Bill and Tom Kaulitz Twincest: Bodyguard 2

środa, 27 kwietnia 2016

Bodyguard 2 - 40 -

21:00

Witajcie kochani

W końcu się ogarnęłam. U mnie to tak zawsze albo mam mnóstwo czasu i wymyślam sobie różne zajęcia, albo nie mam czasu na nic i wtedy powstają takie sytuacje jak wczoraj, że się nawyrabiam z napisaniem odcinka. No, ale jakoś się udało. Dzisiaj miałam wolne, więc na spokojnie usiadłam i dokończyłam odcinek. Tak że zapraszam was do czytania.

Wasza Niki.

Odcinek 40

Zanim skończyłem jeść, do kuchni wbiegły dziewczynki, krzycząc, że chce im się pić. A zaraz za nimi wszedł Bill, prosząc, żeby nie biegały po kuchni. Jak tylko mnie zobaczył, uśmiechnął się i przeszedł dalej, przysuwając niby przypadkiem dłonią po moim ramieniu.

– Powoli, dziewczynki, zaraz się napijecie – powiedział, wyciągając z lodówki karton soku i nalał im do szklanek. – Wyspałeś się? – zapytał, znowu patrząc na mnie.

– Tak.

– Byłeś tak zmęczony, że nawet nie czułeś, jak ściągałem ci buty i nakrywałem.

Faktycznie, kiedy się obudziłem, nie miałem na nogach butów.

– Mógłbyś mnie nawet wynieść, nic bym nie poczuł.

– To znaczy, że czułeś się bezpieczny. Tylko teraz to nie wiem, co ty zamierzasz robić w nocy. – rzucił, a ja doskonale wiedziałem, do czego była ta aluzja.

– Jest wiele możliwości – odparłem.

– Tak?

Skinąłem głową. W tym samym momencie Bill podszedł do mnie i nachylając się, szepnął mi do ucha.

– A czy któraś z nich uwzględnia moją osobę?

Ledwo powstrzymałem się, by nie parsknąć śmiechem na głos. Złapałem go za koszulę i przyciągając do siebie też mu szepnąłem.

– Wszystkie uwzględniają ciebie, więc nie planuj niczego na dzisiejszą noc.

Sebastian zmierzył nas groźnie, mając na uwadze to, że dziewczynki były tu z nami.

Żeby zapewnić sobie komfort przebywania dzisiejszej nocy tylko w swoim towarzystwie, poprosiliśmy Annę, żeby Lenka mogła nocować dzisiaj w rezydencji. Dziewczynki były jak papużki nierozłączki i kiedy tylko padła taka propozycja, nawet nie czekały na odpowiedź Anny, tylko cieszyły się tak, jakby wszystko było już załatwione.

Anna oczywiście zgodziła się, po wcześniejszym telefonie do swojej córki. Wciąż uważała, że tak nie wypada, bo przecież ona była tu pracownikiem, i kolejny raz Bill musiał wygłosić jej przemowę, że traktujemy ją jak członka rodziny, tak samo zresztą, jak jej córkę oraz Lenkę. Tak że ma się w końcu przestać tym zadręczać, tylko zacząć cieszyć, że dziewczynki tak się świetnie ze sobą dogadują.

Kiedy Bill wieczorem poszedł ułożyć dziewczynki do snu, zajęło mu to tyle czasu, że postanowiłem zajrzeć, co on tam robi. Moja mina musiała być bezcenna, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, że śpiewa.

Po prostu stałem w tych drzwiach, czując, że na ciele stanęły mi wszystkie włoski dęba. Ta piosenka, kołysanka, znałem ją. Pamiętam, że babcia mi ją śpiewała, to wspomnienie prawie się już zatarło w mojej pamięci, ale barwa głosu Billa i słowa sprawiły, że wszystko sobie przypomniałem.

– Tom! – odezwała się Viktoria, dostrzegając mnie w drzwiach. Bill natychmiast się odwrócił, przestając śpiewać.

– Nie przerywaj, śpiewaj dalej.

– Przyłapałeś mnie, a to miała być tajemnica.

– Tajemnica, że śpiewasz?

– Tak.

– Też czasem śpiewam, w samochodzie – dodałem. – Przyszedłem życzyć wam kolorowych snów – powiedziałem.

– I ucałować na dobranoc – dodała Viktoria.

– Tak, to też.

Musiałem wejść do pokoju i każdej z osobna dać buziaka na dobranoc. Billa ta sytuacja zawsze bawiła, a ja zawsze udawałem, że nie widzę, jak powstrzymuje się od śmiechu.

Wyszliśmy w końcu z pokoju Viktorii.

– Zastanawiam się, co cię tak bawi? – zapytałem go w końcu.

– To jak się wczuwasz w rolę ojca. Jesteś przesłodki.

Skrzywiłem się.

– Przestań! I nie przeginaj, bo ja zacznę się nabijać z ciebie, a moje buziaki są niczym z twoim śpiewaniem.

– Nie zrobisz tego.

– No nie wiem, jeśli będziesz się nadal tak uśmiechał za każdym razem, gdy całuję je na dobranoc, to się odwdzięczę i nagram cię, a nagranie przekaże Gordonowi, na pewno się ucieszy, że jego pasierb ma żyłkę muzyczną tak samo, jak on.

– Jesteś okropny.

– Wiem, ale wcale nie mniej niż ty.

Przygadywanie sobie traktowaliśmy jak rozrywkę, mogliśmy to robić bez końca, choć przychodził taki moment, w którym po prostu milkliśmy, tym samym kończąc tą w sumie bezsensowną licytację.

Tuż przed północą czekałem już na niego w naszym łóżku. Pierwszy raz od ponad miesiąca znowu mieliśmy spać razem i to sami.

Ułożyłem się wygodnie na poduszce po swojej części łóżka i leżałem, czekając na Billa. W końcu wyszedł z łazienki i spojrzał na mnie.

– Śpisz już? – zapytał półgłosem.

– Nie – odparłem, przyglądając się mu. Czułem się podenerwowany jak za pierwszym razem. Dziwne uczucie, zwłaszcza że znałem te jego podchody na pamięć. Każde spojrzenie, gesty, nawet sposób rozwiązywania paska u szlafroka, to wszystko było mi znajome, a mimo to obawiałem się, co będzie dalej. Bałem się i doskonale wiedziałem nawet, czego. Bałem się, że choć wszystko ku temu zmierzało, nic się między nami nie wydarzy.

– Bardzo jesteś zmęczony po podróży?

– Nie. Przespałem pół dnia, nie jestem zmęczony.

Uśmiechnął się i zrzucił z siebie szlafrok, odsłaniając przede mną swoje nagie ciało. Aż uniosłem brwi, czując ukłucie w okolicy podbrzusza. Nie miał już na sobie kompletnie nic, nawet bielizny, aż na ten widok mimowolnie oblizałem usta. Nie kochałem się z nim od ponad miesiąca. Byłem tak spragniony jego ciała, że zgodziłbym się teraz chyba na wszystko, byle w końcu mnie dotknął.

– Masz na mnie ochotę? – zapytał, wchodząc powoli na łóżko.

Przełknąłem ślinę.

– Nawet nie wiesz jak bardzo – odparłem.

Zawisł nade mną, składając na moich ustach jeden krótki pocałunek.

– Stanął ci już?

Skinąłem głową, a on chwycił za brzeg kołdry, odkrywając mnie, i skupiając swój wzrok na moich bokserkach uśmiechnął się.

– Co cię tak podnieciło?

– To chyba oczywiste. Ty.

– Ja? A która część mojego ciała?

Uwielbiał mnie torturować pytaniami. Nie lubiłem mówić o uczuciach i on to doskonale wiedział, dlatego często zmuszał mnie do twórczego myślenia wtedy, kiedy ja zwykle wyłączałem myślenie tą właściwą głową i skupiałem się na pragnieniach moje dolnej połowy ciała.

– Każdą, przecież wiesz. Potrafisz mnie podniecić nawet samym swoim specyficznym spojrzeniem.

– Spojrzeniem? A które aż tak cię podnieca?

– Bill, proszę cię.

Znowu się zaśmiał. Torturowanie mnie w takim momencie było jego ulubioną rozrywką.

– Dotknij mnie, Tom – powiedział, znienacka poważniejąc.

Dotknąłem jego twarzy, przysuwając kciukiem po jego policzku. Przymknął oczy, wtulając policzek w moją dłoń.

– Niżej – powiedział po chwili, znowu patrząc na mnie w ten specyficzny sposób.

Zsunąłem dłoń na jego ramiona.

– Jeszcze niżej.

Zszedłem na klatkę piersiową, drażniąc opuszkami palców jego sutek.

Zamknął oczy, delektując się przez chwilę tym uczuciem.

– Niżej, Tom! – podkreślił tym razem prośbę intonacją głosu, dodając do niej pożądliwe spojrzenie. – W tej chwili myślę tą samą częścią ciała, co ty i kiedy mówię dotknij mnie mam na myśli, żebyś dotkną mnie właśnie tu – mówiąc to, chwycił moją dłoń i położył na swoim przyrodzeniu. Aż wciągnąłem głębiej powietrze. Był cholernie twardy, zresztą tak samo, jak ja. Moja męskość już dawno wypychała bokserki i raz za razem czułem jak przez moje ciało, przetacza się potężna fala podniecenia.

Boże, jak ja go w tym momencie pragnąłem. Zacisnąłem dłoń na jego członku, pieszcząc go, a jednocześnie powstrzymując się, by nie rzucić się na niego w nieokiełznanym pragnieniu i kochać się z nim, aż do utraty tchu. Dałbym mu rozkosz, o jakiej nawet nie miał pojęcia, gdyby mnie tylko o to poprosił.

– Zaczekaj – położył dłoń na moje ręce, powstrzymując mnie. – Za bardzo mnie podniecasz.

– To źle?

– Nie, chyba nie, chociaż właściwie tak.

Uniosłem brwi, nie ogarniając jego toku myślenia.

– Nie czas na to. Mam nieco inne plany – mówiąc to, zerkną na moje krocze. – Zdejmij – powiedział i kiwnął porozumiewawczo głową.

Jednym szybkim ruchem zrzuciłem z siebie bokserki, obserwując, jak nadal mi się tam przygląda. Jego dłoń pewnie powędrowała na moje przyrodzenie, oplatając starannie moją męskość i dając mi taki rodzaj przyjemności, że aż przymknąłem na chwilę oczy.

Pierwszy raz miałem to gdzieś, kto będzie u góry, a kto na dole, coś się we mnie zmieniło i cholernie dobrze mi z tym było. Rozłożyłem nogi, zachęcając Billa do posunięcia się dalej. Łypnął na mnie, po czym znowu skupił się na moich genitaliach. Jego dłoń cały czas mnie pieściła, schodząc teraz, co jakiś czas w głąb moich pośladków i pocierając moje wejście. Byłem gotowy go przyjąć, byle tylko tego chciał.

– Kocham cię, Tom – powiedział, odrywając w końcu swój wzrok od mojego krocza i wlepiając go w moje oczy.

– Ja ciebie też, nawet nie wiesz jak bardzo.

– Wiem, wiem, Tom.

– No to zrób to, śmiało – popychałem go dalej.

– Nie chcę się z tobą kochać.

Moja mina zrzedła, gdy to usłyszałem. Poczułem w jednej chwili, że wszystko, o co się starałem i tak poszło na marne. Choć pewnie w ogóle nie powinienem się dziwić, czemu tak zareagował. Po tym, co mu zrobiłem to cud, że w ogóle pozwalał mi się dotknąć, a jednak zabolała mnie jego decyzja. Może, dlatego że obaj się pragnęliśmy i obaj to widzieliśmy, obserwując swoje nagie i gotowe do zbliżenia ciała.

– Zmartwiłeś się? – zapytał, choć starałem się ukryć moje zaskoczenie.

– Nie. W porządku, rozumiem.

– Niczego nie rozumiesz. Nie chcę się z tobą kochać, bo wolę, gdy to ty kochasz się ze mną.

Zmarszczyłem brwi.

– Tak, Tom, chcę cię poczuć, rozumiesz?

Więcej już nic nie musiał mi mówić. Poderwałem się, rzucając na niego i obejmując go ramionami, położyłem na plecy. Natychmiast objął mnie za szyję, a nogi zaplótł na mojej tali, zakleszczając mnie w swoim uścisku, jakby w obawie, że to ja się mogę teraz wycofać.

Nie wiem już, co robiłem, ale chyba całowałem go i gryzłem na przemian, sprawiając, że raz za razem pojękiwał z przyjemności. Aż w końcu połączyłem nasze ciała w jedną całość. Na moment obaj znieruchomieliśmy, patrząc sobie głęboko w oczy.

– Co? – wyszeptał.

– Nic. Kocham Cię.

– Ja ciebie też.

Kiedy człowiek kocha i czuję, że jest kochany, wszystko wydaje się inne. Nawet seks jest inny, jakiś taki intensywniejszy, pełniejszy. To zbliżenie, nie tylko ciała, ale także serc i właśnie to w tym momencie czułem. Wiem, że Bill także.

Robiliśmy to do samego rana. Pięć może sześć razy i za każdym razem trwało to dłużej. W ogóle nie spieszyliśmy się, mieliśmy mnóstwo czasu i miejsca na to, by dać sobie taką przyjemność, jakiej od siebie oczekiwaliśmy.

Po tej nocy czułem, że Bill mi naprawdę przebaczył i przysiągłem sobie, że prędzej mnie piekło pochłonie, niż kiedykolwiek go jeszcze zdradzę.

Parę dni później, pojechaliśmy z Viktorią do psychologa. Psycholożka najpierw porozmawiała ze mną, potem z Billem, a na końcu, znając obraz całej sytuacji z Viktorią.

Dużo rzeczy, które podejrzewaliśmy potwierdziła, jak to, że wiele wyparła ze swojej pamięci i to, że to ja właśnie stanowię też poniekąd problem, bo mała wiąże mnie z osobą ojca i boi się, że mnie straci tak jak jego.

Siedzieliśmy w gabinecie tej kobiety i nie ukrywając, czarno to wszystko widzieliśmy, ale psycholożka pocieszyła nas, mówiąc, że dzieci mają bardzo elastyczny umysł i że pomoże jej i nam także, bo uznała, że i my mamy problem z właściwym kontaktem z Viktorią. Więc stanęło na tym, że mieliśmy w wyznaczonym terminie trzy razy w tygodniu przyjeżdżać z Viktorią na sesje. Tak też robiliśmy.

A ja znowu zaczynałem się nudzić i choć starałem się organizować sobie jakoś wolny czas, to strzelnica, basen i siłownia zaczynały mnie powoli nużyć, nie dając mi kompletnie żadnego wyzwania, jednak Bill bardzo szybko znalazł rozwiązanie mojego problemu, co przyznam szczerze od razu mi się nie spodobało, ale czy można odmówić ukochanej osobie, kiedy prosi cię, żebyś chociaż spróbował?

15 komentarzy:

Shallo27 kwietnia 2016 21:12
Nienawidzę tego momentu, kiedy dochodzę do ostatniego słowa. Nienawidzę.

To była taka miła przewa od nauki, awh. Choć mogłaby być dłuższa! No, ale mi zawsze i tak mało. Tak myślę co tu może się jeszcze stać. Podejrzewam, że będą problemy w nowej robocie Toma, pewnie zajmiesz się też tematem Vicki... Chcę już następny odcinek, jeeeny.

Buziaki,
An
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Omen27 kwietnia 2016 21:24
Głupi blogger nie wyświetlił powiadomienia o dodaniu rozdziału -.-
No i wreszcie wracamy do pierwotnej pozycji w łóżku! :D xD
Nie wiem czemu, ale mam przeczucie, że Tom w końcu będzie modelem w jego agencji tak jak go Bill o to kiedyś prosił. Mylę się?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Neko27 kwietnia 2016 23:57
Hmm... nie pisze tu często, ale dziś napiszę.
Ciekawi mnie to coraz bardziej, chociaż przyznam, nie byłam wstanie przeczytać w całości pewnych rozdziałów tego opowiadania. A jednak coraz bardziej mnie ono ciekawi. No i praca Tom'a... nieźle. Ciekawe, ciekawe.
Bill taki kochany i dobry, przebaczył mu... jak Tom to zniszczy to będzie idiotą. Ale może już nie. Obaj by umarli bez siebie.
Matko, nie lubię robić reklam, ale chcę Cię prosić, byś zajrzała do mnie i dała jakieś wskazówki, jeśli będziesz mieć czas. Piszesz dłużej niż ja, może coś się naiwnie. http://otworzoczynayaoi.blogspot.com/2016/04/rozdzia-2-ostatni-dzien-w-domu.html?m=1
(Tak, to link do ostatniego rozdziału)
Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
alex483alien28 kwietnia 2016 21:54
Uwielbiam twoje opowiadania sa naprawde swietne. Zapraszam do mnie www.wampirzyca-lara.blogspot.com . Niedawno załozyłam bloga. Chciałabym tak jak kolezanka wyrzej prosic cie o jakies wskazówki i rady. Z góry bardzo dziekuje
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy28 kwietnia 2016 22:51
No nareszcie! W końcu się coś dzieje:) Rozdział fajny jak zawsze:D Myślę, że Tom będzie tym modelem...XD Tommy model...ach,... cud miód i orzeszki*.* Moja przyjaciółka kazała ci przekazać(sama nie ma w domu dostępu do internetu więc przysyłam jej to na sms, ale link do strony ma i wie kto to napisał więc chyba nie masz nic przeciw?) że,cytuje "Napisz Niki że życzę jej by wena nigdy nie opuszczała jej i żeby następne opowiadania która liczba wzrośnie o parę SET TYSIĘCY (tu wyraźnie podkreśliła) były tak samo wspaniałe i wciągające jak to. Diable jeżeli wejdę na stronkę i zobaczę że nie przekazałaś to obudzę cię w niedzielę o 8 rano!". Parę wyjaśnień Diabłem lub Demonem jestem ja(czasami moje zachowanie jest skandaliczne i kurczę nie wiem dlaczego mam wzorowe zachowanie...), a w niedzielę kładę się spać koło 3 więc mam ochotę się wyspać, więc naprawdę sorry no ale musiałam:( mam nadzieję że wybaczysz mi wstawienia ci tu tego kawałka monologu Ptaszka (taką ma ksywkę) z kawałkiem szantażu i jej fantazji
Pozdrawiam

~Azusa
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Autorka 29 kwietnia 2016 17:09
Może faktycznie Tom ma być tym modelem? Nie mam pojęcia, ale pomysł z dzieckiem, że Tommy i Billy mieli by niemowlaczka jest słodkie <3 Dziwie się, że Billowi wszystko tak odpowiada, no szybko przebaczył wszystko, co złe, ale ile można się kłócić? (Normalnie jak by się nie pogodzili truła bym ci tyłek, dlaczego jeszcze się nie pogodzili?) Eh maturda ze mnie, ale cieszę się, jak nie wiem co! Wrócili do siebie! To super, no czekam na nexta i dowiedzenia się, co takiego przyszłykował Billcio 3<3 no i pewnie będziemy się zbliżać do końca prawda? No ma nadzieje, że już myślisz na nowym opkiem? I tak przeczytam wszystko, co napiszesz <3 pozdrawiam :* Kiss
Daisy
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi