Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard 2

wtorek, 8 marca 2016

Bodyguard 2 - 28 -

21:00

Witajcie kochani.

Tak na dzień kobiet dziś cały odcinek tylko z perspektywy Billa. Dawno nie było, a pewnie chcecie wiedzieć, o czym myśli nasz kochany blondynek. A myśli, oj myśli i snuje plan zemsty, bo już w końcu się dowiedział, że Tom go zdradza.

Tak w ogóle, to patrzę na ostatnie zdjęcia Billa, które wrzucił na Instagrama i mam wrażanie, że on chyba zapuszcza włosy, też się Wam tak wydaje?

Zapraszam na odcinek.

Wasza Niki.

Odcinek 28

"Bo serce czuje, zanim oczy zobaczą"

Byłem ogromnie zaskoczony decyzją Toma. W pierwszej chwili nawet się ucieszyłem, ale po przemyśleniu wszystkiego coś mi tu nie pasowało. Tom powiedział, że te papiery leżą u niego od miesiąca, więc, co takiego wydarzyło się w ciągu tego miesiąca, że zdecydował się na adopcję Viktorii? Był taki niezdecydowany, wręcz przeciwny. Miał w sobie tyle wątpliwości, potrafił mnie zgasić takimi argumentami, naprzeciwko których rozkładałem bezradnie ręce, a tu nagle taka decyzja? Tak znikąd? To, że tylko ja będę figurował, jako jedyny prawny opiekun Viktorii, nie oznaczało, że Tom umyje ręce i będzie udawał, że dziewczynka nie istnieje, Tom o tym doskonale wiedział. Kochał ją, czasami wydawało mi się nawet, że bardziej ode mnie. Ona także darzyła go jakimś dziwnym, niezrozumiałym dla mnie uczuciem. Niby wolała bawić się ze mną, niby to ze mną spędzała więcej czasu, a jednak dopiero, gdy miała w zasięgu swojego wzroku Toma, szalała jak mały diabełek. To przy nim stawała się sobą, przy nim czuła się bezpieczna. To była zupełnie inna więź, niż między nami, to było zbyt dziwne, żebym ot tak to zignorował. Jeśli Tom podejmował jakąś decyzję, zwłaszcza taką, przed którą się migał od jakiegoś czasu, to zawsze oznaczało, że dzieje się coś niepokojącego. Nie powiem, że nie pomyślałem o tym nieszczęsnym kolczyku Kate, który znalazłem w domu pod sofą, a który znowu dumnie dyndał na jej uchu, ale to wcale nie musiało oznaczać, że Tom mnie okłamuje. Mogła go faktycznie zgubić w samochodzie, a Tom był zwyczajnie uprzejmy, że odwiózł ją raz, czy dwa do domu. Jezu, w końcu byliśmy dorosłymi ludźmi. Jeśli wybaczył jej to, że go zostawiła, to jego sprawa, i nie zamierzałem w ogóle wchodzić z nim w dyskusję na ten temat. Prawda była taka, że jeśli nie miał niczego na sumieniu, nie musiał się niczego obawiać.

Dlaczego rozważałem drugą opcję? Może dlatego, że za dużo razy Nik mnie oszukał, żebym w końcu nie wyciągnął z tych lekcji nauki. A doświadczenie podpowiadało mi, że powinienem sprawdzić Toma, tak dla własnego spokoju ducha. To mój brat bliźniak, moja bratnia dusza, a do tego mój ukochany i jeśli ktoś zechce mi go odebrać, pożałuje, że się urodził. On zresztą też. No i miałem rzecz jasna pełną świadomość, że Tom jest mężczyzną z krwi i kości, który przede mną prowadził bardzo bogate życie erotyczne. Wiedziałem, że nie był święty, i on sam się zresztą wcale z tym nie krył, a ja mu to wszystko ograniczyłem wyłącznie do siebie. I chociaż twierdził, że wszystko jest w porządku i jest mu ze mną dobrze, to nie zmieniało to faktu, że może potrzebował odmiany. No właśnie. Tak właściwie może późno o tym myślałem, ale nigdy nie rozmawialiśmy na ten temat. Nasz związek, nasz kazirodczy związek, którego w ogóle nie powinno być, do którego czuję, że w jakiś sposób na siłę go zmusiłem, może powinienem z nim o tym porozmawiać? Ciężko by mi było, gdyby powiedział mi, że chciałby od czasu do czasu przespać się z kimś innym, ale na pewno inaczej bym na to zareagował, niż snucie teraz domysłów. Na pewno bym się wściekł, inaczej pojmowałem ideę związku. Jeśli się z kimś wiązałem, nie myślałem o innych na boku, niezależnie czy to miało coś wspólnego z uczuciami, czy nie, ale może dla Toma to nie stanowiło takiego dylematu. W każdym razie przynajmniej bym spróbował go zrozumieć. Może nawet bym się zgodził, choć pewnie nie bez oporów, ale… Jeśli Tom postanowił zrobić coś na własną rękę za moimi plecami, sądząc, że to się nie wyda, to właśnie zaczął sobie kopać grób.

Oczywiście, zanim rozpętam piekło na ziemi, musiałem mieć twarde dowody. A zanim podejmę śledztwo Viktoria musi być pod moją opieką, tak żeby Tom w razie czego mi jej nie zabrał. Nie znałem Toma od tej strony, być może był mściwy jak mało kto. Jeśli zacznę go osaczać, a ma coś na sumieniu, na pewno będzie się bronił i zapewne atakował w moje czułe punkty, a jednym z takich punktów w pierwszej kolejności, oprócz jego samego, była Viktoria.

Wypełniłem resztę rubryk w dokumentach, który dał mi Tom i jeszcze tego samego dnia pojechałem do mojego prawnika, żeby jak najszybciej to wszystko załatwił.

Robota w agencji już mi w ogóle nie szła, bo ciągle myślałem o Tomie. Dobrze, że właściwie to były tylko ostatnie poprawki, które po zarwaniu kilku nocek w końcu skończyłem i projekty poszły do realizacji.

Jeśli Tom faktycznie mnie zdradzał, to przez ten tydzień miał ku temu tyle okazji i tyle na to czasu, że głowa mała. Kompletnie go olałem i w tym konkretnym momencie mógłby mieć nawet do mnie o to pretensje, chociaż starałem się mu poświęcać w nocy, choć chwilę uwagi. Obaj jesteśmy mężczyznami w kwiecie wieku i w szczytowej formie, i obu jest nam potrzebny seks do życia prawie tak samo, jak jedzeni i picie, może nawet bardziej. Nie ukrywam, że po każdym numerku jakoś kreatywniej pracowałem. Tom by pewnie to skomentował tym, że nic mnie nie uwierało, ale robiłem to wszystko dla nas. Nie chciałem, żeby wypalił mi któregoś dnia z tekstem, że mamy za mało pieniędzy, choć to było praktycznie niemożliwe, i musi wziąć jakieś zlecenie - tego bym nie przeżył. Wiem, że nie czuł się komfortowo, ciągle uważając, że jest na moim utrzymaniu, choć ja tak nie uważałem. Matka podzieliła między nas pieniądze po równo. Tom oczywiści nie chciał ich wziąć, ale one należały do niego i mógł po nie sięgnąć, kiedy tylko chciał. Nie obchodziło mnie, co zrobi ze swoją częścią, jeśli o mnie chodzi, mógł je nawet rozdać. Denerwowało mnie tylko to, że ciągle między nami była jakaś rywalizacja. Dla mnie praca była pasją, a dla Toma, odnosiłem wrażenie, że nie do końca był zachwycony byciem ochroniarzem. Owszem, to mu dodawało pewności siebie, stawiało go w świetle takiego macho, ale dla mnie mogły być nawet menelem, to nie miało znaczenia, bo wszystko, co należało do mnie, należało też do niego. Gdyby zażądał przelania sobie na konto wszystkich moich pieniędzy i chciał sam zarządzać naszym budżetem, zrobiłbym to bez wahania, bo on był dla mnie ważny, a nie pieniądze.

W każdym razie, odstawiając swoją pasję, pracę i wszystko inne na bok, zacząłem w końcu normalnie żyć. To ja głównie zawoziłem Viktorię do zerówki i chętnie ucinałem sobie pogawędki z Kate. Zdarzyło się nawet, że odwiozłem ją do domu. Bardzo ciepło wyrażała się o Tomie, nawet po tym, jak wypomniałem jej, że go zostawiła. Była zupełnie inna od Nika. Ona faktycznie popełniła błąd młodości, odchodząc od Toma. Cóż, zdarza się. I chociaż na pozór z niczym się nie zdradziła, te ciągłe wyjścia Toma i jego późne powroty były dziwne. Czasami mówił, że się zasiedział w swoim byłym domu, bo film go wciągnął bez reszty i stracił poczucie czasu.

Ale gdy w końcu zacząłem go sprawdzać, wszystkie jego argumenty zaczęły się sypać jeden po drugim. Ćwiczenia na strzelnicy, na których nie był od dwóch tygodni. Zasiedzenie się w domu, w którym nawet nie raczył zawitać. Wyjście na piwko z kumplami, którzy nie widzieli go od ponad pół roku. Już nawet nie wspomnę, ile razy nie odebrał mojego telefonu, oddzwaniając dopiero jakiś czas później. Zawsze tłumaczył się tym, że zostawił komórkę w szatni na strzelnicy, czy gdzieś w jakimś klubie sportowym i nie słyszał. To wszystko zmierzało tylko do jednego konkretnego wniosku: Tom mnie zdradzał! Nie wiedziałem tylko, a raczej nie byłem pewny, z kim.

Zawziąłem się i pilnowałem go całe popołudnie, udając, że jak zwykle mam kupę innych spraw na głowie, a jak tylko oznajmił mi, że jedzie na strzelnicę i wyszedł, ruszyłem za nim. Nawet się nie zdziwiłem, gdy się okazało, że wcale go tam nie ma. Podjechałem pod dom, nawet nie parkowałem na podjeździe, jego auta nie było, więc jego samego też nie. Gdzie mógł pojechać? Sprawdziłem po kolej wszystkie miejsca, łącznie z restauracją, w której kupowaliśmy El Diablo, ale tam też go nie było. Na dworze zrobiło się już ciemno, a ja nie miałem pojęcia, gdzie jest Tom. Zadzwoniłem nawet do domu i zapytałem Sebastiana, czy Tom wrócił, ale oczywiście nie było go, więc gdzie się szlajał? Nie chciałem myśleć, że mógł pojechać do Kate. Ona nie wzbudziła we mnie podejrzenia, że łączy ją coś więcej niż tylko wspólne pogawędki. No, chyba że oboje knuli za moimi plecami i świetnie się bawili moim kosztem. Nie chciałem, ale wrzuciłem bieg i ruszyłem pod jej dom. Nawet nie musiałem wysilać wzroku, bo z daleka zauważyłem samochód Toma. A więc jednak był tam.

Zaparkowałem dwa domy dalej i stanąłem, nie mogąc w to uwierzyć. Okłamywał mnie, perfidnie ściemniał mi prosto w oczy.

Spojrzałem w stronę okien. W całym domu było ciemno, jedynie na piętrze w pokoju, zapewne w sypialni paliła się jakaś mała lampka, która dawała nikłą poświatę, a raczej robiła przyjemny, romantyczny nastrój. Zacisnąłem ręce na kierownicy, próbując powstrzymać łzy, które same cisnęły mi się do oczu i spływały po policzkach. Nie czułem żalu, tylko wściekłość! Chwyciłem komórkę i wybrałem do niego połączenie, nawet nie raczył odebrać. Ona zresztą też nie, jedyne co się odzywało, to jej poczta głosowa. Oczywiście, przecież to było takie proste do zrozumienia, że aż oczywiste - pieprzyli się, więc dlatego Tom nie odbierał. Nawet gdyby miał wyciszony telefon poczułby wibracje. Poczułby na pewno, gdyby tylko miał spodnie na dupie.

Wyciągnąłem paczkę fajek i zapaliłem w aucie. Nigdy tego nie robiłem, bo nie znosiłem potem tego smrodu w środku, ale teraz miałem to gdzieś. Spuściłem szybę w aucie i paliłem jeden za drugim, wlepiając wzrok w okno gdzie najprawdopodobniej właśnie oddawali się oboje wielkiej namiętności i gapiłem się, torturując się myślami i wizjami, które z każdą kolejną coraz bardziej doprowadzały mnie do szału.

Wypaliłem chyba z pięć, zanim się trochę uspokoiłem. Wiedziałem, że przyjedzie w nocy i wlezie do łóżka, przytulając się i udając, że nic się nie stało. Robił to już przynajmniej od miesiąca jak nie dłużej. A potem będzie stawał na głowie, żebym krzyczał z przyjemności. Nic dziwnego, że się tak ostatnio starał. To wszystko miało mnie po prostu zbić z tropu, odwrócić moją uwagę.

Nie wiem, które z uczuć wywołuje silniejsze emocje, miłość czy nienawiść, ale w tej chwili byłem tak wściekły, że miałem ochotę coś rozpierdolić.

Odpaliłem silnik i z piskiem opon odjechałem stamtąd, zanim wpadłby mi do głowy pomysł wtargnięcia tam i wyrządzenia jej i jemu krzywdy. Złamałem po drodze wszystkie możliwe przepisy drogowe i miałem to w dupie, jedyne, o czym myślałem to, co teraz zrobić?

Nazajutrz mieliśmy jechać z Viktorią do wesołego miasteczka i co? Wszystko na nic?

Zajechałem pod rezydencję, parkując. Wkurzony wszedłem do domu. Było już koło północy, więc na szczęście nikogo ze służby nie zastałem szwendającego się po rezydencji, bo na pewno by zauważyli, że coś się stało. Wbiegłem po schodach do apartamentu i dopadłem do barku, nalewając sobie pokaźną ilość whisky, musiałem się uspokoić, znieczulić. Jak tylko poczułem smak alkoholu, powoli zacząłem się zastanawiać, co dalej.

Wyszedłem z apartamentu i zajrzałem jeszcze do pokoju Viktorii, sprawdzając, czy z nią wszystko w porządku. Spała, obejmując pluszowego haskiego, którego dostała od Toma. Co za kretyn, miał mnie, miał Viktorię, dziewczynka kochała go tak bardzo, że nawet spała z maskotką, którą jej kupił, a on miał to zwyczajnie w dupie. Poprawiłem jej kołdrę i wyszedłem, wracając do apartamentu.

Szybki i lodowaty prysznic mnie trochę uspokoił. Jedno w każdym razie wiedziałem na pewno, nie będę dłużej udawał, że o niczym nie wiem. Kiedy Tom wróci, po prostu mu powiem, że wszystko wiem i zobaczę, co on na to odpowie. Żadnego więcej seksu, nie ma mowy. Nie będzie mnie posuwał po tym, jak chwilę temu robił to z kimś innym. Koniec! No, chyba że ja jego, bo on we mnie już nigdy więcej nie wsadzi swojego fiuta. Nigdy!

Położyłem się do łóżka i czekałem. Parę minut później usłyszałem wibracje mojego telefonu, to oczywiście Tom oddzwaniał, zapewne właśnie skończyli się pieprzyć i przypomniał sobie o reszcie świata i mnie, ale nie zamierzałem odbierać, i nie zamierzałem kłócić się z nim przez telefon, wiem, że wtedy już by nie wrócił do rezydencji, a ja chciałem mu patrzeć w oczy, kiedy powiem mu, że o wszystkim wiem. Dzwonił kilka razy, ale w końcu podarował sobie, a chwilę później usłyszałem, jak parkuje samochód.

Cały się trząsłem z nerwów, czekając, kiedy się pojawi. Jedno wiedziałem, cokolwiek się stanie, nawet jeśli rozejdą się nasze drogi, jednej rzeczy, faktu, nie zmienimy, tego, że byliśmy dla siebie rodzeństwem. To było coś więcej niż miłość, która nas połączyła i coś więcej niż więź, którą mieliśmy od dnia poczęcia, która, mimo że nas rozdzielono, nigdy nie została tak naprawdę zerwana. To coś, ta dziwna siła, to przekleństwo albo błogosławieństw w zależności od okoliczności, sprawiało, że już nigdy nie będzie tylko on i tylko ja, bo gdziekolwiek będziemy, nawet na dwóch przeciwległych krańcach światach, właśnie to, że byliśmy braćmi będzie nas ze sobą wiązać i tylko ta jedyna myśl, że mimo tego, że wychowywaliśmy się w innych warunkach, mimo że na pozór jednak kierowaliśmy się innymi zasadami, płynęła w nas ta sama krew i w najbardziej kryzysowym momencie, nawet w piekle na samym jego dnie podamy sobie ręce. Jedyne, czego nie wiedziałem, to jak długo w takiej sytuacji będzie trwał nasz rozejm, ale czas pokaże, zweryfikuje to, kim jesteśmy i jak silne jest to uczucie między nami. Okaże się, czy byłem dla Toma tylko kaprysem, zabawką, czy kimś, kogo mimo wszystko zawsze będzie stawiał na pierwszym miejscu. Okaże się, jaka jest ta nasza braterska więź.

17 komentarzy:

Martina8 marca 2016 21:12
Odcinek z perspektywy Billa to mila odmiana ^^ no i w końcu się dowiedział o zdradach Toma. Niecierpliwie czekam na ich konfrontację.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Shallo8 marca 2016 21:23
No to są chyba, kurwa, jakieś pierdolone żarty.
W TAK PARSZYWYM MOMENCIE
KIEDY JA MAM TU PRAWDZIWE REWELACJE ŻOŁĄDKA
ODCZUWAM 5423675 EMOCJI
W GARDLE CZUJĘ GULĘ
LEDWO ODDYCHAM
TY PEZERYWASZ
...
...
...
Zabrakło mi słów. Boże. Fak. Co to ma być? Spokojnie. Bill... No. Kurde. Ej... Ale. Kurwa. ;_;
Nie wiem jak powinnam skomentować ten rozdział. Ogólnie to wyczuwam, że będą się żreć, wrzeszczeć, może i gwałcić, będą brutalni (już chyba nawet to wcześniej pisałam?), a na końcu zrozumieją swoją dozgonną miłość i wszyscy będą szczęśliwi (jak nie, to niechaj mnie robale pożrą żywcem [fuu], ale przyjdę do ciebie z misją zgotowania ci piekła, droga Niki). Ale w tej drodze do ich bezgranicznej rozkoszy pewnie stworzysz jeszcze pierdyliard dramatów...

Ten rozdział był taki... Wow. Nie sądziłam, że Bill tak szybko się dowie. I kurde, nie sądziłam, że on ma takie poglądy! Haha, Tomuś teraz będzie miał, delikatnie mówiąc, przejebane. Gdyby tylko nie kłamał...

Najmocniej przepraszam za te wulgaryzmy, ale takie uczucia mnie wzięły... Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone. xD

Pozdrawiam, weny i weny,
czekam na ciąg dalszy,
An
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
tearsinvegas8 marca 2016 21:37
O nieee... I ja mam teraz czekać 3 dni na konfrontację? Chyba nie dam rady xD
A poza tym bardzo się ciesze, ze Bill jest inteligentnym facetem i tak szybko się domyślił o co chodzi. Dziwię się tylko, że nie podejrzewał za bardzo Kate. Skoro się zdziwił...
Wiem ze ona nie wie, że oni są razem ale i tak jej nie lubię. Zostawiła go to niech go też zostawi teraz... najlepiej w spokoju... :/
Dużo weny... pisz pisz bo uwielbiam to później czytać ;>
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy8 marca 2016 22:39
Fajnie zobaczyć co Bill sądzi ale żeby w takim momencie :p
A Tomowi dobrze że Bill już wszystko wie
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy9 marca 2016 02:07
"To było coś więcej niż miłość, która nas połączyła i coś więcej niż więź, którą mieliśmy od dnia poczucia, która, mimo że nas rozdzielono, nigdy nie została tak naprawdę zarwana."
A nie: "poczęcia" i "zerwana"? ^^'

Oj, już się nie mogę doczekać na tę konfrontację między nimi. Pomysły Billa bardzo przypadły mi do gustu. Tom mu się do końca życia będzie musiał wypłacać ciałem, skoro zachciało mu się kłamstewek. :D
Właściwie to Bill i tak wykazał się dużą dozą luźnego podejścia (czego się nie spodziewałam po nim, zwłaszcza po przejściach z Nikiem), skoro uznał, że mógłby się zgodzić na okolicznościowe wyskoki brata... Ale ma teraz rację, że jest wściekły: w związku nie ma miejsca na kłamstwa, a o takich rzeczach rozmawia się przed, nie po (i tylko wtedy ma szansę taki otwarty układ zadziałać). :)

:*
Ri
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown9 marca 2016 14:52
Szkoda,że Tom naprowadził ich zwiazek na rafę.Nie wiem jak to się potoczy.Bill już był zdradzany i jest wściekły na Toma.Konfrontacja będzie ciekawa,Tom się nie wywinie i nic co powie nie naprawi tego co stracili obaj.Zaufanie to kruchy produkt i niełatwo będzie odzyskać.Namiesazałaś autorko i teraz czekam jak dalej poprowadzisz ich relacje.Jakiego cudu użyjesz by panowie sie dogadali.Pozdrawiam Beata
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Marta Kaulitz9 marca 2016 21:07
Och jaki miły prezent na urodziny które miałam tego samego dnia co był dodany odcinek :-) oo tak...zakaz seksu no chyba że to Tom będzie ruchany. Ciesze sie że się już dowiedział bo im dłużej by to trwało tym gorzej. Pewnie teraz będzie wielka awantura i już się nie moge doczekać następnego odcinka. Teraz pewnie będą ciągłe kłótnie i najbliższe odcinki będą smutne i dobijające. Mam nadzieje że biedny Billy dość dobrze zemści się na Tomie. Mam też nadzieje że najbliższe odcinki jednak tak bardzo mnie nie dobiją bo już mam dosyć swoich problemów. No nic...życze dużo weny i braku problemów których ja mam przez całe życie pełno...no ale teraz to już przegięcie :-( dobra koniec tego bo zaczynam się nad sobą użalać... no i spóźnione wszystkiego najlepszego z okazji dnia kobiet kochana :-D
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Autorka 10 marca 2016 07:57
Oooooooo ja jaki Bill wkur. . . Jest szkoda chłopaka, ale myśli to samo, co ja. Ma Victorię ma jego, ma wszystko, dosłownie wszystko, a tutaj takie coś. Szkoda mi jest Billa, bo w jego zachowaniu nie widzę, że on coś złego zrobił, dużo pracował, ale nie przesadzajmy były z tego pieniądze potrzebne na operację dla Victori. Ciekawe czy Bill wyrzuci go z domu i co dalej zrobi. Myślałam, że Toma dopadnie monotonia, brak zainteresowania u Billa, ale nic takiego nie było, on sobie tylko wmawiał. Nie ogarniam go, ale to Tom, czekam do soboty . . . Nie wiem, czy wyczekam :D Pozdrawiam :*
Daisy
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Unknown12 marca 2016 00:55
Czytając to cały czas byłam lekko roztrzęsiona. Ale jak pisałaś, skoro Kate się domyśliła to czemu znowu się z Tomem przespała? Naprawdę serce mnie boli gdy myślę jak czuję się Bill. Mam wielką nadzieję, że to co zaserwuje Tomowi będzie bardzo bolesne. Tak nie może być, że Tom robi sobie co chce bo coś mu odpierdoliło. Jak miałam szacunek do niego to kompletnie go straciłam. Myślę, że do końca opowiadania już raczej nie zdobędzie mojej sympatii. A co do Kate to nawet jeśli wiem, że ona też tu jest ofiarą to i tak jakoś jej nie lubię. Nic nie mogę na to poradzić. Wracając do Toma mam nadzieję, że podczas rozmowy z Billem nie zachowa się jakoś olewczo w stosunku do tego co zrobił i nie będzie pieprzył głupot w stylu "zdradziłem cię, ale to nic nie znaczyło, bo i tak kocham tylko ciebie". Zabiłabym go.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi