traciłem całkowicie czujność i spałem jak zabity. Sięgnąłem po telefon i spojrzałem na wyświetlacz. Faktycznie miałem wiadomość.

David

Cześć Tom. Informacje, o które prosiłeś

przesłałem Ci na maila.

Gdybyś czegoś jeszcze potrzebował, pisz.

David zawsze był rzeczowy. Nie bawiłem się już w uruchamianie komputera, wszedłem na pocztę przez komórkę, chcąc jak najszybciej znaleźć haka na Sebastiana i móc go zdekonspirować.

– Coś się stało? – zapytał Bill, widząc moje skupienie. Spojrzałem na niego, posyłając mu uśmiech.

– Nie. Wszystko w porządku, to od kumpla.

– Rozumiem. Jesteś głodny? – zapytał, choć burczenia w moim brzuchu nie dało się nie słyszeć.

– Jak wilk – odparłem, a Bill się zaśmiał.

– Poproszę, żeby Sebastian przyniósł nam śniadanie do pokoju.

– Ok – zgodziłem się, pogrążając się w lekturze.

Czytałem te wszystkie informacje, o jego licznych wyjazdach, oczywiście zawsze w towarzystwie rodziny Trumperów. O jego perfekcyjnej znajomości trzech obcych języków. Sebastian posiadał wiele różnych umiejętności, przydatnych dla majordomusa, który chce pełnić obecną funkcję, ale kompletnie niepraktyczne gdyby chciał je wykorzystać w innych celach. Gdybym nie znał umiejętności Davida pomyślałbym, że coś przeoczył, ale był najlepszy w tym, co robił, więc podsumowując, nie było się do czego przyczepić, od tej strony wydawał się czysty. Jeśli Sebastian miał jakieś tajemnice, to miał je z takimi osobami jak Gordon lub nieżyjąca już mama Billa, a tego niestety nie byłem w stanie sprawdzić.

Odłożyłem telefon, nie tego się spodziewałem. Chciałem mieć na niego jakiś punkt zaczepienia, a zostałem kompletnie z niczym. Wstałem z łóżka, dopiero teraz czując, na co dzień wcześniej sobie pozwoliłem. Jezu, to było naprawdę koszmarne uczucie. Ciekawy byłem, czy Bill też to tak odczuwał? Naciągając jednak bokserki na tyłek i udając, że po wczorajszym seksie absolutnie nic mi nie jest, zszedłem na dół.

– Jakieś problemy? – zapytał. Doskonale potrafił odczytywać mój wyraz twarzy.

– Nie, żadne.

– To dobrze, bo wyglądasz na zamyślonego.

Uśmiechnąłem się.

– Raczej na obolałego – rzuciłem.

Bill najpierw się zdziwił, a zaraz potem lekko uśmiechnął.

– To przejdzie.

– Mam nadzieję – odparłem. – Nie mów mi tylko, że po każdym razie ty czujesz się tak samo.

– Nie, nie. Kiedy robisz to częściej jest inaczej.

Boże. Pokręciłem głową. Rozmawiałem z nim o rzeczach, o których kiedyś nie chciałem nawet myśleć, zupełnie nie rozumiejąc, co się ze mną dzieje w jego obecności.

Jednak pomijając fakt mojego dyskomfortu osoba Sebastiana nie dawała mi spokoju. Chciałem mieć na niego haka, a okazało się, że nie mam się, do czego przyczepić i to nie było po mojej myśli.

– Jakie masz plany na dzisiaj? – zapytałem.

– Zapomniałem ci wczoraj powiedzieć, mam wywiad do gazety.

– Super, dobrze, że w ogóle ci się przypomniało.

– Nie gniewaj się, Tom, ale to twoja wina, że zapomniałem.

– Moja? A co ja takiego zrobiłem?

Przekrzywił głowę w bok.

– Dobra, nieważne. O której ten wywiad i gdzie?

Nie znosiłem, kiedy Bill stawiał mnie w takiej sytuacji. Wolałem być uprzedzony, żeby móc mniej więcej przemyśleć strategię ochrony. Już nie był dla mnie tylko podopiecznym, kochałem go i bałem się o jego życie, gdyby coś mu się stało, bo ja czegoś nie dopilnowałem nigdy bym sobie tego nie wybaczył.

Zanim zdążyłem wziąć prysznic i wyjść z łazienki Sebastian przyniósł nam śniadanie. Kiedy pojechaliśmy na wywiad miałem ochotę udusić Billa przez jego dwuznaczne spojrzenia, a potem przez to, że kilka osób zawaliło terminy Bill stracił całkowicie poczucie humoru i kiedy wróciliśmy do domu jego milczenie było tak wymowne, że postanowiłem na jakiś czas zostawić go samemu sobie i pozwolić mu się wyciszyć. Natomiast sam zdecydowałem się udać na basen.

Każdy potrzebuje trochę samotności, domyślałem się, że Bill w szczególności, skoro właściwie ciągle był sam. Nawet, jeśli mnie kochał moja obecność mogła mu działać na nerwy, dlatego od dwóch godzin przesiadywałem na basenie. Rzecz jasna nie pływałem przez cały ten czas. Kilka razy skoczyłem z trampoliny, a potem zwyczajnie leżałem na niej, wpatrując się w sufit i obserwując na nim odbijające się refleksy z wody. Nawet nie zauważyłem, kiedy Bill przyszedł na basen i wdrapał się na trampolinę, jakby dokładnie wiedział gdzie mnie szukać.

– Wiedziałem, że tu będziesz – stwierdził, kładąc się na mnie i całując mnie w usta. Jego wyraz twarzy zmienił się diametralnie, uśmiechał się i najwyraźniej na nowo potrzebował mojego towarzystwa.

– Jest jakieś specyficzne, bo szybko pozwala się wyciszyć i w ogóle… A ty odpocząłeś już? – zapytałem.

– Tak, już mi przeszło. Za każdym razem musi mnie coś wyprowadzić z równowagi. Wiem, że ktoś zawali i choć mam to na uwadze wkurzam się.

– Tak to jest, kiedy pracuje się z ludźmi. Nie dla wszystkich to, czym się zajmujesz stanowi sens życia.

– Wiem, Tom, doskonale to rozumiem, mimo wszystko wkurza mnie to. Poza tym moda nie jest moim sensem życia.

– Nie? – zdziwiłem się. – Myślałem, że tak.

– Ujmę to może inaczej - była – sprostował, dodając na koniec coś, co wywołało w moim żołądku przyjemne łaskotanie. – Teraz to ty jesteś moim sensem życia.

Uśmiechnąłem się i poczułem, jak spycha mnie z trampoliny i jak obaj spadamy do wody. Wynurzyliśmy się, a uśmiech nie schodził mu z twarzy.

– Chcesz mnie utopić? – zapytałem, odgarniając włosy do góry.

Zaśmiał się.

– Obaj wiemy, że z nas dwojga to ja pierwszy bym utonął.

– Reanimowałbym cię.

– Tak? A jak?

– No chyba wiesz jak się reanimuje.

– Myślałem, że wymyśliłbyś coś specjalnego.

Tym razem to ja się zaśmiałem w głos.

– Ponosi cię wyobraźnia, Bill.

– To coś złego?

Spoważniałem tak szybko, jak się zaśmiałem chwilę temu, skupiając swoją uwagę na jego ustach.

– Nie – pokręciłem głową i chwytając go oburącz za twarz wpiłem w jego usta. Mruknął z przyjemności i oddał pocałunek z taką pasją, że nabrałem ochotę na coś więcej, znacznie więcej. Zrobiłem głęboki wdech i wciągnąłem go pod wodę, kolejny raz, tym razem pod wodą, całując go. Opadliśmy na dno basenu. Woda lekko się kołysała, a światła w basenie odbijały się na jej załamaniach.

Bezdech okazał się nie lada wyzwaniem, kiedy nasze serca przyspieszyły i organizm domagał się znacznie więcej tlenu, niż normalnie w takiej sytuacji. Choć byliśmy dwa metry pod wodą płonęliśmy czystym ogniem pożądania. Bill pokręcił głową i spojrzał w górę. Wiedziałem, że brakuje mu powietrza i tylko na to czekałem, chciałem mu coś pokazać, i to właśnie była ta chwila, by chwycić go za twarz i złączyć nasze usta w pocałunku, a przy okazji dać mu tak drogocennego powietrza, o które zaczął już walczyć. Szarpnął się, ale już po chwili poddał się. Oderwałem się od jego ust, obserwując jak jego włosy falują w wodzie. Przyglądaliśmy się sobie zupełnie tak, jakbyśmy widzieli się po raz pierwszy. Pożądanie owładnęło mnie i zapragnąłem, czegoś więcej, niż tylko jego ust. Chwytając go za rękę, odbiłem się od dna basenu i wynurzyliśmy się, łapiąc kilka głębokich oddechów. Wystarczyło jednak kilka głębszych wdechów, by natlenić organizm, a mnie, by przycisnąć go ciałem do ściany basenu i zacząć ściągać z niego kąpielówki, obdarowując go w między czasie niezbyt delikatnymi pocałunkami, ale im bardziej brutalnie się z nim obchodziłem, tym głośniej wzdychał i obejmował mnie, oplatając mnie w końcu nogami w pasie i wymownie patrząc mi w oczy czekał, kiedy połączę nasze ciała.

Nawet nie wiem, jak udało mi się pozbyć się swoich kąpielówek. Za to doskonale pamiętam jak się czułem, kiedy wchodziłem w jego gorące wnętrze. Różnica temperatury między wodą w basenie, a jego ciałem dawała tak niesamowite odczucie, że na moment musiałem zaniechać jakichkolwiek ruchów i się nieco opanować, zanim przepuściłem na niego kolejny atak.

Kiedy wycofałem się i pchnąłem z całej siły, wciskając się w niego aż do nasady członka, jękną przeciągle i zacisnął palce na moich ramionach.

– Boże, Tom, uczyli cię tego na akademii, czy jak? – wydukał.

– Nie, to moja wrodzona umiejętność – odparłem z uśmiechem na twarzy i ponowiłem ten sam ruch, kolejny raz czując, jak wzdrygnął się, kiedy wszedłem w niego do oporu. Na jego twarzy pojawiły się czerwone plamy, a na szyi wyraźnie odznaczało się szybko bijące tętno.

– Jeszcze – wyszeptał, najwyraźniej mając przy tym niesamowite odczucia. Nie szczędziłem mu ich i nie przejmowałem się, kiedy przy każdym kolejnym pchnięciu coraz głośniej dawał upust swoim odczuciom, a jego głos rozchodził się echem po całym basenie, i pewnie nawet na holu przed wejściem na basen można było usłyszeć jego okrzyki przyjemności.

Sądziłem, że im częściej będziemy się kochać, tym szybciej się sobą nasycimy, tak to przynajmniej zwykle działało, ale seks z Billem działał jak narkotyk, im częściej z nim to robiłem, tym większą potrzebę miałem na kolejny raz.

Nie wiem, jaką miał minę Sebastian, wyławiając rano nasze kąpielówki z dna basenu, ale udał, że nic się nie stało, kiedy kolejnego dnia przeniósł je czyste i suche złożone równiutko w kostkę.

Nadal nie mogłem go rozgryźć. Fakt, że niczego na niego nie znalazłem z jednej strony mnie cieszył, a z drugiej denerwował. Nienawidziłem zagadek, do których nie wiedziałem jak podejść, a Sebastian stanowił dla mnie jedną z tych cholernie skomplikowanych osób, na które w akademii kazano nam w szczególności uważać. Bill mu ufał i życzyłem sobie z całego serca, żeby ten starszy mężczyzna okazał się tym, za kogo się podawał, i za kogo mieli go inni.

Po zamianie ról, jaką zaproponowałem Billowi dość szybko zapomniałem. Oczywiście podpuściłem go dwa razy, chcąc się zorientować, czy chce to powtórzyć, ale choć kręcił go mój tyłek i chętnie skupiał się na robieniu mi na nim malinek w końcowym efekcie lądował na wznak z szeroko rozłożonymi nogami i ze mną między nimi.

Tydzień później spędziliśmy dwa dni w Paryżu w związku z Billa pracą, a po kolejnych dwóch tygodniach Bill oblewał sukces w sprzedaży swoich projektów.

Przyzwyczaiłem się w końcu do nowego lokum i spania z Billem w jednym łóżku. Kiedy on nad czymś pracował ja wylegiwałem się na kanapie przed ogromnym telewizorem i nadrabiałem wszystkie filmowe zaległości. Ten związek był dla mnie jak spełnienie wszystkich marzeń, nie myślałem, nawet mi się nie śniło, że kiedyś jeszcze będzie mi tak dobrze i to pod każdym względem. Układ między nami był tak idealny, że aż niewiarygodny. Tylko jedna sprawa wciąż spędzała mi sen z powiek, fakt, że do tej pory nie było wiadomo, kto stoi za zamachami na Billa.

13 komentarzy:

Anonimowy13 sierpnia 2015 21:17
Cudowne. Tak bardzo na to czekałam i w końcu się doczekałam. Cudowne. Czekam na ciąg dalszy. Pozdrawiam i życzę dużo weny.
T
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agnieszka Diana13 sierpnia 2015 21:30
Scena w basenie... O Boziuu! I nie chodzi mi o sex, a o moment, kiedy Tom dał Billowi powietrze... Oh gasz... <3 cudownie urocze!
Zastanawia mnie czy faktycznie Sebastian to niegroźny majordomus czy jednak chcesz uśpić naszą czujność ;)
Czy chłopcy z basenu do apartamentu Billa poszli nadzy? :D w mojej glowie basen jest na dole... Hmm xD szkoda, ze nikt ich nie przyłapał :p
Odcinek lekki i przyjemny, czekam na jakąś akcję z utęsknieniem :)
Weny! :*
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown13 sierpnia 2015 22:17
Chyba wszyscy czekali na ten moment seks w basenie po prostu musiał się wydarzyć. Kocham <3
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy13 sierpnia 2015 22:37
Chyba wszyscy doczekali się tej sceny w basenie. To jak Tom pocałował Billa pod wodą było takie.. No takie, że aż słów brak.

Zastanawiam się jak już dowiedzą się o sobie, to kto o kogo walczył będzie.

Tak jak Tom miałam nadzieję, że na Sebcia coś się znajdzie, jednak nie tracę jej, że pełni w tym jakaś rolę.

Też zastanawiam się kto stoi za zamachami na Billa. (Cały czas próbuje upchnąć w to Nika.)

Nie mam sił by więcej pisać. Weny kochana. Kali.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
GlamKinia14 sierpnia 2015 12:47
Kochana, nie wiem czy już kiedyś wspominałam jak bardzo jestem wrażliwa, ale właśnie sprawiłaś, że popłakałam się z tego uczucia...tego piękna, wyjątkowości sytuacji...tej magii. Serce jakby wyskoczyło mi z piersi tak niesamowicie wniebowzięte najpiękniejszą sceną jaką kiedykolwiek przeczytałam w życiu. W chwili kiedy Tom przekazywał Billowi tlen, poczułam najpierw uciążliwy brak powietrza, a potem wybuch w sercu..to szczęście, podziw, gorąco jakie się w nim rozlało...to wszystko było tak piękne! Najwspanialsze uczucie jakiego w życiu doznałam. Naprawdę...mam łzy w oczach na samo jego wspomnienie. Nawet nie umiem w pełni przekazać co czuję, po prostu ucisk w sercu i łzy.., i ta myśl że życiodajne powietrze otrzymane jak najlepszy prezent od swojej miłości. Prezent w postaci uzyskania życia które wymyka się z rąk przy braku powietrza, które jest nam do zycia niezbędne.To tak jakby Bill był na łasce Toma, ale w taki piękny sposób...jest jego życiem, on jest jego powietrzem. Taki akt całkowitego oddania w jednym geście, dzieli się własnym powietrzem, częścią swojego życia z nim. Dostarcza i wypełnia swoim życiem, aby tylko Bill mógł żyć. Ratuje go sobą, bo jego brak jest jak śmierć..Ratuje więc też samego siebie przed śmiercią. To takie niesamowite ile różnych wyobrażeń i myśli może pojawiać się w głowie za sprawą jednego uczucia, jednej sytuacji z jednej strony tak prostej i niewielkiej, a kryjącej tak niesamowite głębie. Tak wiele porównań, a wszystko dzięki miłości. Teraz zdradzę co podnosi do maksimum wrażenia tej sytuacji. Wysłuchanie przy czytaniu tej sytuacji piosenki Only Love Can Hurt Like This - Paloma Faith. Boże...to jest jak niebo, kiedy ona śpiewa, wystarczy połowa drugiego refrenu, aby zrozumieć o co mi chodzi. To uczucie rozchodzi się wtedy razem z jej pięknym głosem, tak przesyconym tym uczuciem do głębi, po całym naszym ciele i...wyrażę to w taki sposób..to jest jak orgazm dla naszej duszy. Gwarantuję wszystkim, że jeśli zrobi się to w takim połączeniu jak zasugerowałam to od razu można zrozumieć co mam na myśli. To jest najpiękniejsze uczucie mojego życia i teraz jest tak głęboko w moim sercu, że już nigdy się z tamtąd nie wydostanie. Jestem tego w stu procentach pewna i nawet nie wiesz Niki, jak bardzo Cię teraz za to kocham, bo nie potrafię tego opisać. Jestem Ci po prostu cholernie wdzięczna. <3
Jak na tą chwilę nie jestem w stanie nic więcej napisać, przez cały dzień i całą noc żyję na tym uczuciu i ono przejęło nade mną kontrolę. Postaram sie jeszcze w najbliższym czasie napisać coś jeszcze o innych sprawach tego opowiadania, ale w tej chwili mogę myśleć tylko o tym. <3
Pozdrawiam i życzę weny na kolejne takie magiczne sceny
Caluję Cię mocno i ściskam jak nigdy kochana, bo chciałabym tak właśnie przekazać Ci wszystkie swoje odczucia :***
Twoja wierna wrażliwa czytelniczka i fanka

<333 <3333333 <333333 <33333 <3333 <333 ~GlamKinia~ <333 <3333 <33333 <333333 <3333333 <333
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Bardzo dziękuje za komentarz. Każdy wiele dla mnie znaczy i mobilizuje do dalszej pracy. :*

Informacja

Obserwatorzy

Polecam tu zajrzeć

Bodyguard - 39 -

13 komentarzy:

Subskrybuj

Informacja

Obserwatorzy

Polecam tu zajrzeć

Bodyguard - 39 -

13 komentarzy: